“ΟΧΙ στην επιλεκτική σιωπή απέναντι σε κάθε μορφής βία κατά των γυναικών” / γράφει η Χριστίνα Σκαλούμπακα

Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών (25/11) σημαδεύεται από την εγκληματική βία του κράτους – δολοφόνου του Ισραήλ, που με τη στήριξη ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, μόνο τον τελευταίο χρόνο, έχει σκοτώσει πάνω από 30.000 γυναίκες και παιδιά στη Γάζα, έχει αφήσει χιλιάδες γυναίκες και παιδιά τραυματισμένα ή να λιμοκτονούν και να αργοπεθαίνουν από την πείνα και τις ασθένειες, την έλλειψη φαρμάκων και καθαρού νερού.

Επισκιάζεται από τις συνέπειες του πολέμου και της προσφυγιάς που βιώνουν οι γυναίκες εξαιτίας των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των δρόμων μεταφοράς ενέργειας και εμπορευμάτων, των σφαιρών επιρροής, όπως συμβαίνει και στην Ουκρανία, όπως και σε χώρες της Αφρικής και της Ασίας.

Στέκεται δίπλα σε όλες τις γυναίκες – θύματα αυτής της βίας, του πολέμου και της προσφυγιάς, που είναι «αόρατες» γι’ αυτούς τους «ευαίσθητους» που μας κυβερνάνε. Αποκαλύπτει τις αιτίες της βαρβαρότητας που βιώνουν. Δυναμώνει την πάλη ενάντια σ’ αυτούς που γεννούν και τρέφουν τη βία του ιμπεριαλιστικού πολέμου και της κατοχής. Η αλληλεγγύη μας δυναμώνει ακόμα περισσότερο μέσα στους αγώνες του λαού μας ενάντια στην εμπλοκή της χώρας μας στα πολεμικά σφαγεία, δίπλα στις περήφανες μανάδες των φαντάρων που σηκώνουν κεφάλι και δε δέχονται τα παιδιά τους να γίνουν κρέας στα κανόνια των ιμπεριαλιστών, στο αιματοκύλισμα άλλων λαών.

Η πολιτική που σπέρνει τον πόλεμο και την προσφυγιά είναι άρρηκτα δεμένη με ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ, με τα οποία είναι αντιμέτωπες οι γυναίκες του λαού καθημερινά. Ένα από τα πιο αποτρόπαια και φρικιαστικά πρόσωπα της βίας αυτής είναι η κακοποίηση και οι δολοφονίες γυναικών από τους πρώην ή νυν συντρόφους τους, που έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις τα τελευταία χρόνια.

Αυτά τα απεχθή εγκλήματα γεννιούνται πάνω στο έδαφος της βίας της εργασιακής ζούγκλας και της ανεργίας, του μισθού που δεν φτάνει για να βγει ο μήνας, της εμπορευματοποίησης της Υγείας, της φροντίδας των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ΑμΕΑ, των χρονίως πασχόντων, της έλλειψης προστασίας της μητρότητας και του γυναικείου οργανισμού. Σ’ αυτό το έδαφος μια γυναίκα δεν έχει τις οικονομικές και κοινωνικές προϋποθέσεις για να μπορέσει να ξεφύγει από μια βίαιη διαπροσωπική σχέση.

Αυτά τα εγκλήματα τρέφονται από την πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων, που βάζουν στο ζύγι του κόστους για το κράτος και του οφέλους για τους επιχειρηματικούς ομίλους, τα αναγκαία μέτρα οικονομικής, κοινωνικής, νομικής προστασίας των κακοποιημένων γυναικών και των παιδιών τους, όπως και την στήριξη των οικογενειών των δολοφονημένων γυναικών που παλεύουν να επουλώσουν τα τραύματά τους.
Αυτά τα εγκλήματα διαιωνίζονται σε μια κοινωνία όπου η ανισοτιμία της γυναίκας παίρνει σύγχρονες μορφές, καθώς είναι εμπορευματοποιημένα τα πάντα, ακόμα και η μητρότητα, η τεκνοθεσία. Η ατομική εγκληματικότητα δεν αναπτύσσεται σε «κοινωνικό κενό». Το «δίκαιο» της σημερινής κοινωνίας εκπορεύεται από την ίδια τη φύση της: Την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τον ανελέητο ανταγωνισμό, τον ατομισμό, τον εγωιστικό τρόπο ζωής και σκέψης, που διαπερνούν και τις διαπροσωπικές σχέσεις, τις οικογενειακές σχέσεις. Η βάση αναπαραγωγής πατριαρχικών αντιλήψεων περί αφοσίωσης της συζύγου ή της συντρόφου συνδέονται με τάση «ιδιοκτησίας» της.Το ΚΚΕ δε μένει, λοιπόν, στην επιφάνεια αυτών των περιστατικών βίας κατά των γυναικών. Αποκαλύπτει τις βαθύτερες αιτίες που γεννούν αυτές τις αποκρουστικές συμπεριφορές. Φωτίζει το έδαφος πάνω στο οποίο γεννιούνται, αναπτύσσονται και διαιωνίζονται. Συμβάλλει με όλες του τις δυνάμεις για να δυναμώσει η συλλογική πάλη γυναικών και ανδρών μέσα από εργατικά σωματεία και άλλους φορείς του λαϊκού κινήματος, που αποτελεί την πραγματική ασπίδα προστασίας για να μπορέσουν οι γυναίκες που έχουν υποστεί κάθε μορφής βία να σταθούν στα πόδια τους και να αλλάξουν τη ζωή τους μαχόμενες. Αντιπαλεύει τη βία της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και των μηχανισμών που την υπηρετών, των κυβερνήσεων, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ που επιδιώκουν να ενοχοποιήσουν τους λαϊκούς αγώνες στο όνομα της «βίας από όπου και αν προέρχεται». Έτσι, επιχειρούν την καταδίκη της ριζοσπαστικοποίησης, τη συκοφάντηση της οργανωμένης λαϊκής πάλης. Οργανώνει τη μάχη για την ανατροπή του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος και την οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας, της σοσιαλιστικής – κομμουνιστικής, χωρίς τη βία της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, που αποτελεί την προϋπόθεση για να ξεριζωθούν οριστικά οι αιτίες που γεννούν αυτά τα απεχθή φαινόμενα.

*Η Χριστίνα Σκαλούμπακα είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ

 topontiki.gr