Πολύ σημαντική ανακάλυψη απολιθώματος στην Αυστραλία ηλικίας 100 εκατ. ετών – Τα μυστικά που κρύβει
–
Ένας σκελετός μήκους 6 μέτρων μπορεί να δώσει στους παλαιοντολόγους το κλειδί για να ξεκλειδώσουν μυστικά της προϊστορικής περιόδου και γι’ αυτό οι επιστήμονες είναι ενθουσιασμένοι από την ανακάλυψη του σκελετού του ηλικίας 100 εκατομμυρίων ετών θαλάσσιου ερπετού.
Ο σκελετός βρέθηκε στην Αυστραλία και ανήκει σε ένα ψηλό, νεαρής ηλικίας πλησιόσαυρο, που είναι γνωστός και ως ελασμόσαυρος. Τα ζώα αυτά έζησαν κατά τον Μεσοζωϊκό Αιώνα και το χαρακτηριστικό τους ήταν ο τεράστιος και εύκαμπτος λαιμός και το μικρό κεφάλι τους.
Η σπουδαία ανακάλυψη έγινε χάρη σε τρεις ερασιτέχνες κυνηγούς απολιθωμάτων, σε αγρόκτημα στο δυτικό Κουίνσλαντ, τον περασμένο Αύγουστο.
Τα «κλειδιά» που κρύβει το απολίθωμα
Ο Έσπεν Κνούτσεν, επιμελητής παλαιοντολογίας στο Μουσείου του Κουίνσλαντ συγκρίνει την ανακάλυψη του σκελετού με την ανακάλυψη της Ροζέτας, της αρχαίας αιγυπτιακής γρανιτένιας στήλης που βοήθησε τους ειδικούς να αποκωδικοποιήσουν τα ιερογλυφικά.
«Ποτέ δεν είχαμε βρει μαζί τον κορμό και το κεφάλι και αυτό μπορεί να μας δώσει το κλειδί για την μελλοντική έρευνα», δήλωσε ο Κνούτσεν, προσθέτοντας ότι η ανάλυση του σκελετού θα δώσει στους παλαιοντολόγους στοιχεία για την προέλευση, την εξέλιξη και το περιβάλλον της Κρητιδικής Περιόδου στη περιοχή.
«Επειδή οι πλησιόσαυροι είχαν λαιμό αντίστοιχο με τα δύο τρίτα του σώματός τους, συχνά το κεφάλι αποχωριζόταν από το σώμα μετά τον θάνατο και είναι σπάνια η ανακάλυψη ενός ολόκληρου απολιθωμένου σκελετού», εξήγησε ο επιμελητής του Μουσείου του Κουίνσλαντ.
Από την ανάλυση του σκελετού του γιγάντιου θαλάσσιου ερπετού μπορεί να προκύψουν νέες θεωρίες για την εξέλιξη των ειδών αυτών. Ο Κνούτσεν δήλωσε στο CNN ότι όταν πέθαινε ένας ελασμόσαυρος το σώμα του αποσυντίθετο και ανέβαινε στην επιφάνεια των υδάτων, όπου οι κυνηγοί το διέλυαν. Και γι’ αυτό η ανακάλυψη του συγκεκριμένου σκελετού είναι πολύ σημαντικό γεγονός για τους επιστήμονες. Επιπλέον, επειδή ο σκελετός ανήκει σε νεαρής ηλικίας ζώο, θα ρίξει φως στο πως εξελισσόταν αυτό το είδος από τη νεαρή ηλικία μέχρι την ενηλικίωση.
«Θα μελετήσουμε τη χημεία της οδοντοστοιχίας και αυτό μπορεί να μας δώσει στοιχεία για το περιβάλλον όπου ζούσε το ζώο, αν μετανάστευε στη διάρκεια της ζωής του ή αν έμενε στο ίδιο μέρος και επίσης για τη δίαιτά του», εξήγησε ο Έσπεν Κνούτσεν.
Τα αρχαία θαλάσσια ερπετά όπως οι πλησιόσαυροι και οι ιχθυόσαυροι δεν θεωρούνται δεινόσαυροι, παρόλο που τα είδη αυτά έζησαν στην ίδια περίοδο. Οι πλησιόσαυροι εξελίχθηκαν από κάποιους προγόνους τους που ζούσαν στην ξηρά, γι’ αυτό δεν είχαν βράγχια και ήταν υποχρεωμένοι να βγαίνουν στην επιφάνεια για να αναπνεύσουν. Πάντως είναι άγνωστο πόσο χρονικό διάστημα μπορούσαν να παραμείνουν κάτω από την επιφάνεια του νερού.
Τα «Κορίτσια των Βράχων»
Η σημαντική ανακάλυψη του απολιθωμένου σκελετού έγινε από τρεις γυναίκες, ερασιτέχνες παλαιοντολόγους, που είναι γνωστές ως «Κορίτσια των Βράχων». Είναι η Κασάνδρα Πρινς, η αδελφή της Σίνθια και η φίλη τους Σάλι.
Ο ελασμόσαυρος που έφτανε σε μήκος 8-10 μέτρα, ζούσε στη Θάλασσα Ερομάνγκα, που κάλυπτε μεγάλα τμήματα στο εσωτερικό της Αυστραλίας με νερά βάθους 50 μέτρων, πριν από 150 εκατομμύρια χρόνια.
Είναι η πιο σημαντική ανακάλυψη για την προϊστορία που έχει γίνει στην Αυστραλία τα τελευταία χρόνια.
Τον Ιούνιο της περασμένης χρονιάς οι επιστήμονες επιβεβαίωσαν ότι η ανακάλυψη ενός απολιθωμένου σκελετού στο Κουίνσλαντ το 2007 ήταν ο μεγαλύτερος δεινόσαυρος που έχει βρεθεί στην Αυστραλία. Ο δεινόσαυρος αυτός με το ψευδώνυμο «Κούπερ» ήταν μακρύς περίπου όσο ένα γήπεδο του μπάσκετ. Δύο μήνες αργότερα οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι κάποτε υπήρχαν κάποια είδη που θυμίζουν ιπτάμενους δράκοντες και κυριαρχούσαν στους ουρανούς της Αυστραλίας πριν από 105 εκατομμύρια χρόνια. Ο πτερόσαυρος ήταν ένα «τρομακτικό τέρας» που ζούσε κατασπαράζοντας νεαρούς δεινόσαυρους, όπως περιγράφουν οι επιστήμονες.
