Ακύρωσαν την πρόσκληση Παλαιστίνιου ποιητή από το Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών

Πριν από λίγες ώρες, ο Αμπού Τόχα ενημερώθηκε με προσωπικό μήνυμα από διοργανωτή του Φεστιβάλ ότι «το φετινό Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών δεν σε συμπεριλαμβάνει», διότι «η Οργανωτική Επιτροπή κατέληξε πως θα ήταν ένα επικίνδυνο βράδυ, φοβούμενη πως αντι-Παλαιστινιακά στοιχεία θα έρθουν και θα καταστρέψουν το όλο πράγμα».

Σε αυτό το μήνυμα ήταν που ο Αμπού Τόχα έμαθε για πρώτη φορά πως το αρχικό πλάνο ήταν να παρουσιαστεί μαζί με Ισραηλινή ποιήτρια. Ακολουθεί μετάφραση της ανάρτησης του Παλαιστίνιου ποιητή:

Αλλά ελάτε τώρα, ποιος είπε ότι θα έπρεπε καν να με συνδυάσουν με μία Ισραηλινή ποιήτρια; Αυτό δεν αναφερόταν στην πρόσκληση, η οποία μου εστάλη τον Φεβρουάριο του 2024;
Και ποιος περίμενε ότι θα συμφωνούσα σε κάτι τέτοιο; Εγώ;;;;
Αυτό είναι ντροπιαστικό και αηδιαστικό.
Οι ποιητές πρέπει να καλούνται να διαβάζουν και να συζητούν τα ποιήματά τους, ειδικά σε δύσκολους καιρούς όπως αυτοί.
Γράφω ποίηση γιατί είναι αυτό που πρέπει να ακούσουν οι άνθρωποι.
Η σύζευξή μου με ποιήτρια από μια χώρα που κατέστρεψε το σπίτι μου, που με απήγαγε και με βασάνισε, που έσφαξε τα μέλη της οικογένειάς μου, τους γείτονες, τους μαθητές και τους φίλους μου, και που συνεχίζει να το κάνει αυτό χωρίς ντροπή, είναι εντελώς επικίνδυνη και απαράδεκτη.
ΥΓ. Είχα προσκληθεί σε αυτό το φεστιβάλ το 2023 και δεν μπόρεσα να πάρω εγκαίρως τη βίζα λόγω της άρνησης του Ισραήλ να μου δώσει άδεια επίσκεψης στην ελληνική πρεσβεία στην Ιερουσαλήμ, και έτσι προσκλήθηκα στο φετινό φεστιβάλ. Αλλά…»

Το Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών διοργανώνεται από το μη κερδοσκοπικό σωματείο «Κύκλος Ποιητών», με συνήθεις αιγίδες ή/και χορηγίες από το υπουργείο Πολιτισμού, τον Δήμο Αθηναίων και μια μεγάλη γκάμα δημόσιων φορέων και ιδιωτικών ιδρυμάτων και εταιρειών. Το φετινό, 10ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών, πρόκειται να διοργανωθεί από τις 23 έως τις 26 Σεπτεμβρίου 2024.

Οι διοργανωτές, έπειτα από τον ντόρο που προκλήθηκε αναγκάστηκαν να προχωρήσουν σε ανακοίνωση μέσω της σελίδας τους στο Facebook, στην οποία ισχυρίζονται πως αιτία για τον αποκλεισμό του Αμπού Τόχα ήταν η επιλογή της Ισραηλινής ποιήτριας να μην παρευρεθεί λόγω φόβων για τη σωματική της ακεραιότητα. Κάνουν λόγο για «παρεξήγηση προθέσεων», και πως δεν υπήρχε «προσπάθεια “φίμωσης” και “λογοκρισίας”». Φτάνουν μάλιστα στο σημείο να «δικαιολογούν» τον Αμπού Τόχα που, «μη γνωρίζοντας τι ακριβώς έχει συμβεί» και όντας «κάποιος που βρίσκεται σε πόλεμο», «είναι λογικό να εκλαμβάνει τα γεγονότα με ευαισθησία και ένταση και να τα ερμηνεύει διαφορετικά από ό,τι είναι στην πραγματικότητα».

Πέρα από τη χυδαία προσπάθεια gaslighting που επιχειρούν στην ανάρτησή τους οι διοργανωτές, δεν εξηγούν πουθενά γιατί σε περισσότερο από ένα τρίμηνο δεν φρόντισαν να ενημερώσουν τον Παλαιστίνιο ποιητή για τα σχέδιά τους, ούτε για ποιον ακριβώς λόγο η επιλογή μιας ποιήτριας να μην συμμετάσχει οδηγεί σε ακύρωση συμμετοχής ενός άλλου ποιητή.

