Τελικά πρωτεύουν στις Πανελλήνιες Εξετάσεις και παιδιά των μη προνομιούχων;
Κάποτε ο όρος “Άριστοι” σήμαινε πολλά. Σήμερα που η εποχή μας “μπάζει” από παντού, (ιδέες, λέξεις, έννοιες), έχασε και η λέξη το βαθύτερο νόημά της, τουλάχιστον στο πολιτικό επίπεδο.
Έχουμε παραδείγματα παιδιών από μη προνομιούχες οικογένειες να διακρίνονται στις εισαγωγικές εξετάσεις, και μάλιστα σε πρώτες θέσεις “ευγενών σχολών”.
Αριστεύουν, με την ουσιαστική έννοια του όρου, μαθητές που δεν είχαν “Άριστους” γονείς, με την έννοια την οικονομική και τη γκλαμουράτη, και καταλαμβάνουν πρώτες θέσεις στα δικά μας πανεπιστήμια, όχι στα Χάρβαρντ!
Ένα τρανταχτό παράδειγμα, ο δικός μας ο Βεροιώτης Χρήστος Καλημάνης, πρώτος των πρώτων στις περυσινές Πανελλήνιες, με έντονη πολιτική συνείδηση, που δε δίστασε να την προβάλει και όταν η Πρόεδρος της Δημοκρατίας τον βράβευσε τον περασμένο Μάιο, που είχε πια την ευκαιρία να δει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι φοιτητές.
Είπε τότε:
«Εκείνο που αξίζει να σημειωθεί, ωστόσο, είναι ο συμβολικός χαρακτήρας αυτών των βραβεύσεων. Δεν ανταποκρίνονται ούτε κατ’ ελάχιστο στις διευρυνόμενες ανάγκες των φοιτητών και των λαϊκών οικογενειών. Η συμβολική αυτή βράβευση έρχεται μέσα σε μια περίοδο όπου οι ανατιμήσεις σε βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης αποτελούν “κανονικότητα”, οι μισθοί περικόπτονται διαρκώς, οι φοιτητές αναγκάζονται να εργαστούν αντί να σπουδάζουν, οι εστίες της Θεσσαλονίκης είναι παμπάλαιες και καλύπτουν μόνο το 3% των φοιτητών της πόλης, που η Λέσχη του ΑΠΘ έκλεισε εκβιαστικά από τον εργολάβο της, ενώ παράλληλα προχωρά η ιδιωτικοποίηση της Παιδείας.
Ο Ευαγγελινός Μιχελής, ο Κεφαλλονίτης μαθητής στις φετινές Πανελλήνιες είναι ένα ακόμη παράδειγμα. Παιδί πολύτεκνης οικογένειας, το όγδοο στη σειρά, από ένα μικρό χωριό του νησιού, μπαίνει στην Ιατρική με 19.367 μόρια!
Μα, η ιδιαίτερη ευφυΐα και η εργατικότητα, θα πει κανείς, κατά κανόνα βρίσκει δρόμους ανάδειξης. Σωστά!
Τι γίνεται, όμως με τα άλλα παιδιά, που οι οικονομικές δυνατότητες των γονιών δεν τους δίνουν την ευκαιρία να συναγωνιστούν με κείνους που με άνεση πληρώνουν τα φροντιστήριά τους ή και τελικά, σε περίπτωση αποτυχίας, μπορούν να επιλέξουν ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο, βγαίνοντας μπροστά, χωρίς να έχουν τα ανάλογα προσόντα με τους οικονομικά αδύναμους, που δεν μπορούν να πληρώσουν;
Η Παιδεία ανήκει σε όλους, όπως και η Υγεία. Είναι η αναπνοή μιας ευνομούμενης Πολιτείας. Φαίνεται, όμως, πως σε λίγο δεν θα μπορούμε να αναπνεύσουμε…
far
