Βέροια Γράμματα & Τέχνες Θεάματα Περισσότερο διαβασμένα Ρεπορτάζ Τοπικά

Έρασμος: Η ομορφιά του Μικρασιατικού Ελληνισμού και τα πάθη του ξαναζωντάνεψαν συγκινητικά σε μια υψηλής ποιότητας παράσταση

15/09/2022, 15:07

Κοινωνούς στην ομορφιά του Μικρασιατικού Ελληνισμού αλλά και τα πάθη του μας έκανε χθες ο Σύλλογος Κοινωνικής Παρέμβασης “‘Ερασμος”, με μια μουσικοχορευτική παράσταση μνήμης και τιμής στα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Ο Έρασμος με τον τίτλο της εκδήλωσης “Τι να θυμηθώ… τι να ξεχάσω…” έδωσε ήδη στους αποδέκτες του το περιεχόμενό της, που ήταν ένα πισωγύρισμα στις μέρες της ευτυχίας από τη μια και μια τραυματική μνήμη της συμφοράς από την άλλη.

Κατάμεστος ο Χώρος Τεχνών της Βέροιας, αποτέλεσμα των ποιοτικών εκδηλώσεων, που πάντα παρουσιάζει ο Έρασμος!

Η Πρόεδρος του Εράσμου Γεωργία Φωστηροπούλου προλογίζοντας αιτιολόγησε την επιλογή ενός τέτοιου θέματος από τον Σύλλογο, δίνοντας τα νήματα που συνδέουν αυτό το ιστορικό γεγονός της Μικρασιατικής Καταστροφής, με την προσφορά του Συλλόγου όχι μόνο στις κακοποιημένες γυναίκες του τόπου αλλά και σε όσους υποφέρουν από τα δεινά της προσφυγιάς σήμερα. Σημαία του Έρασμου η Αλληλεγγύη. Είπε:

“Εκ μέρους του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου μας, σας καλωσορίζω στην αποψινή επετειακή εκδήλωση, ένα Μουσικο – Θεατρικό Δρώμενο, Τιμής και Μνήμης για τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή. Η 14^η Σεπτέμβρη, που καθιερώθηκε ως Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος, με ομόφωνη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων, είναι αναμφίβολα ένα θλιβερό ορόσημο Μνήμης για τον Μικρασιατικό Ελληνισμό, όπως και αυτό της γενοκτονίας του Πόντου, θυμίζοντάς σε όλους εμάς τον άγριο ξεριζωμό χιλιάδων συμπατριωτών μας, λαϊκών και κληρικών, στη μνήμη των οποίων υποκλινόμαστε ευλαβικά. Παράλληλα όμως η σημερινή επέτειος αποτελεί και ένα σημαντικό ορόσημο Τιμής, αφού αναμφίβολα οι Μικρασιάτες, όπως και οι Πόντιοι μπόλιασαν την ελληνική κοινωνία και τον Πολιτισμό, εμπλουτίζοντας την πατρίδα μας με την Πίστη των Αγίων Πατέρων, τις παραδόσεις, τις ιδέες και τις αξίες των αλησμόνητων πατρίδων τους, δίνοντας μια ζωογόνα πνοή που αγγίζει μέχρι και τη δική μας γενιά.

Ο «Έρασμος» ως Σύλλογος Κοινωνικής Παρέμβασης, που ασχολείται εδώ και 14 χρόνια, εξ αντικειμένου, με τη βία και την κακοποίηση κατά του ανθρώπου δεν περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο στη διαχείριση περιστατικών έμφυλης βίας, αλλά η κοινωνική του ευαισθησία επεκτείνεται και αγκαλιάζει και θύματα των προσφυγικών κυμάτων που φτάνουν κατά καιρούς δίπλα μας. Μια κοινωνική ευαισθησία που αγγίζει θέματα ισότητας, ισονομίας, ανθρωπίνων και δημοκρατικών δικαιωμάτων όλων των ανθρώπων, χωρίς διακρίσεις.”

