Βέροια – ΑποΜνημοΝεύματα της Μνήμης: “Ο καθηγητής Γιάννης Αναστασιάδης” γράφει ο Γιάννης Χασιώτης
Ψηλός, αδύνατος, φαλακρός. Με τους δύο βραχίονες να ακουμπούν στη μέση του στο ύψος της ζώνης και να κινούνται προς τα πάνω,
λες και προσπαθούσε να κρατήσει το παντελόνι του να μην πέσει. Και το αριστερό του χέρι να κτυπά, κάθε λίγο και λιγάκι, δυνατά την έδρα φωνάζοντας «σκασμός», είτε γινότανε φασαρία στην τάξη, είτε όχι. Οι ώρες που δίδασκε ήταν η χαρά του μαθητή. Ατελείωτες πλάκες. Παρόλο που του βγάζαμε κυριολεκτικά την πίστη, αγαπούσε τους μαθητές και σπανιότατα απέβαλε από την τάξη μαθητή. Υπεύθυνος της δανειστικής βιβλιοθήκης του Γυμνασίου, μόλις μάθαινε ότι ένας μαθητής δεν είχε χρήματα να αγοράσει ένα βιβλίο, έσπευδε να του το δανείσει.
Ουδέποτε, τουλάχιστον στα δικά μου χρόνια, έστειλε μαθητή – ό,τι κι αν του έκανε – στο γυμνασιάρχη, πράγμα που θα σήμαινε – τότε – 3ήμερη αποβολή κατ’ ελάχιστο. ‘Όταν δίδασκε ιστορία, μας μιλούσε για την γραμμική Α και Β, για τον Έβανς, για τη στήλη της Ροζέτας, για τον Σαμπολιόν και την αποκρυπτογράφηση της ιερογλυφικής γραφής και για τόσα άλλα, που ούτε κατά διάνοια δεν περιλαμβανότανε στα εγχειρίδια της ιστορίας μας.
Προσπαθούσε να μας εμπνεύσει την αγάπη για τη γνώση της ιστορίας. Δεν υπάρχει μαθητής που να φοίτησε στο Γυμνάσιο Αρρένων Βέροιας (μοναδικό τότε) τις δεκαετίες του ’60 και του ΄70 που να μη θυμάται τον «Γιαννάκη» (όπως τον αποκαλούσαμε) ή που να μην έχει να διηγηθεί δεκάδες ιστορίες για αυτόν, γιατί ήταν ίσως η πλέον εμβληματική φιγούρα από όλους τους καθηγητές/καθηγήτριες που είχαμε.
Στη μνήμη του Γιάννη Αναστασιάδη, που μου έμαθε να διαβάζω και να αγαπώ την ιστορία.
Βέροια: Σελίδες από τα “ΑποΜνημοΝεύματα της μνήμης” κάθε Κυριακή πρωί στη Φαρέτρα
