Βέροια Γράμματα & Τέχνες Θεάματα Πολιτισμός Ρεπορτάζ Τοπικά

Το Τμήμα Λαογραφίας της ΚΕΠΑ Βέροιας εντυπωσίασε & ενθουσίασε το κοινό με τη μουσικοχορευτική του παράσταση

15/05/2023, 14:26

Αλησμονώ και χαίρομαι /θυμούμαι και λυπούμαι… (Δημοτικό τραγούδι της Ηπείρου)

Η δύναμη της μνήμης! Να θέλει να καταγράψει τα όμορφα της ζωής και να ξεχάσει εκείνα που πονούν. Αλλά και να θέλει να καταγράψει και όσα ταυτοποιούν έναν λαό, τον κάνουν να αισθάνεται ποιος είναι, πού ανήκει, τι κουβαλά στις φλέβες του. Κι όλα αυτά μαζί ζουν μέσα στη λέξη Παράδοση, που περνά από γενιά σε γενιά και αντιστέκεται στη ομογενοποίηση, τη μαζικοποίηση, την Παγκοσμιοποίηση της εποχής μας.

Χθες το βράδυ, στον Χώρο Τεχνών της Βέροιας, το Τμήμα Λαογραφίας της ΚΕΠΑ έδωσε μια εντυπωσιακή μουσικοχορευτική παράσταση, αφιερωμένη στους προσφυγικούς πληθυσμούς, που εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα, μεταφέροντας εδώ τα τραγούδια και τους χορούς τους, μαζί με το καινούριο αίμα που αναζωογόνησε τους ντόπιους πληθυσμούς.

Με τίτλο της εκδήλωσης τον πρώτο στίχο από το εμβληματικό τραγούδι που έχει ταυτιστεί με τον ερμηνευτή του, το Χρόνη Αηδονίδη, “Γιατί πουλί μ’ δεν κελαηδείς,” το Τμήμα Λαογραφίας της ΚΕΠΑ απέδειξε για μια ακόμη φορά πως γνωρίζει πολύ καλά το αληθινό περιεχόμενο της Παράδοσης και μπορεί να το μετατρέπει σε ήχο, εικόνα, κίνηση αλλά και συναίσθημα, μεταφέροντας το μήνυμα “Mην ξεχνάτε”.

Με αφετηρία και στήριγμα της όλης εκδήλωσης την Ιστορία, πάνω στην οποία πατούσε για να δώσει τα γεγονότα, η προσέγγιση του θέματος χρησιμοποίησε όλα τα μέσα για να ευαισθητοποιήσει και στη συνέχεια να συγκινήσει και να ενθουσιάσει το κοινό!

Με σκηνικό απλό αλλά λειτουργικό, όπου ένα “Καφέ Αμάν” με στρωμένα μπροστά του του τραπέζια παρέπεμπε στον ελληνισμό της Σμύρνης, η ορχήστρα με τους έξοχους μουσικούς της έδεσε με τις εικόνες που παρέπεμπαν στην οθόνη στα γεγονότα του ξεριζωμού και της μεταφοράς των πολιτισμικών τους στοιχείων στη νέα πατρίδα.

Οι πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στα νέα εδάφη και ανάμεσα σ’ αυτά τους δέχτηκε και η κλειστή κοινωνία της Ηπείρου, που με χορούς δικούς της ξεκίνησε η χθεσινή βραδιά.

Πιο κοντά στο θέμα οι χοροί της Καππαδοκίας, εμφανώς επηρεασμένοι από τον αέρα της Ανατολής. Στη συνέχεια χοροί της Βόρειας Θράκης, ( Μαύρη Θάλασσα), περισσότερο ρυθμικοί, για να φτάσει η παράσταση στους ποντιακούς, που συγκίνησαν το κοινό με τους μικρούς χορευτές, (έξοχος ο μικρός τραγουδιστής με το “Την πατρίδα μ’ έχασα”), αλλά και που στη συνέχεια κυριολεκτικά ηλέκτρισαν τους θεατές με το πάθος των μεγάλων Πόντιων χορευτών!

Η Βόρεια Θράκη παρούσα με τη Μπαϊντούσκα, τον Ζωναράδικό της και πολλούς άλλους, έδωσε τη θέση της στη Μικρά Ασία, και στην πολυπολιτισμική Σμύρνη, με τον άλλο αέρα, του υψηλού Πολιτισμού, που θάφτηκε κάτω από τις στάχτες της πυρκαγιάς.

Ποιος δε χαίρεται και δεν συγκινείται με το τρυφερό “Μενεξέδες και ζουμπούλια” και δεν χειροκροτεί με πάθος ένα Πολίτικο – Ταταυλιανό Χασάπικο!

Υπέροχοι οι χορευτές, μικροί και μεγάλοι! Στη σειρά ή σε κύκλους, σε ζευγάρια, με ατελείωτες συνθέσεις! Φορεσιές πολύχρωμες, αντιθέσεις αλλά και αρμονία! Μπράβο!

Ποιοι, όμως, δικαιούνται να χαίρονται για μια τόσο μεγάλη επιτυχία; Ποιοι διδάσκουν για μια ολόκληρη χρονιά 180 άτομα και μπορούν να τα ανεβάσουν στη σκηνή ακόμη και αν κάποια είναι μόλις 5χρονα παιδιά; Και πόσο αυτό το τελευταίο μετρά, ειδικά στην εποχή της προσπάθειας αφελληνισμού;

Δάσκαλοι, λοιπόν, ο Παναγιώτης Σιστάκος και ο Αθανάσιος Σταυρίδης.

Εδώ πρέπει να προστεθεί ότι την επιμέλεια αυτού του δεμένου συνόλου, Λόγου, Χορού, Μουσικής, που πραγματικά ενθουσίασε και καταχειροκροτήθηκε, την είχε ο Αθανάσιος Σταυρίδης, που έχει και με προηγούμενες εκδηλώσεις δείξει τη δουλειά του και που οδήγησε κι αυτήν τη φορά μεθοδικά στο τελικό συγκινησιακό αποτέλεσμα.