“Κυριακάτικη ιστορία (2ο μέρος) / Αφιερωμένη στην υπουργό Παιδείας” γράφει ο Βασίλης Νιτσιάκος
Μετά από το ενδιαφέρον, τις παρακλήσεις κλπ δημοσιεύω το δεύτερο μέρος ( θα υπάρξουν κι άλλα) της ιστορίας του Στέργιου.
Σας ευχαριστώ όλες και όλους μα κυρίως τη διευθύντρια του Περιοδικού του Εθνικού Κήρυκα της Νέας Υορκης κ. Yanna Katsageorgi για την επικοινωνία και την πρωτοβουλία να κάνει γνωστή την ιστορία του Στέργιου στην ομογένεια!
Κυριακάτικη ιστορία μέρος 2ο
Πέτυχε, λοιπόν , στις εξετάσεις του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών ο Στέργιος. Έλα, όμως, που έπρεπε να περάσει και τη γλώσσα. Τι να κάνει, ζήτησε να εξεταστεί όχι το Μάρτη αλλά το Σεπτέμβρη, κάτι που προβλεπόταν από το σχετικό κανονισμό. Είχε μαζέψει κάποια χρήματα από τις υποτροφίες, κυρίως από μια αρκετά σημαντική που πέτυχε μετά από πανελλήνιο διαγωνισμό φοιτητών Φιλολογίας στην Ακαδημία Αθηνών. Δεν ζήτησε φράγκο από τους γονείς.
Πήγε, λοιπόν, τον Αύγουστο στην Αγγλία, έμεινε σε μια οικογένεια Άγγλων και παρακολούθησε εντατικά μαθήματα αγγλικής γλώσσας. Έτσι το Σεπτέμβρη πέρασε και τη γλώσσα και αμέσως έφυγε. Πήγε στο Leeds, όπου τον είχαν ήδη δεχτεί για μεταπτυχιακές σπουδές στη Λαογραφία.
Παρότι έκανε κι εκεί εντατικά μαθήματα γλώσσας, οι δυσκολίες ήταν σχεδόν ανυπέρβλητες. Στα πρώτα μαθήματα δεν καταλάβαινε τίποτα. Κάποια μέρα είπε στον υπεύθυνο καθηγητή του ότι δεν τα καταφέρνει με τη γλώσσα και σκέφτεται να τα παρατήσει. Ο καθηγητής του τον ενθάρρυνε, λέγοντάς του πως είναι σίγουρος με βάση τις συστατικές επιστολές που είχε πως θα τα καταφέρει. Του λέει: εάν μέχρι τα Χριστούγεννα δεν τα καταφέρεις, τα ξαναλέμε.
Πράγματι, τα Χριστούγεννα του έδωσε το πρώτο δοκίμιο. Στη σχετική συνάντηση ο Στέργιος πήγε με φοβερό χτυποκάρδι. Ο καθηγητής με ένα βαθύ χαμόγελο του λέει ” Ι am impressed”! Ο Στέργιος κοκκίνισε και κάθισε δίπλα του ήρεμος πια να ακούσει τα σχόλιά του…
Τα πράγματα κύλησαν καλά στη συνέχεια. Μόνο που, λόγω των περικοπών στην παιδεία, το Ινστιτούτο Λαογραφίας θα έκλεινε την επόμενη χρονιά. Έπρεπε, λοιπόν, να βρεθεί μια λύση για τη συνέχεια, για το διδακτορικό. Εκεί πήρε το Μάστερ. Ο καθηγητής του στη σχετική συνάντηση με μια φυσικότητα του λέει: μη στεναχωριέσαι. Θα πας στο Καίμπριτζ ή στην Οξφόρδη.
Μα…του κάνει ο Στέργιος, εγώ σε αυτά τα Πανεπιστήμια; πώς είναι δυνατόν; Θα δεις, του λέει. Κάνε αιτήσεις.
