“Τα Δίκια του Δίκιου των Δικαιούχων Πνευματικών Δικαιωμάτων Μουσικής” γράφει ο Δημήτρης Φεργάδης
Η προκλητική κωλυσιεργία της Πολιτείας
Δημήτρης Φεργάδης*
1. Έντονες – τόσο … όσο, επί του παρόντος, κατά πώς διαφαίνεται και κατά πως σαφώς δηλώνεται, στο ogdoo.gr, από τον Σταύρο Ξαρχάκο, την οικογένεια Θάνου Μικρούτσικου, την οικογένεια του Μάριου Τόκα, τον Νότη Μαυρουδή, τον Φοίβο Δεληβοριά και τον Θανάση Παπακωνσταντίνου – οι διαμαρτυρίες του συνόλου των ανθρώπων του Πνευματικού μόχθου. Των Δημιουργών Έργων Μουσικής (ΕΔΕΜ, Ένωση Δημιουργών Έργων Μουσικής).
«Όταν ακούς
“τάξη”
ανθρώπινο κρέας
μυρίζει»
Δεν ξέρω αν ξέρει ή θέλει να ξέρει η Υπουργός Πολιτισμού κυρία Λίνα Μενδώνη τους στίχους αυτούς του Μεγάλου μας ποιητή Οδυσέα Ελύτη και το πως (είναι δυνατόν!!!) επικαλείται – τακτικισμός ; – την (καθεστηκυία) «τάξη (…που, όμως, μυρίζει ανθρώπινο κρέας, όπως λέει ο ποιητής μας), για να καθυστερεί – φως φανάρι αυτό – τόσο … όσο (!), την άδεια λειτουργίας του Αυτοδιαχειριζόμενου Οργανισμού Είσπραξης Δικαιωμάτων από τους ίδιους τους … Δημιουργούς (όπως γίνεται δηλαδή σε όλο το πολιτισμένο κόσμο).
Που θέλουν – σωστά κι ας άργησαν πολύ – να κουμαντάρουν τα του οίκου τους. Μιας και ο κόσμος της Δημιουργίας Έργων Μουσικής – μαζί με τον λοιπό κόσμο – με την δεκαετή απάνθρωπη οικονομική – και αξιών ; – κρίση και την τεχνολογική εξέλιξη, που οδήγησε (όχι βέβαια, σαν φυσικό φαινόμενο) στην πλήρη απαξίωση του φυσικού προϊόντος (δίσκου, CD…), βρίσκονται πλέον σε δεινότατη, οικονομικά και «αξιακά», θέση (ανεργία, ανεργία, λέγονται όλα αυτά … με ό,τι μπορεί αυτό να σημαίνει…).
Ποιο δίκαιο είναι αυτό … και με ποιο δικαίωμα η Υπουργός Πολιτισμού κωλυσιεργεί – είπαμε, τόσο … όσο – να χορηγήσει την άδεια λειτουργίας του Οργανισμού που σύστησαν οι Δημιουργοί ; Αστεία τα επιχειρήματα, διάτρητα και αναξιόπιστα. «Λείπει, λέει, το business plan», η διασφάλιση της βιωσιμότητας και κάτι… άλλα παρόμοια χαμογελαστά και … ωραία!
… Εκτός και αν, μεταξύ μας αυτό κυρία Υπουργέ, σάς ζητήσανε δανεικά και αγύριστα, οπότε, καλά κάνετε και τρίκαλα καλά… και βάλτε τους τότε να τετραγωνίσουν το φεγγάρι, και τη θάλασσα της Αμφίπολης.
2. Και είναι να απορείς – το έλασον – που η κυρία Λίνα Μενδώνη – Υπουργός Πολιτισμού ενώ γνωρίζει πως : ….
«Στην Ισπανία ο Γάλβας
κρυφά το στράτευμά του συναθροίζει και το ασκεί,
ο γέροντας ο εβδομήντα τριώ χρονώ….»
