Εκπαίδευση: Οι «αξιολογητές» και οι ασκούντες διώξεις / γράφει ο Δημήτρης Τσιμούρας

Ο Γολγοθάς των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών, που η κυβέρνηση τους κρατά ομήρους!

Το ερώτημα που αρχικά πρέπει να απαντηθεί είναι σε τι αποσκοπεί η λεγόμενη αξιολόγηση των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών, που με κάθε κόστος επιχειρεί η Κυβέρνηση.

Βέβαια, η ίδια ισχυρίζεται ότι ενδιαφέρεται για τη βελτίωση της εκπαίδευσης, με άξιους και ικανούς εκπαιδευτικούς. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Αυτό που είναι πέρα από κάθε αμφισβήτηση είναι ότι η Δημόσια Εκπαίδευση χρόνο με το χρόνο υποβαθμίζεται και απαξιώνεται απ’ αυτούς που κυβερνούν, ενταγμένη στον αυτόματο πιλότο του ΟΟΣΑ, που κινεί τα νήματα στην ελληνική εκπαίδευση εδώ και δεκαετίες.

 Αυτό που θέλουν να πετύχουν είναι σχολεία «καλά» υπό την εποπτεία ιδιωτών, (βλέπε Ωνάσεια), και σχολεία του «Δημοσίου» υποβαθμισμένα, όπου θα τρέχουν οι… διοικητές τους να εξοικονομήσουν πόρους για τη λειτουργία τους απαλλάσσοντας το κράτος από… περιττά έξοδα.   

Στα μεν πρώτα θα φοιτούν οι λίγοι και προνομιούχοι, στα δε δεύτερα παιδιά από τα λαϊκά στρώματα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη μόρφωση και τη μετέπειτα πορεία των μεν και των δε, αντίστοιχα στη ζωή.

Η συστηματική παραπληροφόρηση που ασκείται από το κράτος και τους εντολείς του, επιχειρώντας να δείξει ότι πράγματι ενδιαφέρεται για τη Δημόσια Εκπαίδευση ίσως να πείθει ένα μέρος των γονέων, ρίχνοντας επί της ουσίας το ανάθεμα στους… μη ικανούς εκπαιδευτικούς και γι αυτό θέλει η Κυβέρνηση να τους «αξιολογήσει».

Προφανώς αποσιωπά τα τεράστια κενά εκπαιδευτικών που υπάρχουν κάθε χρόνο στην εκπαίδευση, τις συγχωνεύσεις τμημάτων και σχολείων, την ανυπαρξία χρημάτων για την κάλυψη ακόμη και στοιχειωδών αναγκών τους, γενικά την προχρηματοδότηση για τη δημόσια εκπαίδευση, και φυσικά τα προγράμματα σπουδών, που μέσω αυτών επιδιώκουν να αποκτούν οι μαθητές δεξιότητες, χωρίς η σκέψη να καλλιεργείται. Γιατί η σκέψη είναι  επικίνδυνη για τους εκάστοτε κυβερνώντες και όποιους αυτοί υπηρετούν.

 Βασικά εμπόδια στην ολοκλήρωση αυτών των σχεδίων είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί, έχοντας ως συμπαραστάτες τους γονείς που η κρατική προπαγάνδα δεν έπεισε. 

Επομένως, κυβερνητική επιδίωξη είναι να ξεπεράσει τον σκόπελο των εκπαιδευτικών που αντιδρούν σ΄ αυτά, (στην ουσία ξενόφερτα και επικίνδυνα σχέδια για την εκπαίδευση), με κάθε τρόπο, αδιαφορώντας παντελώς για την αναστάτωση που προκαλείται στα σχολεία.  

Επιδιώκει με την τρομοκρατία, τις διώξεις ακόμη και την απειλή για απόλυση, να ενσπείρει σ’ αυτούς τον κάθε είδους φόβο, ώστε να τους φέρει στα νερά της και τους καταστήσει στην ουσία ακίνδυνους.

Ένα βασικό εργαλείο προς αυτήν την κατεύθυνση είναι και η λεγόμενη «αξιολόγηση» που προσπαθεί να πετύχει για χιλιάδες νεοδιόριστους. Στην ουσία αυτό που τους ζητά είναι να βάλουν μια υπογραφή, να υπογράψουν …αξιολογούμενοι  ότι δεν θα σηκώσουν κεφάλι, ότι θα είναι υπάκουοι και θα εκτελούν εντολές… Και τότε, όλα καλά!

Ο μηχανισμός είναι έτοιμος, αυτοί που θα αναλάβουν την δύσκολη αποστολή, άριστα επιλεγμένοι, όπως εκ των πραγμάτων αποδείχτηκε με τις διώξεις που έχουν ασκήσει μέχρι τώρα, αν και γνωρίζουν τι πραγματικά τους ζητείται να κάνουν, ποιους καλούνται να «αξιολογήσουν».

