Όλο και περισσότερα τα κρούσματα στη χώρα μας από το 2014 και ύστερα
25η Νοεμβρίου: Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ το 1999. Η ιστορία της ξεκινάει από τον Άγιο Δομίνικο και τη δικτατορία του Τρουχίγιο. Ο δικτάτορας κυβερνάει τη χώρα από το 1930 και, σε μία από τις περίφημες γιορτές που διοργάνωνε, χορεύει με την 23χρονη Μινέρβα Μιραμπάλ.
Όταν της ζητάει να συνευρεθούν σεξουαλικά και αυτή αρνείται, η οικογένειά της γίνεται στόχος του Τρουχίγιο. Η ίδια φεύγει και μαζί με τις δύο αδελφές της αναπτύσσει αντιστασιακή δράση δημιουργώντας το Κίνημα των Πεταλούδων (Las Mariposas).
Οι τρεις αδελφές συλλαμβάνονται και φυλακίζονται, αλλά υπό την πίεση της διεθνούς κοινότητας αφήνονται ελεύθερες και αναδεικνύονται σε εθνικά – και όχι μόνο – σύμβολα. Στις 25 Νοεμβρίου όμως το καθεστώς Τρουχίγιο τις δολοφονεί κατά τη διάρκεια επίσκεψής τους στις φυλακές όπου κρατούνταν οι σύντροφοί τους.
Η δολοφονία των τριών αδελφών αναγνωρίζεται διεθνώς ότι έφερε το τέλος της δικτατορίας του Τρουχίγιο, ο οποίος δολοφονήθηκε λίγους μήνες αργότερα.
Σε άνοδο στην Ελλάδα
Μπορεί η αναγνώριση της Παγκόσμιας Ημέρας για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών να αποτελεί σημαντικό βήμα συμβολικά, όμως τα στατιστικά στοιχεία ενδοοικογενειακής βίας παγκοσμίως αλλά και στη χώρα μας σοκάρουν.
Σταθερά ανοδική τροχιά σημειώνουν τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας στη χώρα μας την περίοδο 2014 – 2018, ενώ η αύξησή τους διαμορφώνεται στο 34,45%. Συγκεκριμένα το 2014 πανελλαδικά είχαν καταγραφεί 3.512 περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας στην Ελλάδα, τα οποία το 2015 σκαρφάλωσαν σε 3.572, το 2016 σε 3.838, το 2017 σε 3.930 και το 2018 έκαναν άλμα φτάνοντας τα 4.722.
Στον αντίποδα, διαφορετική πορεία ακολουθούν τα στατιστικά στοιχεία στο πεδίο του trafficking: ενώ το 2014 κατεγράφησαν 36 περιπτώσεις, το 2018 αυτές υποχώρησαν σε 28, πλην όμως το συντριπτικό ποσοστό του 78,43% των θυμάτων αφορούσε γυναίκες.
Στους δρόμους οι Γαλλίδες
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών πολλές γυναίκες πλημμύρισαν τους δρόμους του Παρισιού και άλλων μεγάλων πόλεων διαμαρτυρόμενες για την αύξηση των κρουσμάτων ενδοοικογενειακής βίας, με τη γαλλική κυβέρνηση να ανακοινώνει αυστηρότερα μέτρα για την αντιμετώπισή της.
Δύο κέντρα φιλοξενίας σε κάθε περιφέρεια πρόκειται να ανοίξουν για τις γυναίκες θύματα, ενώ ένα ηλεκτρονικό βραχιόλι παρακολούθησης προβλέπεται για τους δράστες. Επιπλέον προβλέπεται εκπαίδευση του προσωπικού των αστυνομικών τμημάτων για ευαισθητοποίηση σε θέματα βίας κατά του γυναικείου φύλου με τη δημιουργία θέσεων εργασίας για κοινωνικούς λειτουργούς.
