“Αφιέρωμα στην Παλαιά Μητρόπολη Βεροίας” – Κυκλοφόρησε το 4ο βιβλίο του Θόδωρου Πολυχρονιάδη
Μετά την έκδοση των τριών βιβλίων του – «Βαβέλ», «Εικόνες που έζησα», «Άρθρα, Διηγήματα σχόλια κι ένα ποίημα» – ο Θόδωρος Πολυχρονιάδης εκδίδει το τέταρτο βιβλίο του με τίτλο «Αφιέρωμα στην Παλαιά Μητρόπολη Βεροίας».
Ανήσυχος και με το βλέμμα στραμμένο πάντα στην πόλη και τις ανάγκες της, ο γιατρός Θόδωρος Πολυχρονιάδης συμμετέχει, εδώ και πολλά χρόνια, ενεργά στα δρώμενα της Βέροιας, είτε παίρνοντας πρωτοβουλίες για προώθηση ζητημάτων που την αφορούν, είτε καταγράφοντας και δημοσιοποιώντας τις απόψεις του.
Το συγκεκριμένο βιβλίο, που κυκλοφόρησε πρόσφατα, έχει ως κύριο κορμό του αρθρογραφία του Πολυχρονιάδη γύρω από το βυζαντινό μνημείο της Παλαιάς Μητρόπολης, με το οποίο ο συγγραφέας έχει μια ιδιαίτερη συναισθηματική σχέση από τα παιδικά του χρόνια.
Στις σελίδες του που καλύπτουν αυτό το θέμα ο Πολυχρονιάδης εκθέτει τον αγώνα που έκανε η «Κίνηση Ενεργών Πολιτών Βέροιας», στην οποία συμμετείχε, ώστε να διατεθούν από την Πολιτεία τα απαιτούμενα κεφάλαια για την αναστήλωση του Ναού – που εσωτερικά έγινε με εντυπωσιακό τρόπο – αλλά και την απογοήτευσή του για τον εξωτερικό χώρο της, που δεν έτυχε της ανάλογης αντιμετώπισης.
Το βιβλίο προλογίζει ο φιλόλογος Θωμάς Γαβριηλίδης, του οποίου φιλοξενούνται και άρθρα σχετικά με το Ναό.
Στο δεύτερο μεγάλο κεφάλαιο του βιβλίου του ο συγγραφέας συγκεντρώνει διηγήματά του, στα οποία περιγράφει επώνυμα πρόσωπα ή ανώνυμα, που όμως του έδωσαν την αφορμή με τη στάση τους ή την προσωπικότητά τους να τα περιγράψει στις σελίδες του. Διάθεση στοχαστική πάνω σε πρόσωπα και πράγματα αλλά και αγάπη στην καθοριστική λεπτομέρεια χαρακτηρίζουν τη γραφή του.
Άρθρα γενικού ενδιαφέροντος και βιβλιοπαρουσιάσεις του καλύπτουν ένα άλλο μεγάλο μέρος του όγκου του βιβλίου, οδηγώντας τον αναγνώστη σε καταστάσεις που αφορούν την καθημερινότητα της πόλης, αλλά φωτίζουν και τη λογοτεχνική παραγωγή πολιτών της Βέροιας. Εδώ φαίνεται η συμμετοχή του Πολυχρονιάδη στη ζωή της πόλης και το πάθος που τον διακρίνει πάντα για τον πολιτισμό.
Το τελευταίο μέρος του βιβλίου το καλύπτουν ποιητικές προσεγγίσεις συναισθημάτων αλλά και καταστάσεων της ζωής, που αντιμετωπίζονται άλλοτε με νοσταλγική και άλλοτε με κριτική διάθεση. Η αναμφισβήτητη ευαισθησία είναι το κυρίαρχο γνώρισμα σ’ αυτήν την τελευταία συγγραφική κατάθεση του βιβλίου, με την οποία και ολοκληρώνεται.
Χαρακτηριστικό το παρακάτω απόσπασμα:
……………
Τελειώνει ποτέ ο ανθρώπινος πόνος;
Οι εικόνες στο γυαλί της τηλεόρασης
έρχονται απ’ όλον τον κόσμο.
Μακάβριοι μάρτυρες…Αδιάψευστοι.
Έξυπνα όπλα….Αόρατες μηχανές.
Ο θάνατος που ταξιδεύει πάνω
στο φλοιό της γης με αστρική ταχύτητα.
Δεν έχει όνομα…ιδεολογία…χρώμα.
………………………….