(Η Διορία του Νέρωνα – Κ. Καβάφης)
εκείνη ολιγωρεί – το έλασον… – ως «Νέρων» και επιτρέπει πια, ο Γάλβας να βρίσκεται ante portas. Όχι στην Ισπανία, αλλά, εδώ … στη Ρώμη.
Δύο εταιρείες (αφεντικών, ιδιωτών εισαγωγής και γηγενής…) είναι έτοιμες να δραστηριοποιηθούν στη χώρα μας. Να σώσουν – με το … αζημίωτο – τους δημιουργούς, όπως για δεκαετίες, ανεξέλεγκτα, «έσωζε» η αλήστου μνήμης ΑΕΠΙ. (Στο βιβλίο μου «Με αφορμή την Columbia – Εκδόσεις ΚΨΜ – πενήντα χρόνια και ένα στη βιομηχανία της δισκογραφίας – στη σελίδα 272 αναφέρομαι διεξοδικά στο θέμα της ΑΕΠΙ και του υπό σύσταση και για βιώσιμη, ομαλή λειτουργία (άποψη) Αυτοδιαχειριζόμενου, από τους Δημιουργούς, Οργανισμού).
Τα τερτίπια αυτά της κυρίας Λίνας Μενδώνη θυμίζουν – αν θυμάμαι καλά – τα αντίστοιχα τερτίπια της κυρίας Ντόρας Μπακογιάννη, το 2002 (;), που οδήγησε – ντουγρού – στην, χωρίς κανενός ευλογία, κατάργηση της ΕΜΣΕ.
3. «Δυστυχώς
και η Γη
Με δικά μας έξοδα
γυρίζει».
(Πάλι Οδυσέας Ελύτης, πάλι «Σηματολόγιον»).
Αλλά για να ξοδέψεις – το ξέρετε καλά – κυρία Μενδώνη, πρέπει να εισπράξεις. Κι εσείς, κυνικά με … επιχείρημα «παίζω εν ου παικτοίς», στερείτε από τους Δημιουργούς το δικαίωμα να διαχειριστούν, τα οικονομικά – πολιτισμικά, αποτελέσματα του Πνευματικού τους Ιδρώτα.
Με κίνδυνο, μέγα, η Γη να πάψει … να «γυρίζει».
Δεν είμαι Φάντης (χαρτοπαικτικός) για να ασχοληθώ περισσότερο με το …. «ρετσινόλαδο» της κυρίας Μενδώνη. Όμως, έτσι τα φέρνει μερικές φορές η ζωή, το χρέος, η ευθύνη και η υποχρέωση. (Πάλι… κι εδώ, η ΑΣΚΗΤΙΚΗ), που με κάνει να νιώνω την ανάγκη να εκφράσω την «υποχρέωσή μου» με σεβασμό και συμπάθεια προς τους βασικούς συντελεστές λειτουργίας του παλιού, καλού, εργασιακού μου χώρου…
4. Και είναι, ίσως, τώρα η κατάλληλη στιγμή να ρωτήσω – ρητορικά – την αρχαιολόγο κυρία Λίνα Μενδώνη. «Υποθέστε – λέμε τώρα – κυρία Μενδώνη πως όλοι οι αρχαιολόγοι της Ελλάδος αποφασίζουν και συγκροτούν εθελοντικά αυτόνομη ένωση προσώπων (Συνεταιρισμό) για να εισπράττουν – διαχειρίζονται τα Πνευματικά Δικαιώματα που προκύπτουν από την σχετική συγγραφική εργασία των μελών του για όλους τους Τουριστικούς Οδηγούς της χώρας (και όχι μόνο …). Τι θα έλεγε, σε αυτή την περίπτωση, η αρχαιολόγος κυρία Μενδώνη στην όποια κυρία Υπουργό ; Και μάλιστα στην Υπουργό εκείνη που θα άφηνε – με πράξεις και παραλείψεις – τον ιδιώτη – επιχειρηματία να λυμαίνεται τον Πνευματικό ιδρώτα των συγγραφέων συναδέλφων της ;
Πού… συνελόντι –αυτονόητο- ειπείν αγαπητή κυρία –σε απλά εν προκειμένω, οικονομικά νταραβέρια- αυτό σημαίνει… Ο γεωργός που θέλει… να μην μπορεί να μαζέψει το δικό του στάρι, αλλά να μπορούν –με το αζημίωτο και με την άδεια του… κυρίου (μαύρα τα μελλούμενα) Μαυρουδή (Μάκη) Βορίδη- να του το μαζέψουνε οι… Μυλωνάδες. Ευδιακρίτως εκμεταλλευτικόν –εκτιμάται- για να μην είναι… αληθινόν.