Αξίζει να σημειωθεί πως δεν πρόκειται για κάποια επίσημη ανακοίνωση του Φεστιβάλ, αλλά για μια απλή ανάρτηση των διοργανωτών στο Facebook, στην οποία μάλιστα έχουν περιορίσει τη δυνατότητα σχολίων — όπως και ότι το Φεστιβάλ δεν έχει ενημερώσει επίσημα τον Αμπού Τόχα, παρά μόνο με το προαναφερθέν προσωπικό μήνυμα. Τέλος, στην ανάρτηση των διοργανωτών δεν αναφέρεται πουθενά η «δικαιολόγηση» περί δήθεν «φόβου για αντι-Παλαιστινιακά στοιχεία» που δόθηκε στο προσωπικό μήνυμα.

Ο Αμπού Τόχα, έπειτα από την «απάντηση» του Φεστιβάλ, απέστειλε επιστολή προς τους διοργανωτές:

«Αξιότιμε κύριε/κυρία,
Είμαι ο Mosab Abu Toha και αυτό το email αφορά τη σοκαριστική είδηση ότι η πρόσκλησή μου να συμμετάσχω στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Ποίησης της Αθήνας 2024 ακυρώθηκε. Η είδηση αυτή μου μεταφέρθηκε μέσω του Dino στο messenger του Facebook.
Πήρα την επίσημη πρόσκληση από την Ειρήνη Παπακυριακού, Καλλιτεχνική Διευθύντρια του 10ου AWPF, τον Φεβρουάριο του 2024, πριν η Marie-Laure έρθει σε επαφή μαζί μου σχετικά με την υλικοτεχνική υποδομή του ταξιδιού και της διαμονής στην Αθήνα κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ. Δεν υπήρχε καμία αναφορά στην επιστολή για τη συμμετοχή μιας Ισραηλινής ποιήτριας στην εκδήλωσή μου. Αυτό δεν μπορεί ποτέ να αναμένεται να πραγματοποιηθεί, ειδικά κατά τη διάρκεια μιας τόσο φρικτής περιόδου για μένα και τον λαό μου.
Σέβομαι τον Ντίνο ως φίλο και ως εκδότη του βιβλίου μου στα ελληνικά, αλλά νομίζω ότι αξίζω μια επίσημη επιστολή από εσάς ως διοργανωτή του Φεστιβάλ, με τον ίδιο τρόπο που πήρα μια επίσημη επιστολή με την οποία με προσκαλούσατε. Η συμμετοχή μου σε ένα παγκόσμιο φεστιβάλ δεν θα εξαρτηθεί ποτέ από την παρουσία ενός ισραηλινού καλεσμένου μαζί μου. Δεν υπάρχει καμία λογική σε αυτό, να φέρεις έναν ποιητή από μια χώρα που κατέστρεψε το σπίτι μου, με απήγαγε και με βασάνισε, σκότωσε τους φίλους και τους μαθητές μου και συνεχίζει χωρίς ντροπή να το κάνει. Είναι ενάντια στην ποίηση να εμποδίζεις έναν ποιητή σαν εμένα να μοιραστεί την ιστορία μου και του λαού μου κατά τη διάρκεια τόσο σκοτεινών στιγμών.
Αντί να παρέχετε τη σκηνή σε ποιητές που μπορούν να μιλήσουν για την καταστροφή της πατρίδας τους επί 76 χρόνια, αντί να προσκαλέσετε ποιητές που έγραψαν ποιήματα για τις πληγές τους και τις εμπειρίες τους από τον εκτοπισμό, την απαγωγή και τη μετέπειτα εξορία, αποκλείετε μια φωνή που κραυγάζει στίχους κάτω από τα ερείπια του σπιτιού του, κάτω από πυρά, ενώ είχε δεμένα τα μάτια και χειροπέδες και ενώ έκλαιγε για την οικογένειά του που υπέφερε και αιμορραγούσε, τους φίλους και τους γείτονές του για περισσότερους από εννέα μήνες.
Προσβάλατε την ποίηση. Προσβάλατε το φεστιβάλ σας. Προσβάλατε την ανθρωπότητα.
Mosab Abu Toha
Υ.Γ.
Μόλις είδα την ανάρτησή σας στο Facebook. Δηλαδή η Ισραηλινή ποιήτρια ακύρωσε τη συμμετοχή της και μετά εσείς ακυρώσατε τη δική μου, λες και η ποίησή μου δεν έχει κανένα νόημα εκτός αν διαβαστεί δίπλα της;
Κι έπειτα, ξέρετε ότι γεννήθηκε στη Γιάφα, την πόλη από την οποία εκδιώχθηκαν οι τέσσερις παππούδες μου το 1948. Θα έπρεπε να έχω γεννηθεί εκεί. Ο πατέρας μου, η μητέρα μου και τα αδέλφια μου επίσης.
Θα έπρεπε να γράφω για τα πορτοκάλια της Γιάφα και όχι για τα ερείπια του σπιτιού μου στη Γάζα ή για τις πληγές και τον πόνο μου.
Ίσως δεν θα ήμουν ο ποιητής που ο κόσμος χρειάζεται να ακούσει.»

–