Ο Στέργιος δεν είχε παρά να ακολουθήσει τη συμβουλή του καθηγητή του, ο οποίος είχε κερδίσει τον απόλυτο σεβασμό και την εμπιστοσύνη του. Να μην τα πολυλογούμε, τον κάλεσαν για συνέντευξη. Πήγε στο Καίμπριτζ.
Εκεί ο πρόεδρος του Τμήματος Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του έκανε μια και μόνο ερώτηση κοιτάζοντας το βιογραφικό του και τις συστατικές επιστολές. Είσαι από την Πίνδο και είσαι γιος νομάδων κτηνοτρόφων, βλέπω. Και πώς βρέθηκες εδώ; Του αφηγήθηκε με τρεμάμενη φωνή την ιστορία συνοπτικά. Τον κοιτάζει βαθειά στα μάτια και του λέει: έχεις γίνει δεκτός, καλές σπουδές…μπορείς να φύγεις. Θα τα πούμε τον Οκτώβρη! Μέσα στο σάστισμά του ο Στέργιος δεν είπε καν ευχαριστώ. Μπέρδεψε και την πόρτα εξόδου, κατέβηκε τα σκαλιά προσπαθώντας να συνειδητοποιήσει τι είχε συμβεί…
Τον επόμενο Οκτώβρη βρέθηκε εγκατεστημένος στο King’s College, όχι γιατί το επιδίωξε, αλλά γιατί τον έβαλαν εκεί που ανήκαν οι περισσότεροι ανθρωπολόγοι καθηγητές. Του είπαν ότι είναι πια Kingsman και πρέπει να είναι πολύ υπερήφανος γι’ αυτό.
Έτσι ήταν, από ο,τι κατάλαβε αμέσως, γιατί στον ίδιο όροφο ήταν παιδιά προέδρων και πρωθυπουργών από όλο τον κόσμο! Κάπως παράξενα άρχισε να νιώθει. Ο πρώτος φίλος που έκανε ήταν γιος του πρώην προέδρου του Μέξικο, ο Αllonso Diego De Cortari! Έμεινε κατάπληκτος από την προσήνεια, τη φιλικότητα και την απλότητά του. Αργότερα και από άλλους έμαθε ότι ήταν γιος Προέδρου….
Πρώτη βδομάδα postgraduate στο Cambridge ο Στέργιος! Καλεσμένος, όπως όλοι οι νέοι φοιτητές σε επίσημο δείπνο υποδοχής. Στο dining hall του Κολλεγίου, που τον άφησε έκθαμβο με το που μπήκε. Παρέα με έναν άλλο φίλο του, τον Jordi από τη Βαρκελώνη, αναρχικό και Καταλανό εθνικιστή
ταυτόχρονα, με παππού αναρχικό! Το δείπνο ήταν μια πολύ επίσημη τελετή με αυστηρό πρωτόκολλο.
Όλα ιεραρχικά ρυθμισμένα και οι συνδαιτημόνες κατά κανόνα με τηβένους ανάλογα με την ιδιότητα του καθενός. Ο Στέργιος με στρατιωτικό τζάκετ κι ο Jordi με κόκκινο μπουφάν. Πριν ξεκινήσει το δείπνο ένας κύριος με παπιγιόν χτύπησε ένα καμπανάκι και ζήτησε από όλους να εγερθούν και να πιούν στην υγεία της Βασίλισσας.
Κοιτιούνται με νόημα ο Στέργιος με το Jordi και δεν υπακούουν στο παράγγελμα. Κάθονται αδιάφοροι στις καρέκλες. Συνειδητοποιούν ότι διέπραξαν όχι απλά ένα παράπτωμα αλλά κάτι βαρύτερο, από τα βλέμματα και τις αντιδράσεις όσων βρίσκονταν στο ίδιο τραπέζι.
Την επόμενη κλήθηκαν από τον Provost του Κολλεγίου σε απολογία….
( η συνέχεια την επόμενη Κυριακή)