5. Δεν προβάλλω εμαυτόν αυτόκλητο υπερασπιστή του δικαίου των … άλλα, ξέρετε : «… η πιο ιερή στιγμή της θεωρίας, είναι η πράξη…» λέει στην σελίδα 63, πάλι στην «ΑΣΚΗΤΙΚΗ» του ο Νίκος Καζαντζάκης. Κι εγώ, ως πολίτης, της αγαπητικά δύσμοιρης αυτής χώρας, αυτό κάνω. Γράφω αυτό που πρέπει. Γιατί κι εγώ από μεριάς μου, ξέρω καλά τι σημαίνει εκμετάλλευση, ΑΕΠΙ, κ.τλ., κ.τλ.
6. «Πολύ μικρός είναι ο καιρός, πολύ στενός είναι ο τόπος ανάμεσα στις δύο πυρές, πολύ οκνός είναι ο ρυθμός ετούτος της ζωής – δεν έχω καιρό, δεν έχω τόπο να χορέψω! Βιάζουμαι!» Αυτά, πάλι, μας λέει κυρία Υπουργέ μου ο Νίκος Καζαντζάκης, στην ΑΣΚΗΤΙΚΗ του, στη σελίδα 95. Τι… καταλαβαίνετε ;
Και αναλογιστείτε, παρακαλώ, κυρία Υπουργέ Πολιτισμού να συμβαίνουν όλα αυτά και εσείς, στο Κέντρο, να εισπράττετε την «δοξαστικήν δόξαν» – ιστορία με … μαύρα γράμματα – που την δικαιούσθε με διαφορά, για την οδήγηση της χώρας σε «Έρημη Χώρα», που έρημα θα ζει μέσα στην τύφλα της, αν….
Αν ΟΛΟΙ οι Δημιουργοί απαγορεύσουν από ΟΛΑ τα Μέσα (ηλεκτρονικά και … ζωντανά) ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ την μετάδοση – εκτέλεση (Δικαίωμα) ΟΛΩΝ των δημιουργημάτων τους.
Αυτά… και «οι καιροί (είπαμε) ου μενετοί».
Αυτά και οι καιροί (λέμε) επιβάλλουν οι πολυθρόνες να μένουνε κενές…. Όσο χρειάζεται…
-
Το άρθρο που διαβάσατε για τα Δίκια των Δικαιούχων Πνευματικών Δικαιωμάτων ήταν έτοιμο (λόγω επικαιρότητας και όχι μόνο) από Κυριακή (26/1) για να αναρτηθεί την Δευτέρα (27/1) πρωί, σε άλλο site. Σαν… ενδιαφέρον, επείγον και χρήσιμο. Αλλά, δυστυχώς, άλλαι αι βουλαί, κ.τ.λ., κ.τ.λ., κ.τ.λ. Νίκο Μπογιόπουλε, να ‘σαι καλά για την ευαισθησία, την δεοντολογία, την τόλμη και την άμεση ανταπόκριση στο θέμα στήριξης του δικαίου των ανθρώπων της Μουσικής Τέχνης… (Μελωδία-Λόγος).
* Συνταξιούχος. Ιστορικό στέλεχος της Βιομηχανίας της ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑΣ σε ΚΟΛΟΥΜΠΙΑ και MINOS – EMI. Συγγραφέας του βιβλίου «Με αφορμή την ΚΟΛΟΥΜΠΙΑ. Η Βιομηχανία της δισκογραφίας στην Ελλάδα κατά τον 20ο αιώνα». Εκδόσεις ΚΨΜ
