Ωράριο λάστιχο, ανάπαυση μηδέν.
Θέλουν να ζεις και ν’ ανασαίνεις για τα κέρδη του εργοδότη σου. Ακόμα και οι Κυριακές σου είναι πια Κυριακές του!
Κοιμάσαι λίγο, βλέπεις τα παιδιά σου ελάχιστα, το σύντροφό σου ακόμα λιγότερο. Φορτώνεις τα ράφια των σούπερ μάρκετ, αλλά τα δικά σου είναι αδειανά. Έπηξες να μετράς λεφτά πίσω από τα ταμεία των εμπορικών κολοσσών, όμως το δικό σου ταμείο είναι μείον. Τα «μαύρα» μεροκάματα, οι μισθοί πείνας δε φτάνουν. Το «απελευθερωμένο» ωράριο των καταστημάτων σκλαβώνει εσένα.
Ανήκεις, λένε, στη «μεγάλη οικογένεια» των επιχειρήσεων. Όμως σαν οικογένεια τι ακριβώς μοιράζεστε; Τα λεφτά του επιχειρηματία ή τα άγχη σου; Τα λεφτά πέφτουν πάντα στη μεριά του επιχειρηματία. Όμως το άγχος για την ανανέωση της 15ήμερης σύμβασης ή της δοκιμαστικής περιόδου είναι μόνο δικό σου. Ο καθημερινός εφιάλτης των απλήρωτων λογαριασμών της ΔΕΗ και της εφορίας, είναι μόνο δικός σου. Η αγωνία για τη φροντίδα των παιδιών και των ηλικιωμένων γονιών, ο πόνος από την ορθοστασία είναι αποκλειστικά δικά σου.
Ποιος αποφασίζει για τη ζωή σου και γιατί
σου αξίζει τέτοια ζωή;
Πάρε μέρος στη συλλογική δράση, διεκδίκησε,
πάλεψε μαζί μας, πάλεψε για τη ζωή που σου αξίζει.
Ελεύθερος χρόνος
ή καμουφλαρισμένη σκλαβιά;
Όπως η δουλειά, έτσι κι ο ελεύθερος χρόνος καθορίζεται από τους νόμους της αγοράς, που ρυθμίζουν τις σχέσεις ανάμεσα στους αφέντες του χρόνου και τους σκλάβους του.
Το πρόβλημα της ανεργίας και η ελαστικότητα των σύγχρονων εργασιακών σχέσεων κάνει δυσδιάκριτα τα όρια ανάμεσα στον εργάσιμο και τον ελεύθερο χρόνο. Τα τρία διακριτά οκτάωρα, δηλαδή 8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ανάπαυση, 8 ώρες ελεύθερος χρόνος, για τα οποία τόσο αίμα χύθηκε και τέτοιος αγώνας δόθηκε από το εργατικό κίνημα των προηγούμενων αιώνων, δεν υπάρχουν πια.
Χωρίς αμφιβολία, πρωταθλήτριες στην κάλυψη των βασικών αναγκών της λαϊκής οικογένειας είναι οι γυναίκες. Η ανισοτιμία τους εκφράζεται και με τις πολλαπλές ευθύνες που τους ανατίθενται, ώστε να αντιμετωπίζεται επωφελώς για τους μεγαλοεργοδότες και το κράτος η μείωση των κοινωνικών παροχών. Κι αυτό σημαίνει ελαχιστοποίηση έως κατάργηση του ελεύθερου χρόνου.
Η γυναίκα του 21ου αιώνα εκπληρώνει μόνο καθήκοντα. Τα κάνει όλα και συμφέρει! Δεν ξεκουράζεται, προλαβαίνει τα πάντα, συρρικνώνει ή εξαφανίζει τις ανάγκες της. Για τις γυναίκες του καθημερινού μόχθου ο ελεύθερος χρόνος είναι ή ανύπαρκτος ή πανάκριβος ή ψευδεπίγραφος.
Χρειαζόμαστε ελεύθερο χρόνο για μας τις ίδιες!
Ανοίγουμε τα φτερά μας για τους μεγάλους ορίζοντες
της συλλογικότητας, της κοινωνικής δράσης,
της ενεργής συμμετοχής μας στους αγώνες
που θα αλλάξουν οριστικά τη ζωή μας.
Ομάδα Γυναικών Νάουσας
μέλος της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ)
