Λεμονιά Γατοπούλου. Μια ξεχωριστή περίπτωση μαθήτριας της Βέροιας που ανέδειξαν οι Πανελλαδικές
Μια ξεχωριστή περίπτωση μαθήτριας που ανέδειξε η ανακοίνωση των βαθμολογιών των Πανελλαδικών Εξετάσεων στη Βέροια είναι αυτή της Γατοπούλου Λεμονιάς. Μαθήτρια του 1ου ΓΕ.Λ. Βέροιας, στην κατεύθυνση των Ανθρωπιστικών Σπουδών, η Λέμη συγκέντρωσε 19.261 μόρια. Έγραψε 19,4 στα Αρχαία, 19,7 στην Ιστορία, 19,2 στα Λατινικά και 18,5 στην Έκθεση.
Δεν είναι σίγουρα η μοναδική περίπτωση μαθήτριας που πέτυχε υψηλότατες επιδόσεις στις εξετάσεις. Είναι όμως σίγουρα από τους λίγους υποψήφιους που, για να φτάσουν στην κορυφή, στηρίχτηκαν αποκλειστικά στις δικές τους δυνάμεις και δεν κατέφυγαν σε εξωτερικές ενισχύσεις, πέραν της καθοδήγησης του σχολείου.
Χωρίς ιδιαίτερο άγχος, με μεθοδική μελέτη και ποιοτική διαχείριση του χρόνου της η Λέμη πέτυχε σ’ αυτήν τη δοκιμασία, αποδεικνύοντας ταυτόχρονα τις δυνατότητες αλλά και την αξία του Δημόσιου Σχολείου. Στη Λέμη αλλά και σε όλους τους μαθητές που αγωνίστηκαν για τους στόχους τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια και πολλά όνειρα.
Επικοινωνώντας η faretra.info με τη μαθήτρια που πέτυχε μια τόσο υψηλή βαθμολογία είχε την ευκαιρία να την ακούσει να μιλά για την πορεία της προς το στόχο. Η Λεμονιά, Λέμη για όλους, είπε:
Για τους στόχους της: Θα επιλέξω το Παιδαγωγικό ή τη Νομική. Αν διαλέξω το Παιδαγωγικό θα το κάνω γιατί έχω πολύ καλή επαφή με τα μικρά παιδιά, πράγμα που μου το έδειξε η εμπειρία μαζί τους, καθώς δίδασκα χορό στο Σύλλογο Βλάχων Βέροιας. Βέβαια, όταν ήμουν ακόμα στο Γυμνάσιο, ήθελα να πάω στη Νομική.
Και δεν συνδυάζω την επιλογή με την επαγγελματική αποκατάσταση, αλλά με το τι ταιριάζει περισσότερο στην προσωπικότητά μου. Στη Νομική με γοητεύει η απονομή της Δικαιοσύνης, γιατί πιστεύω στη Δικαιοσύνη, και θέλω να αποδίδεται σε κάθε στιγμή της καθημερινής ζωής. Με τρομάζει όμως το να χρειαστεί να υπερασπιστώ ως δικηγόρος κάποιον που έχει άδικο!
Για το μυστικό της επιτυχίας: Το να πετύχεις το στόχο σου χωρίς φροντιστήριο, όπως έγινε με μένα, πιστεύω πως οφείλεται πρωταρχικά στην έλλειψη άγχους. Βέβαια, το ότι επέλεξα το δρόμο χωρίς φροντιστήριο μού δημιούργησε στην αρχή ένα λογικό άγχος, όταν όμως είδα ότι με τη βοήθεια των καθηγητών του σχολείου μου – οι οποίοι πρότειναν και σε μένα αλλά και σε όλους τους συμμαθητές μου αυτήν τη βοήθεια – μπορούσα να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις των εξετάσεων, τότε το άγχος έπαψε να με διακατέχει. Οι καθηγητές μου μού έδιναν διαγωνίσματα στα οποία απαντούσα στο σπίτι και στη συνέχεια τα ελέγχανε. Πώς να ξεχάσω την πολύτιμη βοήθειά τους;
Μ’ αυτήν τη διαδικασία, λοιπόν, το ελεγχόμενο απόλυτα άγχος μετατράπηκε, από κοινό για όλους τους υποψήφιους βασανιστικό συναίσθημα, σε κινητήρια δύναμη για την επιτυχία.
Για τη χρήση του χρόνου και τις ποικίλες άλλες δραστηριότητες: Αν και στα προηγούμενα χρόνια ασχολήθηκα με πολλά πράγματα, τραγούδι, συμμετοχή σε ποιητική ομάδα του σχολείου, διδασκαλία χορού στο Σύλλογο Βλάχων Βέροιας και συμμετοχή σε εκδηλώσεις της «Κίνησης Πολιτών Κυριώτισσας», ήταν φυσικό φέτος να κάνω οικονομία στο χρόνο μου, που ήταν ελάχιστος σε σχέση με τις απαιτήσεις των εξετάσεων.
Πιστεύω όμως πως όλη αυτή η συμμετοχή μου σε ποικίλες δραστηριότητες τα προηγούμενα χρόνια με διαμόρφωσε καθοριστικά ως προσωπικότητα.
Για το σχολείο της: Είχα την τύχη να αποφοιτήσω από ένα πολύ καλό δημόσιο σχολείο, το 1ο Γενικό Λύκειο Βέροιας, με εξαιρετικούς καθηγητές αλλά και συμμαθητές, όπου επικρατούσε ένα δημιουργικό και ευχάριστο κλίμα.
Χωρίς να κάνω καθόλου απουσίες, πράγμα πιστεύω σημαντικό για την επιτυχία, έβλεπα τον ίδιο τον χώρο του σχολείου σαν ένα χώρο που όχι μόνο δεν με κούραζε, αλλά το αντίθετο, με το κλίμα που επικρατούσε.
Για τους άλλους, τους μελλοντικούς υποψηφίους: Θα ήθελα να πω στους επόμενους υποψήφιους μαθητές πως πάνω απ’ όλα δεν πρέπει να αγχώνονται. Οι εξετάσεις μπορεί να είναι ένα θέμα που έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις και σαφώς καθορίζουν κατά ένα μέρος τη ζωή μας, αλλά κι αν δεν τα καταφέρουν να πετύχουν στην πρώτη τους επιλογή και η δεύτερη και η τρίτη κάπου θα τους οδηγήσουν. Ο χρόνος για τον εαυτό μας είναι απολύτως απαραίτητος μέσα στην πίεση που νιώθει ένα παιδί την τελευταία χρονιά. Και χρειάζεται και κάποια συνομιλία με τον εαυτό μας, κάποια ενδοσκόπηση.
Το σίγουρο πάντως είναι πως δε θα χαθείς στη ζωή, αν σε διακρίνει η θέληση να αγωνιστείς.
