“Αναμνήσεις από το Αρχοντικό του σιορ Μανωλάκη στη Βέροια” σε pod της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης
Εξακολουθεί να μας εκπλήσσει ευχάριστα η σειρά των podcasts της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης της Βέροιας, που από τη μια αποδεικνύουν και μ’ αυτόν τον τρόπο γιατί η Βιβλιοθήκη μας βραβεύτηκε παγκόσμια, κι από την άλλη πως τους ανθρώπους της τους ενδιαφέρει η συνέχεια, ώστε το μέλλον της να μην είναι απλά ισάξιο του παρελθόντος της, αλλά καλύτερο.
Σ’ αυτές τις ηχογραφημένες συνεντεύξεις της, ανεβασμένες στο ίντερνετ με τον τίτλο «Ο ήχος των βιβλίων», επιστήμονες, επαγγελματίες, δημιουργοί της Βέροιας, μοιράζονται με τους ακροατές τις ιστορίες τους, μιλώντας για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, όπως το ζήσανε και το οραματίζονται.
Σειρά σήμερα είχαν οι αναμνήσεις ενός παλιού βεροιώτη, του επιχειρηματία Νούλη σιορ Μανωλάκη, που μιλά για ένα από τα ωραιότερα αρχοντικά της Βέροιας, έχοντας την τύχη να το κατοικήσει στα πρώτα χρόνια της ζωής του.
Ο Νούλης σιορ Μανωλάκης μιλά στην Δρ. Αναστασία Ταναμπάση γι’ αυτά τα χρόνια και για τις εικόνες του σπιτιού που κράτησε.
Χτισμένο, όπως λέει, γύρω στα 1850 από τον έμπορο Αναστάσιο σιορ Μανωλάκη, γιο γιατρού της Βέροιας, έκανε περιουσία εμπορευόμενος στην Ευρώπη, κυρίως Αυστρία και Ουγγαρία, όπου και τον αποκαλούσαν σιορ, χωρίς να έχει σχέση με τα Εφτάνησα.
Ο σιορ Μανωλάκης δεν αποτελούσε μόνο μια εξέχουσα προσωπικότητα της Βέροιας, αλλά υπήρξε και επικεφαλής της επιτροπής της πόλης κατά τον Μακεδονικό Αγώνα. Όντας το αρχοντικό του ό,τι καλύτερο υπήρχε στην περιοχή, φιλοξένησε λένε ακόμη και τον Βασιλιά Γεώργιο…
Χτισμένο με την παραδοσιακή Μακεδονική Αρχιτεκτονική το αρχοντικό ζει μέχρι τα μέσα του 2ου αιώνα και το 1960-62 κατεδαφίζεται, αφού έχει πια ερειπωθεί.
Ο Νούλης σιορ Μανωλάκης θυμάται τα παιδικά του χρόνια σ’ αυτό με έντονη νοσταλγία αλλά και με μια διάχυτη πικρία, αφού η ζωή τού στέρησε τη μητέρα του και μεγάλωσε εκεί μέχρι τα 8 του χρόνια με τη γιαγιά του.
Κατοικώντας μόνο σ’ ένα κομμάτι του σπιτιού, έχοντας όμως παράλληλα την εικόνα του συνόλου, μιλά για το παλιό τζάκι, το παραγώνι, τον ζωγραφισμένο ουρανό του σαλονιού και τα ζωγραφιστά καφασωτά παράθυρα…
Μιλά για τον αριστοκρατικό αέρα που ανέδιδε, αλλά και για την εγκατάλειψη στην οποία περιήλθε, αφού ο εκατομμυριούχος θείος του, στον οποίο ανήκε, δεν φρόντισε να το συντηρήσει, κατοικώντας ο ίδιος στην Αθήνα.
Το αρχοντικό που δέσποζε στην οδό Μητροπόλεως, δίπλα στο Γυμνάσιο, σημερινό Δημαρχείο της πόλης, κατεδαφίστηκε παρά την αντίθετη γνώμη του σπουδαίου Καθηγητή Μουτσόπουλου και τις διαμαρτυρίες του, καθώς το είχε μελετήσει με τους φοιτητές του.
Μακάρι τότε ο Δήμος να είχε τη διορατικότητα να το αγοράσει και να το αναπαλαιώσει… Τι πλούτος θα ήταν για την πόλη…
Στα Αμπελάκια όλοι πηγαίνουν για να δουν το αρχοντικό του Σβαρτς. Δυστυχώς δεν ξέραμε να προστατέψουμε τον δικό μας πλούτο…
…………………………………………………………………………….
(Παλιότερο ρεπορτάζ της Φαρέτρας για το Αρχοντικό Σβαρτς στα Αμπελάκια μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ)
Όσοι δεν άκουσαν την εκπομπή για το Αρχοντικό του σιορ Μανωλάκη μπορεί να την ακούσουν.
