ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2020
Η εργατική τάξη θα υπερασπίσει τα δικαιώματά της
Δεν θα γίνει το εξιλαστήριο θύμα της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης
Θα ανοίξει το δρόμο της απαλλαγής από το απάνθρωπο εκμεταλλευτικό σύστημα που φέρνει στους λαούς πείνα, δυστυχία και θάνατο
Η εργατική τάξη σε όλο τον κόσμο τιμά τη φετινή Πρωτομαγιά μέσα στη βαριά ατμόσφαιρα μιας πολύπλευρης κρίσης που μαστίζει το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα. Η συνεχιζόμενη οικονομική κρίση εντείνεται από μια υγειονομική κρίση που αυτή τη φορά δεν αγκαλιάζει μόνο τις φτωχότερες χώρες αλλά και τις χώρες του αναπτυγμένου καπιταλισμού. Η πανδημία του κορονοϊού ήλθε να προσθέσει νέες εκατόμβες θανάτων, ανεργίας και οικονομικής καταστροφής των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων πάνω σε εκείνες των ιμπεριαλιστικών πολέμων, των αντιλαϊκών πολιτικών και της παρατεινόμενης καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης.
Κοινή πηγή αυτού του νέου κύματος δυστυχίας και τραγωδίας, που μαζικά αφαιρεί ανθρώπινες ζωές και καταδικάζει στην οικονομική εξαθλίωση δεκάδες εκατομμύρια εργαζόμενους, είναι οι πολιτικές της διεθνούς κεφαλαιοκρατίας και των κυβερνήσεών της που υποβάλλουν σε στυγνή εκμετάλλευση την εργατική τάξη και τους λαούς, στερώντας τους και τα πιο στοιχειώδη κοινωνικά αγαθά, όπως το μεγάλο κοινωνικό αγαθό της προστασίας της υγείας. Η καταστροφή των δημόσιων συστημάτων υγείας, που προκάλεσαν αυτές οι αντιδραστικές πολιτικές, άφησε ανοχύρωτους τους λαούς μπροστά στην επιδημία που ξέσπασε και είναι η βασική αιτία που δεν μπόρεσε να αντιμετωπιστεί αυτή γρήγορα και αποτελεσματικά, να δοθεί η άμεση και αναγκαία περίθαλψη στους πάσχοντες και να αποφευχθούν τόσες απώλειες ζωών.
Έτσι, η επιδημία μετατράπηκε σε υγειονομική κρίση και η αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης με μέτρα εκτεταμένης διακοπής οικονομικών δραστηριοτήτων οδήγησε σε νέα μεγάλη επιδείνωση της οικονομικής κρίσης.
Ακόμα και μέσα στην κορύφωση της πανδημίας, στην καλύτερη περίπτωση, η στάση και οι πρακτικές των αστικών κυβερνήσεων (συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής κυβέρνησης) δεν ξεπέρασαν τα όρια κάποιων, εξ ανάγκης, «μπαλωμάτων» στο δημόσιο σύστημα υγείας.
Κύριο μέλημά τους είναι το πώς θα μετακυλήσουν τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων μέσα από τεράστιας κλίμακας απολύσεις, αναστολές συμβάσεων εργασίας, δυσμενείς τροποποιήσεις συμβάσεων εργασίας και εργατικών ωραρίων, περικοπές μισθών, εξαναγκασμούς εργαζομένων να δουλεύουν χωρίς τα αναγκαία προστατευτικά μέσα για την υγεία τους.
Με άλλοθι τον περιορισμό της υγειονομικής απειλής, τα αντεργατικά μέτρα συμπληρώνονται από παραβίαση και καταπάτηση των δημοκρατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.
Παράλληλα, αυτή η νέα πολύπλευρη, βαθιά κρίση οδηγεί σε κλιμάκωση των αντιπαραθέσεων των καπιταλιστικών κρατών, σε σκλήρυνση των εσωτερικών αντεργατικών καθεστώτων, σε όξυνση των συγκρούσεων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.
Η εργατική τάξη της χώρας μας, ενώ ακόμα βιώνει τις βαθιές οικονομικές πληγές μιας δεκαετίας μνημονίων, με τον ερχομό της επιδημίας έγινε στόχος ενός νέου γύρου αντεργατικών χτυπημάτων. Εργασία, συλλογικές και ατομικές συμβάσεις, μισθοί και μεροκάματα, εργατικά ωράρια τινάχτηκαν στον αέρα με την κυβέρνηση να δίνει πράσινο φώς σε μια τέτοια δραματική εξέλιξη. Τα «μέτρα στήριξης των εργαζομένων», που επέβαλε με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, στην πραγματικότητα, δεν είναι παρά μέτρα που ευνοούν το κεφάλαιο στη λειτουργία του μέσα στις συνθήκες της επιδημίας. Έχουν «λύσει τα χέρια» των εργοδοτών στη μη εφαρμογή των συμβάσεων εργασίας, στην καταπάτηση του εργασιακού ωραρίου και την αλλαγή της οργάνωσης της εργασίας σε βάρος των εργαζομένων, στην επιβολή εκ περιτροπής εργασίας, τη μείωση των μισθών, το ροκάνισμα των κανονικών αδειών των εργαζομένων. Τα κυβερνητικά μέτρα, πασπαλισμένα με ορισμένα οικονομικά ψίχουλα που δίνονται για περιορισμένο χρονικό διάστημα σε όσους μένουν χωρίς δουλειά, δεν μπορούν να κρύψουν ότι ρίχνουν την τεράστια πλειονότητα των εργαζομένων στον καιάδα της ανέχειας.