Ο Μητροπολίτης Βεροίας Ναούσης και Καμπανίας, κ. Παντελεήμων, που κλήθηκε να προλογίσει κι αυτός, αναφέρθηκε με λιτό και εύστοχο λόγο στο πριν και το μετά του ξεριζωμένου αυτού κομματιού του Ελληνισμού, που ξανάνθισε στον νέο τόπο.

Και οι εικόνες από το ευτυχισμένο μακρινό παρελθόν άρχισαν να ξετυλίγονται στην επιβλητική σκηνή του Χώρου Τεχνών της Βέροιας. Γέμισε από νοσταλγικούς ήχους και άσπρες ομπρέλες που τις σήκωναν στα ντελικάτα χέρια τους κυρίες στην προκυμαία της Σμύρνης, ώσπου ακούστηκε εκκωφαντικά η έκρηξη. Ο πόλεμος. Η εφιαλτική παρουσία του. Η ανατροπή.

Και άρχισαν οι εικόνες και οι μελωδίες να διαδέχονται η μια την άλλη… Ικεσία με το βαθιά κατανυκτικό “Τη Υπερμάχω”, πόνος με τον σπαρακτικό αμανέ που απέδωσε καθηλωτικά ο Άκης Καλιανίτης, παράπονο με το “Δεν είναι αυγή να σηκωθώ”, (η φωνή του Στέργιου Μπαρτζώκα δουλεμένη και αρρενωπή), και μπήκε και η χορωδία τραγουδώντας την “Προσφυγιά”… Και οι μελωδίες στο μισοσκόταδο μετατράπηκαν σε τελετουργικό χορό της Νέας Ερυθραίας με αναμμένες φωτιές να θυμίζουν τον διαρκή πόνο στην καρδιά των ξεριζωμένων.

Απόστολος Καλδάρας από τον εμβληματικό του δίσκο “Μικρά Ασία” ξανά και ξανά, τραγούδια αγαπημένα σε όλους, αλλά και Δήμος Μούτσης και Μάνος Λοΐζος και Παντελής θαλασσινός και παραδοσιακά άλλα, ζυμωμένα με τη νοσταλγία των ξενιτεμένων και των απογόνων τους… τραγούδια που τραγουδήθηκαν και τραγουδιούνται ακόμα… ” Στο ‘πα και στο ξαναλέω”, “Το μινόρε της Αυγής”… Τι να πει κανείς για τις επιλογές τους…

Και ήρθε και ο χορός να συνοδέψει τη μουσική πάνω στη σκηνή.

Κι έβλεπες την αντίθεση αλλά και το σμίξιμο των δύο πολιτισμών, του μικρασιατικού και του ποντιακού, στο χορό τους.

Αγέρωχοι οι Πόντιοι χορευτές, με κορύφωση του πάθους τη “Σέρρα” τους, να τραντάζουν τη σκηνή με τον αντρίκειο χορό τους, (αποθέωση η μονομαχία με τα μαχαίρια), και οι Μικρασιάτες σε λίγο, άλλοτε μ’ ένα αέρινο βαλς “Μενεξέδες και ζουμπούλια” κι άλλοτε μ’ ένα αρρενωπό πολίτικο χασάπικο, να σμίγουν με του Πόντιους στην αυθεντικότητα του κοινού τους παρελθόντος.

Και πώς θα μπορούσε να αφήσει κανείς απέξω τα κείμενα, που ουσιαστικά ήταν το δέσιμο ανάμεσα στη μουσική και το χορό, και που περνούσαν τα σημαντικότερα μηνύματα στους αποδέκτες τους;

Κείμενα δυνατά, όχι πολυφορεμένα, αποτέλεσμα μελέτης και ευαισθησίας. Κείμενα της χαράς του παρελθόντος αλλά και της βαθιάς πληγής του. Κείμενα που έδιναν τη σύνδεση με το παρόν όχι μόνο των τεσσάρων γενιών που άνθισαν από τους ξεριζωμένους, αλλά και κείμενα που έδωσαν το μήνυμα της υπαρκτής προσφυγιάς και σήμερα, δίπλα μας. Κι αυτή η προσφυγιά δεν προκαλείται μόνη της. Πάντα κάποιοι την προκαλούν. “Ανάθεμα στους αίτιους” ειπώθηκε πολλές φορές σπαρακτικά πάνω στη σκηνή, με τη σημαία της “Ειρήνης” και το τραγούδι της να υψώνεται από παιδικά χέρια και να τραγουδιέται από παιδικά χείλη…

Πολυπρόσωπο σύνολο, που κινήθηκε θαυμαστά σαν καλοκουρδισμένη μηχανή, έδειξε πως πίσω του υπήρξε πολλή δουλειά, πολλή πίστη και πολλή συγκίνηση, που μεταφέρθηκε και στο κοινό αβίαστα.

