Το μουσείο που άνοιξε το 2020 βρίσκεται στην οδό Βεσάλ ε Σιραζί (Vesal-e Shirazi) της Τεχεράνης σε ένα παραδοσιακό σπίτι που είναι παράλληλα και ένα πανέμορφο καφέ γεμάτο φιλικά γατιά – ζωντανά εκθέματα.
Το μουσείο παρουσιάζει την ιστορία της γάτας στο Ιράν και σχεδόν αμέσως αφότου άνοιξε τις πόρτες του στο κοινό αγαπήθηκε όσο ελάχιστα. Δεν αρκείται στην Ιστορία του αγαπητού οικόσιτου ζώου καθώς συμπεριλαμβάνει αντικείμενα τέχνης και άφθονα βιβλία.
Στους τοίχους παρουσιάζονται αναπαραγωγές έργων ζωγραφικής, φωτογραφίες, σκίτσα και μία συλλογή γραμματοσήμων από διάφορες χώρες (Ιράν, Κορέα, Γουινέα, Ουκρανία…) που υμνούν την γάτα.
Μπαίνοντας δεν αποκλείεται να δεις στην είσοδο έναν πανέμορφο γατούλη που σε υποδέχεται ξαπλωμένος στα σκαλοπάτια του πιο ξεχωριστού μουσείου-καφέ της Τεχεράνης.
Στις αίθουσες του μουσείου περιφέρονται ως αληθινές αρχόντισσες και άρχοντες γατιά με τα ονόματα Σεχραζάντ, Φαρούκ, Σαπούρ ή Σιρίν και είναι τα αστέρια του γατο-μουσείου.
Οι ιδιοκτήτες του το ονομάζουν «μιαουσείο» προβάλλοντας συμβολικά την επιθυμία τους να δημιουργήσουν συνθήκες ανέφελης συνύπαρξης ανάμεσα σε ανθρώπους επισκέπτες και γάτες στις αίθουσες, στην βεράντα του καφέ, όπως εξηγεί ο διευθυντής.
Όπως φαίνεται, το κοινό έρχεται κυρίως για να χαϊδέψει και να παίξει με τις υιοθετημένες γάτες του μουσείου που εκπροσωπούν μία πλειάδα από διάφορες γατίσιες ράτσες. Ανάμεσά τους, πολλές περσικές γάτες, με το μακρύ τρίχωμα και τον ήρεμο χαρακτήρα.
«Οταν οι άνθρωποι έρχονται εδώ και συναντούν τον Φαρούκ, έναν γάτο εκ γενετής τυφλό, αλλά πολύ ευκίνητο, καταλαβαίνουν ότι οι γάτες είναι κι’ αυτές πολίτες αυτής της πόλης και μπορούν να συνυπάρξουν με τον (ανθρώπινο) πληθυσμό», λέει ο Χάμλεχ Ντάρι που θέλει επίσης να αποκαταστήσει την φήμη τους που έχει υποφέρει εξαιτίας του μεγάλου αριθμού των αδέσποτων γατών που κυκλοφορούν στους δρόμους των μεγάλων πόλεων του Ιράν και κυρίως της Τεχεράνης.
Οι γάτες είναι πολύ αγαπητές στο Ιράν εδώ και αιώνες. «Απεικονίζονται σε πλήθος έργων τέχνης, κυρίως στις περσικές μινιατούρες, λέει ο διευθυντής του μουσείου αναφέροντας ως παράδειγμα την διάσημη γάτα του Νασρεντίν Σαχ, που βασίλεψε από 1848 μέχρι το 1896.
Ολοι οι Ιρανοί ξέρουν επίσης το χιουμοριστικό παραμύθι «Η γάτα και το ποντίκι» (Masnavi Mush-O Gorbeh), μία πολιτική σάτιρα γραμμένη από τον ποιητή Ομπέιντ Ζακάνι τον 14ο αιώνα, όπου πρωταγωνιστεί μία παμπόνηρη και όλο αυτοπεποίθηση γάτα.