Παράλληλα, με προκάλυμμα την «υγειονομική προφύλαξη», η κυβέρνηση θέσπισε απαγορεύσεις που δεν έχουν καμία σχέση με υγειονομικά μέτρα, με χαρακτηριστικότερο την επανενεργοποίηση της πολιτικής επιστράτευσης και επίταξης των απεργών για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα.
Με την προκλητική προπαγάνδα της «ατομικής ευθύνης», που ενοχοποιεί τον κάθε ξεχωριστό πολίτη για την διάδοση του κορονοϊού και τα θύματα της επιδημίας, έχει απλώσει πάνω στην ελληνική κοινωνία ένα πλέγμα αστυνομικών μέτρων που καλλιεργούν ένα μαζικό εκφοβισμό και τρομοκρατία και στην πραγματικότητα αποτελούν όχι μέτρα «υγειονομικής καραντίνας» αλλά καραντίνα σε εκδηλώσεις πολιτικής και κοινωνικής αντίστασης στην κυβερνητική πολιτική.
Με την πολιτική αυτή, η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιδιώκει να αποκρύψει πρώτα απ’ όλα τη μεγάλη ευθύνη της ΝΔ που καρατομούσε χρόνια τώρα τις κρατικές δαπάνες για την υγεία, έκλεινε νοσοκομεία και προωθούσε χιλιάδες διαθεσιμότητες και απολύσεις ιατρικού και υγειονομικού προσωπικού από το δημόσια τομέα υγείας. Επιδιώκει να αποκρύψει τις τεράστιες ευθύνες της διαχρονικής πολιτικής των αστικών κόμματων που αποσάρθρωσε το δημόσιο σύστημα υγείας και μετέτρεψε μια αντιμετωπίσιμη επιδημία σε επικίνδυνη κατάσταση για τον ελληνικό λαό. Και επειδή γι’ αυτή την πολιτική είναι συνένοχα όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν, το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα έχουν στοιχηθεί πίσω από την πολιτική Μητσοτάκη, διαμορφώνοντας ένα αντιλαϊκό μέτωπο «εθνικής ομοψυχίας» που εξωραΐζει και διευκολύνει την κυβερνητική πολιτική. Από κοντά και η ηγεσία του ΚΚΕ, με «αίσθημα ευθύνης», έφτασε στο σημείο να ζητά επίδομα έκτακτης ανάγκης για τους εργαζόμενους (715,68€) κατώτερο από αυτό το πενιχρό που έδωσε η κυβέρνηση (800€)!
◊◊◊
Η εργατική τάξη καλείται να αντιπαραταχτεί αποφασιστικά σε αυτό το κλίμα που επιχειρεί, με τη στήριξη και των άλλων αστικών κόμματων, να διαμορφώσει η κυβέρνηση της ΝΔ για την προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής της.
Μπροστά στις αρνητικές εξελίξεις που αναμένονται στην οικονομία δεν μένουν κρυφές οι επιθυμίες κυβέρνησης και εργοδοσίας να μονιμοποιήσουν αντεργατικά και αντιδημοκρατικά μέτρα που πέρασαν με αφορμή την επιδημία.
Αντιμετωπίζοντας αυτόν τον άμεσο κίνδυνο, η εργατική τάξη πρέπει να τεθεί σε συναγερμό. Να δυναμώσει την αντίστασή της και με διεθνιστική αλληλεγγύη σε παγκόσμιο επίπεδο να υπερασπίσει τα δικαιώματά της.
Με αυτή την κατεύθυνση, ας τιμήσουμε την Εργατική Πρωτομαγιά! Δυναμώνοντας τους μαζικούς αγώνες της εργατικής τάξης:
■ Ενάντια στην πολιτική της ανεργίας, της μείωσης, της περικοπής και της μη πληρωμής μισθών και μεροκάματων, της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων, της καταπάτησης του εργατικού ωραρίου, των ελαστικών σχέσεων εργασίας.
■ Ενάντια στη διάλυση και την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων δομών παροχής κοινωνικών αγαθών.
■ Για δημόσια δωρεάν υγεία και παιδεία, για τη στήριξη της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης και πρόνοιας.
■ Ενάντια στους περιορισμούς και τις απαγορεύσεις δημοκρατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.
■ Για δουλειά, δημοκρατία, ειρήνη, εθνική ανεξαρτησία και σοσιαλισμό.