Η Κατερίνα Πασιοπούλου, που χρόνια στηρίζει τον Έρασμο εθελοντικά, προσφέροντας εκδηλώσεις με την προσωπική της σφραγίδα, είχε κι αυτήν τη φορά την επιμέλεια των κειμένων, τη σκηνοθεσία και την καλλιτεχνική επιμέλεια όλης της εκδήλωσης. Δύσκολο κάθε φορά να ξεπερνάς την επιτυχία της προηγούμενης εκδήλωσής σου. Κι όμως κι αυτήν τη φορά τα κατάφερε, σηκώνοντας ακόμη πιο ψηλά τον πήχη.

Η εκδήλωση είχε τα ιστορικά δεδομένα που την στήριζαν ως στέρεος ακλόνητος κορμός και έσμιγε τη Λογοτεχνία, τη μουσική, το τραγούδι και το χορό σ’ ένα αδιάσπαστο και ρέον σύνολο. Μια μουσικοχορευτική παράσταση που ξεπερνούσε πολλές επαγγελματικές και καλοπληρωμένες άλλες και καταχειροκροτήθηκε.

Δίπλα της, η Κατερίνα Σωτηρίου σήκωσε το βάρος της μουσικής απόδοσης του δρώμενου, που και σύνθετο ήταν και πολυπρόσωπο, έχοντας τον ρόλο χοράρχη, τη γενική μουσική επιμέλεια, παίζοντας πιάνο αλλά και τραγουδώντας πολλές φορές η ίδια με τον Χρήστο Γανόπουλο δίπλα της, φωνή γνήσια λαϊκή.

Κι όσο για τις ορχήστρες και τις χορωδίες, εξαιρετικές, έντυσαν μουσικά το δρώμενο με καλλιτεχνική ευαισθησία.

…………………….

Φωτογραφίες: faretra.info

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

ΧΟΡΩΔΙΑΚΟ ΣΥΝΟΛΟ:
ΧΟΡΩΔΙΑ ΜΕΛΙΚΗΣ – ΠΛΑΤΕΟΣ
ΜΕΛΗ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ «ΕΡΑΣΜΟΣ»
ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΟΡΩΔΙΑ ΜΕΛΙΚΗΣ

Χοράρχης: Κατερίνα Σωτηρίου

ΧΟΡΕΥΤΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ:
ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΜΕΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΧΩΡΩΝ
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΝΕΩΝ ΝΕΟΚΑΣΤΡΟΥ
Διδασκαλία χορών: Mπαρτζώκας Στέργιος, Τσιάρας Αχιλλέας , Πασιοπούλου Κατερίνα

ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΗΜΑΘΙΑΣ
Διδασκαλία χορών : Πανανόπουλος Φώτης

ΕΥΞΕΙΝΟΣ ΛΕΣΧΗ ΒΕΡΟΙΑΣ
Διδασκαλία χορών : Ιντζεβίδης Βαγγέλης
Λύρα: Καπουρτίδης Κωνσταντίνος
Νταούλι: Στολτίδης Άκης

ΜΟΥΣΙΚΑ ΣΥΝΟΛΑ:

Σωτηρίου Κατερίνα: πιάνο
Χαλάτσης Κωστής : ακουστική κιθάρα
Παραλίκας Σίμος: μπουζούκι
Σαββίδης Κώστας: ακορντεόν
Καλατής Αντώνης: βιολί – ποντιακή λύρα
Παπαρουσσόπουλος Γιώργος: κρουστά
Χαραλαμπίδου Χριστίνα: φλάουτο