Η εν ψυχρώ δολοφονία του πολιτικού ηγέτη της Χαμάς χθες τα ξημερώματα στην Τεχεράνη ανατρέπει ξανά όλα τα δεδομένα στην εύθραυστη σκακιέρα της Μέσης Ανατολής και φέρνει πιο κοντά παρά ποτέ σε γενική ανάφλεξη όχι μόνο την αραβική μπαρουταποθήκη, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο, που συνεχίζει να σφυρίζει αδιάφορα μπροστά στη γενοκτονία της Γάζας.
Το θέμα δεν είναι τόσο το «ποιος» σκοτώθηκε – ο Χανίγια ήξερε εδώ και πολλά χρόνια πως ήταν ένας καταδικασμένος, προγραμμένος άνθρωπος, ένας «dead man walking», όπως και όλοι ανεξαιρέτως οι προκάτοχοί του. Και συχνά έλεγε πως είναι έτοιμος να «μαρτυρήσει»: άλλωστε όποιος έχει δει το βίντεο πριν από λίγους μήνες, όπου του ανακοινώνουν τον φόνο τριών γιων του και τεσσάρων εγγονιών του στη Γάζα, μια σκηνή βγαλμένη θαρρείς απ’ τον Αισχύλο, γνωρίζει τη στωικότητα και τη βαθιά αξιοπρέπεια αυτού του γνήσια τραγικού προσώπου.
Σημείο-κλειδί
Οχι, το μεγάλο πρόβλημα με τη στοχευμένη δολοφονία του ηγέτη είναι το «πού» και το «πώς». Το «πού» μετράει διπλά γιατί ο Χανίγια δεν σκοτώθηκε στο Κατάρ, την κύρια κατοικία του στην εξορία, ούτε στην Τουρκία ή την Αίγυπτο, τις οποίες είχε επανειλημμένα επισκεφτεί στο πρόσφατο παρελθόν. Ούτε καν σε έδαφος μιας ξένης πρωτεύουσας, όπως έκαναν οι Αμερικανοί με τον στρατηγό Σουλεϊμανί στη Βαγδάτη ή τους «διαδόχους του» διοικητές των Φρουρών της Επανάστασης στην Πρεσβεία της Δαμασκού, την προηγούμενη θρυαλλίδα πυραυλικού πινγκ πονγκ και παραλίγο ανάφλεξης τον περασμένο Απρίλη.
Οι δολοφόνοι περίμεναν λοιπόν το τέλειο τάιμινγκ για να τον σκοτώσουν θεατρικά μέσα στην Τεχεράνη, και μάλιστα λίγες ώρες πριν από την επίσημη ορκωμοσία του Ιρανού νέου προέδρου Μασούντ Πεζεσκιάν, του οποίου ο Χανίγια ήταν επίσημος προσκεκλημένος και φιλοξενούμενος. Μην ξεχνάτε πως ο προκάτοχος του Πεζεσκιάν σκοτώθηκε σε δυστύχημα με ελικόπτερο υπό αδιευκρίνιστες και σίγουρα ύποπτες συνθήκες: μάλιστα ένα μεγάλο μέρος της περσικής αλλά και της αραβικής κοινής γνώμης φαίνεται πως πιστεύει ότι (και) πίσω από τον θάνατο του Εμπραχίμ Ραϊσί κρύβεται ο δάκτυλος Ισραηλινών και Αμερικανών. Οπως φυσικά αμφιβάλλουν και για το αν η Χεζμπολάχ σκότωσε όλα αυτά τα παιδάκια των Δρούζων στο κατεχόμενο Γκολάν: πολλοί πιστεύουν δίκαια ή άδικα πως ήταν κι αυτή τελικά μια καλοστημένη προβοκάτσια – «false flag» για να περάσει ο πόλεμος στην επόμενη πίστα…
Και ερχόμαστε στο «πώς». Ποιος είναι πίσω από το χτύπημα και πώς τρύπησε τόσο έντεχνα την ιρανική αεράμυνα; Ηταν αεροπορικό πλήγμα και, αν ναι, ποιανού ήταν τα αεροσκάφη και από ποιανού τον εναέριο χώρο εκτοξεύτηκαν τα βλήματα; Ή μήπως επρόκειτο εξαρχής για κατευθυνόμενο πύραυλο, π.χ. από κάποιο πλοίο στον Ινδικό – και αν ναι, από πού εκτοξεύτηκε και πώς έγινε και δεν τον «είδαν» ποτέ τα περσικά ραντάρ; Μέχρι στιγμής δεν ξέρουμε στην πραγματικότητα τίποτε γι’ αυτές τις «τεχνικές» αλλά κρίσιμες λεπτομέρειες – οι Ιρανοί, αλλά και η Χαμάς βρίσκονται σε κατάσταση σοκ. Και το μόνο βέβαιο, ως καθαρά τεχνική παρατήρηση, είναι πως, αν όντως επρόκειτο για ισραηλινά αεροπλάνα, αυτά είχαν την απόλυτη υποστήριξη των ΗΠΑ σε επίπεδο πληροφοριών, ηλεκτρονικού πολέμου και πιθανότατα ανεφοδιασμού στον αέρα, όπως έγινε και στο πρόσφατο χτύπημα στη Χοντέιντα της Υεμένης.
