Ο Pascal Bruckner και οι Ολυμπιακοί Αγώνες Παρίσι 2024 / γράφει η Αναστασία Πάπαρη

Faretra.info

30/07/2024, 00:38

Έχω την άποψη, πως πρόκειται για μεθοδευμένο και
κατευθυνόμενο αφήγημα, με στόχο την κατάρριψη των αξιών της Ευρώπης σήμερα

Αναστασία Πάπαρη*

Γνώριζα τον Pascal Brickner από αναφορές του στην Ευρώπη, κυρίως με την
ιστορική σημασία της Ηπείρου μας, αλλά και αργότερα, με την μορφή της
Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Είχε πει τη δεκαετία του ΄80:
“Το χαρακτηριστικό της Ευρώπης είναι ότι δεν παραμένει ποτέ στάσιμη στις
επιδιώξεις και τα επιτεύγματά της. Βρίσκεται πάντοτε σε αναζήτηση ‘του
άλλου κάβου” (P. Brickner, 1995. ‘Οι Ευρωπαίοι και οι άλλοι’, σχολ. Αθ.
Γιαλέτσης, Το Βήμα, 22/10/95).

Αυτό με είχε συνεπάρει, εκπονώντας την διδακτορική διατριβή μου για τις
Πολιτιστικές Πρωτεύουσες της Ευρώπης και κατά κάποιο τρόπο, με προετοίμαζε
για το τι θα μπορούσα να περιμένω από έναν θεσμό με ελληνική αφετηρία,
τότε στην πλήρη του ανάπτυξη.

Ο Brickner προσπαθεί να βρει κάτι ενδιαφέρον και αισιόδοξο στην τελετή
έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων – Παρίσι 2024. Με την διεισδυτικότητα και την
αντικειμενικότητα, που τον χαρακτηρίζουν, αλλά και ως Γάλλος φιλόσοφος,
προσπαθεί να εξισορροπήσει τις καλές και τις κακές στιγμές μιας
παράστασης, που κατά την άποψή μου, έδειξε αυτό που είναι η Δύση από τον
Μεσαίωνα και μετά.

Ήταν πολύ πειστικό το αφήγημα. Άλλο που εμείς οι Έλληνες έχουμε γαλουχηθεί
παιδιόθεν με το ελληνικό κάλλος και το μέτρο της Αρχαιότητας, την
ταπεινότητα της Ορθοδοξίας και την δημιουργική υποτέλεια της
Οθωμανοκρατίας.

Λέει ο Brickner:

“Μπορούμε λοιπόν να κοροϊδεύουμε τον χριστιανισμό παρωδώντας τον
“ Μυστικό Δείπνο ” αλλά οι αγαπητοί μας παραβάτες δεν θα
τολμούσαν ποτέ να γελάσουν με το Ισλάμ και τον Προφήτη γιατί τότε θα
κινδύνευαν να τους κόψουν τον λαιμό. Αυτό είναι το όριο αυτής της
ψευτοπαραβατικότητας, που σήμερα αποτελεί το άλλο όνομα του κομφορμισμού”.

Ο καθένας παρουσιάζει αυτό που έχει ως κεκτημένο και εκ του ασφαλούς, θα
συμπλήρωνα.

Αλλά κι αυτό, με το οποίο θέλει να πορευτεί στο μέλλον. Και εδώ είναι οι
μεγάλες μου ενστάσεις…..

Δεν είναι μόνο η προσπάθεια να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι, διότι, όπως
λέει και ο Brickner,

“Αν προσπαθείς να ικανοποιήσεις όλες τις κατηγορίες ανθρώπων, κινδυνεύεις
στο τέλος να τις δυσαρεστήσεις όλες”.

Αυτή όμως, είναι μια αθώα προσέγγιση της τελετής, αν όχι μια επιεικής
στάση του σύγχρονου Γάλλου φιλοσόφου, απέναντι σ’ αυτό, που είδε όλη η
ανθρωπότητα.

Δεν επρόκειτο για ένα αφήγημα που υμνούσε την Γαλλία, ή τον κόσμο, έστω με
έναν ιδιαίτερο τρόπο. Έχω την άποψη, πως πρόκειται για μεθοδευμένο και
κατευθυνόμενο αφήγημα, με στόχο την κατάρριψη των αξιών της Ευρώπης
σήμερα.

Δεν είναι μόνο η ορθοδοξία, που βλήθηκε με το ‘Festivite’, μια παράσταση –
παρωδία με drag queens, σε απομίμηση του ‘Μυστικού Δείπνου’ του Leonardo
da Vinci.

Βάλλονται οι αξίες της οικογένειας με τους LOATKI+ σε σκηνή με το ζευγάρι
στην Bibliotheque National, της προσωπικής αξιοπρέπειας με την υπερέκθεση
του γυμνού του τραγουδιστή Philippe Caterine μεταμφιεσμένου σε Διόνυσο,
των υψηλών αρετών, με την τοποθέτηση χρυσωμένου κεφαλιού ταύρου δίπλα και
εμπρός από το έμβλημα των ολυμπιακών αγώνων στην εξέδρα των επισήμων.

Ο P. Bruckner τα είπε κομψά, ως Γάλλος φιλόσοφος, προσπαθώντας να κρατήσει
τις ισορροπίες (απέναντι σε ποιους, άραγε και σε τι;).

Εμείς, με την μακρά κληρονομιά μας, αλλά και την εμπειρία της τελετής
έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, για αρχή ας αναστοχασθούμε τον
πλούτο και την ομορφιά της παρακαταθήκης, που καλούμαστε να
διαχειριστούμε…..

Η πλήρης συνέντευξη του Pascal Bruckner στο newmoney.gr:

*Αναστασία Πάπαρη
Δρ Αρχιτέκτων – Πολεοδόμος

—————————————