– Αφού παρέστη στη Βέροια, στην ολονυχτία τού (δικού μας) αγίου Αντωνίου, «με το ατσαλάκωτο κουστούμι του το ριγέ, το μαντιλάκι και τα πέτα» ο ράφτης «που έραβε προπάντων τον εαυτό του, ανέβηκε στο τρένο» κι εξαφανίστηκε για πάντα, «κανένας δεν το είδε πια ποτέ»; (Ο ράφτης)
-Θυμάται άραγε κανείς στην πόλη μας, (γνωρίζει για) τα σώματα των σκοτωμένων, τα αραδιασμένα στην πλατεία Ρολογίου, όπως ποιητικώς τα ενθυμείται ο Βασίλης Παπάς;
Κατέβηκαν μια μέρα στην ταβέρνα
τους σάπισαν στο ξύλο
τα σπάσαν όλα, την κιθάρα του
στείλανε και τα δύο αδέρφια στο βουνό.
Ο ένας γύρισε να σκοτωθεί πάνω στον μήνα
όταν χτυπήσανε την πόλη οι αντάρτες
έναν χρόνο πριν μπει Δεκέμβρης το ’50.
Βρήκαν το πτώμα του παρατημένο στο Ρολόι
σ’ ένα τσουβάλι το κεφάλι του
τον κλότσησαν ξανά.
«Σήκω τώρα», του είπαν, «αν μπορείς
για να μας τραγουδήσεις».
Μετά από μέρες
θέλησαν να περάσουν στις πηγές κάτι παιδιά
γαζώθηκαν απ’ τα πολυβολεία.
Στήσανε τα κορμιά τους στο Ρολόι
να διαπομπεύσουν τους νεκρούς
κι όπως ετοιμαζότανε για την κλοτσιά
διέκρινε παραμορφωμένο τον βαφτισιμιό του.
Κατέβασε την μπότα του
με τρόπο η κίνηση μη γίνει αντιληπτή
νεκρό ξανά δεν κλότσησε ποτέ.
(Η κλοτσιά)
-Ποιος γνωρίζει ότι ο ταπεινός Νγκουγιέν Σιν Κουνγκ, που υπηρέτησε στην περιοχή μας ως βοηθός μαγείρου του γαλλικού στρατού κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, είναι ο μετέπειτα περίφημος Βιετναμέζος κομμουνιστής επαναστάτης και πολιτικός Χο Τσι Μινχ; Ποιος να το φανταζόταν; (Ο μάγειρας)
Στα αφηγηματικά ποιήματα της συλλογής CHIAROSCURO του Βασίλη Παπά, μνήμες από ιστορικά και όχι μόνον γεγονότα του αιώνα που προηγήθηκε (Α΄ και Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Εμφύλιος και μετεμφυλιακή εποχή, «Μακεδονικό»…), που επηρέασαν κατά επώδυνο τρόπο το τότε παρόν των ανθρώπων της ευρύτερης περιοχής μας, και της πόλης μας συμπεριλαμβανομένης, καθορίζουν ως μνήμες-φωτοσκιάσεις, πότε με το φως τους και πότε με το σκοτάδι τους, το Σήμερα. Ένα «συνεχές ντουμπλάρισμα» λαμβάνει χώρα, και «το παρόν σκοντάφτει διαρκώς στον ύφαλο της μνήμης»…
Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΣ γεννήθηκε στην Έδεσσα το 1954. Σπούδασε Ιταλική Φιλολογία στη Φλωρεντία. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Παράγραφος 1, 2 (Εξάντας 1987, Τα τραμάκια 1995), Ντοκυμανταίρ (Δελφίνι 1995), Πρωί στο φρύδι (Κέδρος 2003), CHIAROSCURO (Κίχλη 2018). Το 2007 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Romiosini στη Γερμανία μια ανθολογία ποιημάτων του σε δίγλωσση έκδοση με τον τίτλο Frühmorgens am Felsrand. Ποιήματα, κείμενα και μεταφράσεις του έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά Το Δέντρο, Ποίηση, Νέα Εστία, Εντευκτήριο, Υπόστεγο, Παρέμβαση, Δέκατα, Πολιορκία, Οθόνη, Απηλιώτης και στις εφημερίδες Η Αυγή, Η Καθημερινή, Αγγελιοφόρος. Ποιήματά του έχουν συμπεριληφθεί σε πολλές ανθολογίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και έχουν μεταφραστεί στα σουηδικά, στα αγγλικά, στα ιταλικά, στα γερμανικά, στα γαλλικά, στα βουλγαρικά και σε άλλες χώρες. Το 2008 ανθολογήθηκε στην έκδοση «Η ελληνική ποίηση του εικοστού αιώνα» (Μεταίχμιο) και το 2013 στην «Ανθολογία της Ελληνικής Ποίη-σης» τόμος Δ΄ (Κότινος). Έχει μεταφράσει ποιήματα του Εουτζένιο Μοντάλε και πεζά του Πρίμο Λέβι, Μικελάντζελο Αντονιόνι κ. α. Έχει γράψει κείμενα για καταλόγους εικαστικών εκθέσεων και έχει επιμεληθεί εκδόσεις του Φιλοπροόδου Συλλόγου Έδεσσας «Μέγας Αλέξανδρος» («Ακριβή» του Όμηρου Πέλλα και «Τα δέοντα» του Μάρκου Μέσκου»). Έχει συμμετάσχει σε