«Ὤ τῶν ὑπέρ ἔννοιαν θαυμάτων τῆς ἀειπαρθένου καί Θεομήτορος! τάφον γάρ οἰκήσασα ἔδειξε παράδεισον».
Ἔκπληκτοι ἐνώπιον τῆς Θεοτόκου καί ἐμεῖς σήμερα θαυμάζουμε καί ἀποροῦμε γιά τό θαῦμα πού ζοῦμε. Θαυμάζουμε καί ἀποροῦμε γιά τό παράδοξο αὐτό γεγονός τῆς Κοιμήσεώς της. Ὅμως τίποτε δέν εἶναι παράδοξο ἀπό ὅσα σχετίζονται μέ τή ζωή τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, γιατί ὁλόκληρη ἡ ζωή της, ὁλόκληρη ἡ παρουσία της στή γῆ ὑπῆρξε ἕνα θαῦμα. Θαῦμα ἡ γέννησή της ἐκ τῶν στειρωτικῶν λαγόνων τοῦ Ἰωακείμ καί τῆς Ἄννης. Θαῦμα ἡ εἴσοδός της στά Ἅγια τῶν Ἁγίων καί ἡ παραμονή της στόν ναό τοῦ Θεοῦ. Θαῦμα ἡ ἐπιλογή της ἀπό τόν Θεό νά γίνει Μητέρα τοῦ Υἱοῦ του καί συνεργός του στό μυστήριο τῆς θείας οἰκονομίας γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Θαῦμα ἡ ἐκ Πνεύματος ἁγίου σύλληψίς της. Θαῦμα ἡ μετά τόκον παρθενία της. Θαῦμα ὁλόκληρη ἡ ζωή της.
Πῶς, λοιπόν, θά μποροῦσε νά μήν εἶναι ἕνα θαῦμα καί ἡ πάνσεπτη Κοίμησή της. Πῶς θά μποροῦσε νά μείνει κλεισμένη σέ ἕνα τάφο νεκρή ἡ Μητέρα τῆς Ζωῆς; Πῶς θά μποροῦσε νά μείνει δέσμια τοῦ Ἅδου καί τοῦ θανάτου αὐτή πού πρώτη πίστευσε στόν νικητή τοῦ θανάτου καί λυτρωτή τοῦ κόσμου Χριστό; Δέν θά μποροῦσε, ἀσφαλῶς. Ἀλλά αὐτό τό θαῦμα πού σήμερα ἑορτάζουμε εἶναι τό μεγαλύτερο θαῦμα ἀπό ὅσα ἀφοροῦν τή Παναγία μας, γι᾽ αὐτό καί δικαιολογημένα ἀναφωνεῖ ὁ ἱερός ὑμνογράφος, διακηρύσσοντας στά πέρατα τῆς οἰκουμένης τό παράδοξο καί μοναδικό γεγονός. «Ὤ τῶν ὑπέρ ἔννοιαν θαυμάτων τῆς ἀειπαρθένου καί Θεομήτορος! τάφον γάρ οἰκήσασα ἔδειξε παράδεισον».
Τί εἶναι τάφος; Εἶναι τό σημεῖο τοῦ τέλους τῆς ἐπιγείου ζωῆς. Εἶναι ὁ τόπος τῆς φθορᾶς καί τῆς ἀπωλείας. Τί εἶναι παράδεισος; Εἶναι τό σημεῖο τῆς ἀρχῆς τῆς δημιουργίας. Εἶναι ὁ τόπος τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ὁ χῶρος τῆς αἰωνίου μακαριότητος. Καί πῶς συνδέεται ὁ τάφος μέ τόν παράδεισο; Πῶς ἑνώνεται ἡ φθορά μέ τή ζωή; Πῶς συνδυάζεται τό τέλος μέ τήν ἀρχή; Πῶς συναντᾶται ἡ ἀπώλεια μέ τόν Θεό;
Αὐτό εἶναι τό θαῦμα, ἀδελφοί μου. Αὐτό εἶναι τό «ὑπέρ νοῦν καί ἔννοιαν» πού πραγματοποιεῖται στήν Θεοτόκο καί ἀποδεικνύει περίτρανα ὅτι ἡ σωτηρία καί ἡ λύτρωση πού μᾶς χάρισε μέ τή θυσία του ὁ Υἱός της δέν εἶναι θεωρία, δέν εἶναι κενό γράμμα, εἶναι ἀλήθεια, εἶναι θαυμαστή πραγματικότητα.