Εδώ οφείλουμε να ενημερώσουμε ότι οι προς αξιολόγηση νεοδιόριστοι εκπαιδευτικοί έχουν δουλέψει πολλά χρόνια ως αναπληρωτές στα σχολειά και μάλιστα σε δύσκολες περιοχές, σε νησιά, σε ακριτικά μέρη, σε τόπους όπου δεν έβρισκαν ούτε πού να μείνουν, με το μισθό να μην φτάνει ούτε να καλύψουν τα έξοδά τους τις περισσότερες φορές.

Επίσης, πολλοί απ’ αυτούς, που κινδυνεύουν με απόλυση αν δεν υποκύψουν, ίσως έχουν και περισσότερα προσόντα, μεταπτυχιακά, διδακτορικά κλπ, από τους «αξιολογητές» τους.

Κι όχι μόνο αυτά. Να στερείται, (για τους περισσότερους τόσα χρόνια, γυρίζοντάς τους  αποδώ κι από κει), η δημιουργία ακόμη και οικογένειας.

Με άλλα λόγια έχεις για δεκαπέντε χρόνια έναν εκπαιδευτικό αναπληρωτή που εμπιστεύεσαι ως πολιτεία, και τώρα ύστερα από τόσο καιρό αναγνωρίζεις ότι μπορεί να μην είναι καν άξιος για να μπει στην τάξη;

Και βέβαια, ο γράφων δεν έχει αμφιβολίες ούτε για το ποιοι «προστάτες» έξωθεν κινούν τα νήματα, ούτε για τους πραγματικούς στόχους τους για τη δημόσια(;) εκπαίδευση στη χώρα μας που, όπως γράψαμε, οι εγχώριοι πολιτικοί τοποτηρητές τυφλά υπακούουν.

 Οι διευθυντές και οι «αξιολογητές», όμως, παιδαγωγοί όντες, πιστεύουν ότι η εκπαίδευση κινείται στη σωστή πλευρά και ότι η τυφλή υπακοή τους, όπως από την πράξη αποδεικνύεται, βοηθάει στη βελτίωσή της;

 Έτσι, δικαιολογούν τις πάνω από 2.000 διώξεις που άσκησαν σε συναδέλφους τους, που δεν έσκυψαν το κεφάλι, ασκώντας μάλιστα το νόμιμο  -ακόμα- δικαίωμα της απεργίας, προκαλώντας αναστάτωση στους ίδιους, τις οικογένειές και τα σχολειά στα οποία διδάσκουν;

Πιστεύουν ότι πειθήνιοι εκπαιδευτικοί μπορούν να διαμορφώσουν ελεύθερους σκεπτόμενους μαθητές; Ή μήπως γι αυτούς κάτι τέτοιο δεν είναι ζητούμενο;

Μπορούν να φανταστούν τα δικά τους παιδιά  σε μια περιδίνηση τόσων χρόνων ως αναπληρωτές και στη συνέχεια να πουν, αφού καταφέρουν να διοριστούν, «για να δούμε είστε ικανοί να διδάξετε»;

Και κάτι ακόμη. Απ’ αυτούς που «αξιολόγησαν», και είναι απόλυτα σεβαστή η επιλογή, ύστερα τόσες πιέσεις και εκβιασμούς νεοδιόριστοι να δεχτούν την «αξιολόγηση»,  πόσους βρήκαν οι «αξιολογητές» μη ικανούς για μονιμοποίηση; Υπήρξαν τέτοιες περιπτώσεις; Γιατί μήπως τελικά υπογραφές υποταγής και πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης μόνο μαζεύουν και δεν… αξιολογούν;

Κι αν έστω συνέβαινε αυτό, δεν θα παραδέχονταν ότι αυτοί που δίδασκαν τόσα χρόνια ως αναπληρωτές έκαναν ζημιά σε μαθητές και εκπαίδευση;

Πιστεύουν ότι με τον αυταρχισμό και τις διώξεις που ασκούν ως πειθήνια όργανα των εντολέων τους βοηθούν την εκπαίδευση να πάει προς τη σωστή πλευρά;

Λειτουργούν ως όργανα υλοποίησης εντολών ή ως δάσκαλοι; 

Κι άλλα ερωτήματα θα μπορούσαν να τεθούν.

Ας είναι!

Στην κοινωνία, ιδιαίτερα τη σημερινή, ο καθένας διαλέγει πλευρά και αυτοί που σήμερα λένε ΟΧΙ, με τους κινδύνους που συνεπάγεται αυτό, βάζουν το δικό τους λιθαράκι  για μια πραγματικά δημόσια εκπαίδευση!  

ΥΓ. Το κείμενο αφιερώνεται σ’ αυτούς που αντιστέκονται.

Δημήτρης Τσιμούρας, Φυσικός

–