διάφορα διεθνή ποιητικά συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 1996 το βιβλίο του «Ντοκυμανταίρ» είχε συμπεριληφθεί στις υποψηφιότητες του πρωτοεμφανιζόμενου, τότε, βραβείου, του περιοδικού «Διαβάζω». Από το 1991 μέχρι το 2016 υπήρξε πρόεδρος του Φιλοπρόοδου συλλόγου Έδεσσας «Μέγας Αλέξανδρος», του ιστορικότερου πολιτιστικού φορέα της πόλης (ιδρύθηκε το 1922), από το βήμα του οποίου κατά τη διάρκεια της θητείας του έχουν παρουσιαστεί και βραβευτεί κορυφαίοι Έλληνες ποιητές, πεζογράφοι, σκηνοθέτες, εικαστικοί, συνθέτες και επιστήμονες (Δημουλά, Πατρίκιος, Παυλόπουλος, Κύρου, Κοντός, Γκανάς, Μέσκος, Καρυστιάνη, Μουρσελάς, Μπακόλας, Καζαντζής, Κούρτοβικ, Πέλλας, Βασιλικός, Αγγελόπουλος, Βούλγαρης, Ραφαηλίδης, Μικρούτσικος, Κριαράς, Γραμματικάκης, Κουρουπός, Πολυχρονάκος (παιδίατρος με διεθνή ακτινοβολία), Μπουτάρης, κ.α.). Πριν από 35 χρόνια ασχολήθηκε με την κινηματογραφική λέσχη του συλλόγου, που για χρόνια θεωρήθηκε η καλύτερη κινηματογραφική λέσχη της Ελλάδας, ενώ υπήρξε αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας, εκπρόσωπός της στη Συνέλευση του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου (2 θητείες) και εκπρόσωπος του Υπουργείου Μακεδονίας-Θράκης στη συνέλευση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης (3 χρόνια). Το 1986 δημιούργησε τον πρώτο θερινό δημοτικό κινηματογράφο στην Ελλάδα, που λειτουργεί μέχρι σήμερα. Το 1995 διοργάνωσε το 6ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Κιηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας, για το εορτασμό των 100 χρόνων του Κινηματογράφου, με τιμώμενο πρόσωπο τον Θόδωρο Αγγελόπουλο. To 2006 διοργάνωσε στην Έδεσσα την πρώτη συνάντηση Βαλκάνιων ποιητών στη Ελλάδα, με το τίτλο «Βαλκάνιοι ποιητές μιλούν και διαβάζουν» με τη συνεργασία του Δημοσθένη Κούρτοβικ και του ποιητή και κριτικού Αντώνη Κάλφα. Επίσης, κατά τα διάρκεια της θητείας του καθιερώθηκε ο εικαστικός «Μήνας Μάιος», με διαδοχικές ατομικές εκθέσεις, στον οποίο έχουν συμμετάσχει σημαντικοί Έλληνες και Βαλκάνιοι δημιουργοί. Ακόμα, καθιερώθηκε το «Εαρινό Φεστιβάλ Μουσικής», με συμμετοχή σημαντικών συνόλων (Καμεράτα, Κρατική ορχήστρα με Σταύρο Ξαρχάκο κ. α.) και διεθνείς Έλληνες και ξένους σολίστες. Από το 1994 έως το 2010 υπήρξε μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Δημοτικής Επιχείρησης «Καταρράκτες Έδεσσας», υπεύθυνος για τον τομέα του πολιτισμού και από το 2004 μέχρι το 2008 που παραιτήθηκε, υπήρξε αντιπρόεδρος του πρώτου διοικητικού συμβουλίου της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Έδεσσας και βοήθησε αποφασιστικά στη δημιουργίας της.
Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΛΦΑΣ γεννήθηκε το 1956 στην Κατερίνη. Σπούδασε Πολιτικές επιστήμες και Μεσαιωνική και Νεότερη Ελληνική Λογοτεχνία. Έχει εκδώσει ποιητικές συλλογές (“Έκταση της αισθηματικής ηλικίας” (1980), “Πρωταθλητές μικρών αποστάσεων” (1985), “Σημειώσεις για την αθωότητα” (1992), “Ωδή στην ευρύχωρη απώλεια” (1995), “Πληγώματα και φαρμακείες” (2002), “Χρόνια της ομίχλης” (2006) και τις μελέτες “Ο μαθητής ως αναγνώστης” (1993, 1998), “Η εκδοτική δραστηριότητα στην Πιερία” (1918-1999), “Συμβολή στην καταγραφή της μακεδονικής βιβλιογραφίας. Βιβλία – φυλλάδια (2000), “Ο Συνοικισμός Ευαγγελικών της Κατερίνης” (1923-2000), “Τοπική ιστορία και κίνηση των θρησκευτικών ιδεών” (2001) (σε συνεργασία με τον Πάρη Παπαγεωργίου). Αρθρογραφεί ως κριτικός λογοτεχνίας στα σημαντικότερα λογοτεχνικά περιοδικά της χώρας. Από το 1996 διεύθυνε τις εκδόσεις Τα Τραμάκια.