Εχει σημασία πάντως πως ναι μεν τα ισραηλινά κοινωνικά δίκτυα και διάφοροι σιωνιστές πολιτικοί πανηγυρίζουν, αλλά το επίσημο Ισραήλ δεν έχει αναλάβει την ευθύνη – σε αντίθεση με τον εξίσου προβοκατόρικο φόνο του κορυφαίου στελέχους της Χεζμπολάχ Φουάντ Σουκρ με πύραυλο μέσα στη νότια Βηρυτό λίγες ώρες νωρίτερα, τον οποίο επιβεβαίωσε πολλές ώρες πριν τελικά βρεθεί η σορός του κάτω από τα χαλάσματα. Ακόμα και στο έκτακτο βραδινό διάγγελμά του, που μεταδόθηκε από όλα τα κανάλια της χώρας, ο Νετανιάχου αρνήθηκε να αναλάβει την ευθύνη και είπε μόνο πως το Ισραήλ «κατάφερε σαρωτικά πλήγματα στους εχθρούς του» και προειδοποίησε τους πολίτες ότι οι επόμενες ώρες θα είναι δύσκολες για τη χώρα. Οπως και ότι οι Αμερικανοί διαψεύδουν όχι μόνο πως είχαν οποιαδήποτε εμπλοκή, αλλά και οποιαδήποτε πρότερη ενημέρωση για τον φόνο – αλλά φυσικά δεν κρύβουν και τη χαρά τους για το… ορφανό ακόμα «κατόρθωμα». Το μόνο που λένε, διά του υπουργού τους της Αμύνης Λόιντ Οστιν, είναι πως «οι ΗΠΑ θα υπερασπιστούν το Ισραήλ πάση θυσία».
Παρά τις οξύτατες αντιδράσεις και την καταδίκη της δολοφονίας από πολλές μεγάλες δυνάμεις, από τη Ρωσία και την Κίνα μέχρι την Τουρκία, αλλά και από το Κατάρ, την Αίγυπτο και δεκάδες άλλα μουσουλμανικά κράτη, θα λέγαμε πως η δολοφονία του 62χρονου Χανίγια μπορεί κάλλιστα να γυρίσει μπούμερανγκ για τους εκτελεστές του. Κι αυτό γιατί ο εκλιπών ήταν κατά γενική ομολογία ο πιο πραγματιστής και «πολιτικός» στην ιεραρχία της Χαμάς και ο διάδοχος του –όποιος κι αν είναι– θα είναι σχεδόν σίγουρα πιο αδιάλλακτος.
Γιατί τώρα;
Θυμηθείτε πόσες φορές ταξίδεψε τους τελευταίους μήνες ο Χανίγια στο Κάιρο για να συμμετάσχει προσωπικά στους ατελείωτους άγονους γύρους «διαπραγματεύσεων» με τον Νετανιάχου, εν μέσω της συνεχιζόμενης γενοκτονίας. Εκτός βέβαια αν, όπως υποψιάζομαι, αυτός ακριβώς ήταν και ο λόγος της δολοφονίας του τώρα – το «πότε», που λείπει ώς τώρα από το κείμενο: αν αυτό που θέλεις δεν είναι η εκεχειρία και η επιστροφή των αιχμαλώτων, αλλά η διαιώνιση του πολέμου που σε κρατάει στην εξουσία, υπάρχει άραγε μεγαλύτερη τορπίλη σε μια διαπραγμάτευση από το να κομματιάσεις τον συνομιλητή σου; Ο οποίος συνομιλητής σου μάλιστα λίγες μέρες πριν είπε ως ηγέτης της Χαμάς το μεγάλο «ναι» στην εθνική συμφιλίωση με τη Φάταχ και άλλες δώδεκα παλαιστινιακές παρατάξεις στο Πεκίνο, ανοίγοντας τον δρόμο για τον μεγαλύτερο ισραηλινό εφιάλτη – μια διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση εθνικής ενότητας όλων των Παλαιστινίων, που θα μπορεί να αναλάβει τη διανομή της ανθρωπιστικής βοήθειας και τη μεταπολεμική ανοικοδόμηση της μαρτυρικής Λωρίδας.
Αλλά οι «αήττητοι» Ισραηλινοί δεν θέλουν να φύγουν από την ισοπεδωμένη Γάζα – σκοπός τους είναι να μην αφήσουν πέτρα πάνω στην πέτρα, να μη μείνει ούτε ένας σε αυτόν τον αβίωτο κρανίου τόπο από χαλάσματα, σκουπίδια και άταφα πτώματα. Ούτε τολμάνε να ξεκινήσουν μόνοι τους πόλεμο με τη Χεζμπολάχ, και πολύ περισσότερο με το Ιράν των 85 εκατομμυρίων: θέλουν τον υπαρξιακό γι’ αυτούς πόλεμο να τον διεξαγάγει για λογαριασμό τους η… Μαμά Αμερική, και κατά προτίμηση ο «τελειωμένος» πολιτικά και οριστικά απερχόμενος Genocide Joe Μπάιντεν…