Επίσης στην περίπτωση γυναικοκτονίας προβλέπεται η συστηματική στέρηση για τους δράστες της γονικής κηδεμονίας των παιδιών. Στη δε περίπτωση συζυγικού βιασμού θα είναι πλέον πιθανή η ανάκληση της γονικής κηδεμονίας από τους δράστες. Σοβαρά αυστηρότερες γίνονται πλέον οι καταδίκες για σεξουαλική ή ηθική παρενόχληση, μέχρι 10 χρόνια φυλάκιση και 150.000 ευρώ πρόστιμο.
Ο αριθμός κρουσμάτων βίας σοκάρει και στη Γερμανία. Σχεδόν κάθε μέρα μια γυναίκα χάνει τη ζωή της ή δέχεται δολοφονική επίθεση από τα χέρια του συζύγου της. Το 2018 συνολικά 122 γυναίκες δολοφονήθηκαν από τον σύντροφο ή τον πρώην σύντροφό τους, ενώ 114.000 γυναίκες έπεσαν θύματα ενδοοικογενειακής βίας ή δέχθηκαν απειλές.
Το Σπίτι των Γυναικών στη Βόννη προσφέρει καταφύγιο σε γυναίκες θύματα ενδοοικογειακής βίας και όχι μόνο: «Στο Σπίτι των Γυναικών έρχονται κυρίως γυναίκες μεταξύ 25 και 35 ετών από όλα τα κοινωνικά στρώματα» δήλωσε η υπεύθυνη του οργανισμού. «Μια φορά ζήτησε βοήθεια εδώ μια εβδομηντάχρονη γυναίκα, η οποία είπε ότι, αν γνώριζε την ύπαρξη του θεσμού, θα είχε εγκαταλείψει πολύ νωρίτερα τον σύζυγό της».
Δυστυχώς όμως στη Γερμανία τα Σπίτια των Γυναικών είναι πολύ λίγα και οι γυναίκες που ζητούν βοήθεια είναι πολλές. Υπολογίζεται ότι συνολικά υπάρχει έλλειψη 15.000 θέσεων σε ολόκληρη τη χώρα.
Ο ορισμός της γυναικοκτονίας
«Γυναικοκτονία είναι η δολοφονία μίας ή περισσότερων γυναικών από έναν άνδρα επειδή είναι γυναίκες, δηλαδή πρόθεση για δολοφονία λόγω φύλου» είναι ο πιο σύντομος ορισμός και χρησιμοποιείται εδώ και δεκαετίες από το φεμινιστικό και το γυναικείο κίνημα.
Στην Ελλάδα ο όρος άρχισε να χρησιμοποιείται ευρέως αρκετά πρόσφατα έπειτα από δύο δολοφονίες, αυτή της Ελένης Τοπαλούδη επειδή αντιστάθηκε στους βιαστές της και αυτή της Αγγελικής Πέτρου, η οποία δολοφονήθηκε από τον πατέρα της επειδή αυτός δεν ενέκρινε τη σχέση της με τον Αφγανό σύντροφό της.
Και πολιτικές δολοφονίες
Οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις μαίνονται στη Χιλή για πάνω από έναν μήνα και μετρούν νεκρούς αλλά και πολλούς τραυματίες στα οδοφράγματα. Η Αλμπερτίνα Μαρτίνεζ όμως είναι η πρώτη πολιτική δολοφονία γυναίκας – ή τουλάχιστον η πρώτη που έγινε γνωστή.
Ήταν η φωτορεπόρτερ των μεγαλειωδών διαδηλώσεων και βρέθηκε νεκρή στο διαμέρισμά της. Ήταν η γυναίκα που βρέθηκε στους δρόμους του Σαντιάγκο για να δείξει τη βία της αστυνομίας και του στρατού εναντίον των εξεγερμένων γυναικών. Από το διαμέρισμά της έλειπαν η φωτογραφική της μηχανή, ο υπολογιστής της και τα έγγραφά της.