Πῶς ὅμως συμβαίνει αὐτό τό θαῦμα; Ἀδύνατο νά τό ἑρμηνεύσουμε μέ ἀνθρώπινες λέξεις. Ἀδύνατο νά τό κατανοήσουμε μέ τόν πεπερασμένο μας νοῦ. Μποροῦμε ὅμως νά τό προσεγγίσουμε μέ τήν πίστη. Μποροῦμε νά τό κατανοήσουμε ἐν μέρει μελετώντας τή ζωή τῆς Παναγίας μας.
Πῶς ἦταν, λοιπόν, ἡ ζωή τῆς Παναγίας μας; Ἦταν ζωή καθαρή ἀπό παντός ρύπου καί ἁμαρτίας. Καί ἡ καθαρότητα αὐτή δέν ἦταν μόνο δωρεά τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ἦταν καί ἀποτέλεσμα τοῦ προσωπικοῦ της ἀγῶνος. Ἦταν ἀποτέλεσμα τῆς διαρκοῦς ἐπιθυμίας της νά εὐαρεστεῖ τόν Θεό καί νά ζεῖ σύμφωνα μέ τό θέλημά του. Καί αὐτό εἶναι τό δεύτερο χαρακτηριστικό τῆς ζωῆς τῆς Παναγίας μας. Ἡ ζωή της ἦταν ζωή ἀπολύτου ὑπακοῆς στό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Ἄν προσέξουμε αὐτές τίς δύο ἰδιότητες καί ἄν δοῦμε τί ὑπόσχεται ὁ Χριστός γι᾽ αὐτούς πού τίς διαθέτουν, τότε θά μπορέσουμε νά εἰσδύσουμε στό θαυμαστό γεγονός πού ἑορτάζουμε σήμερα· τότε θά μπορέσουμε νά κατανοήσουμε ἔστω καί λίγο πῶς ὁ τάφος ἔγινε παράδεισος.
Τί ὑπόσχεται, λοιπόν, ὁ Χριστός γιά τούς καθαρούς τῇ καρδίᾳ; Ὑπόσχεται ὅτι θά δοῦν τόν Θεό: «Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται». Τί λέει γιά ἐκείνους πού τηροῦν τίς ἐντολές του; «Ἐάν τίς ἀγαπᾷ με τόν λόγον μου τηρήσει, καί ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν καί πρός αὐτόν ἐλευσόμεθα καί μονήν παρ᾽ αὐτῷ ποιήσομεν». Καί δέν τά ὑπόσχεται μόνο προσωρινά ἀλλά αἰώνια. Ὅποιος διατηρεῖ τήν καθαρότητα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματός του βλέπει τόν Θεό καί ὅποιος τηρεῖ τίς ἐντολές του μεταβάλλεται σέ κατοικητήριο τοῦ Θεοῦ. Καί ὅποιος βλέπει τόν Θεό καί κατοικεῖ μέ τόν Θεό δέν μπορεῖ νά βρίσκεται στόν τάφο, στόν τόπο τῆς φθορᾶς καί τῆς ἀπωλείας, ἀλλά στόν παράδεισο, ἐκεῖ ὅπου κατοικεῖ ὁ Θεός, ἐκεῖ ὅπου εἶναι ὁρατός στούς ἐκλεκτούς του.
Αὐτό συνέβη, ἀδελφοί μου, καί μέ τήν Παναγία μας. Ἔτσι ὁ τάφος της ἔγινε παράδεισος, καί αὐτόν τόν παράδεισο καλεῖ καί ἐμᾶς νά ζήσουμε ἀκολουθώντας τό παράδειγμα τῆς ζωῆς της, φυλάσσοντας τόν ἑαυτό μας καθαρό ἀπό τούς ρύπους τῆς ἁμαρτίας καί ἐναρμονίζοντας τή ζωή μας μέ τίς ἐντολές τοῦ Υἱοῦ της.
Ἄς παρακαλέσουμε, λοιπόν, σήμερα τήν Παναγία μας, ἀδελφοί μου, νά μᾶς ἐνισχύει σ᾽ αὐτόν τόν ἀγώνα καί νά μεσιτεύει στόν Υἱό της γιά μᾶς, ὥστε ὑπερβαίνοντας τά ἐμπόδια καί τούς πειρασμούς τῆς παρούσης ζωῆς νά ἀκολουθοῦμε τό παράδειγμα τῆς ἁγίας ζωῆς της γιά νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς τῆς οὐρανίου ζωῆς τήν ὁποία Ἐκείνη ἀπολαμβάνει, μεσιτεύοντας διηνεκῶς ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καί σωτηρίας καί ὑπέρ πάντων τῶν ἐπικαλουμένων τήν ἀρωγή καί τήν προστασία της.
Διάπυρος πρός τήν ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητον Θεοτόκον εὐχέτης
† Ὁ Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας Παντελεήμων
