Άρθρα Πολιτική

Σε τι τους ενοχλεί ο Κασσελάκης; – για την… αριστερή και λοιπή εσωτερική «αντιπολίτευση» / γράφει ο Τεύκρος

Τεύκρος

22/10/2023, 23:20

Βέβαια, το να διαφωνείς, να διαμαρτύρεσαι, να αντιδράς για κάποιες καταστάσεις σε ένα κόμμα μπορεί να είναι και θεμιτό, αρκεί να μην είσαι κι εσύ συμμέτοχος και συνυπεύθυνος γι αυτές και εννοείται να μην ξεπερνούν τα όρια των αρχών σου, όποτε τότε λογικά δεν έχεις θέση εκεί

Ίσως, οι εκλογές που έγιναν στον ΣΥΡΙΖΑ για την ανάδειξη προέδρου του κόμματος ήταν η τελευταία ευκαιρία για τη λεγόμενη «εσωτερική αντιπολίτευση» να δείξει ένα διαφορετικό πρόσωπο, απέχοντας από αυτή τη δημοκρατικοφανή διαδικασία, όμως οι εκπρόσωποί της δεν το έπραξαν και τη νομιμοποίησαν. Κι αυτό, γιατί ίσως πίστευαν ότι αυτοί θα είναι οι νικητές.

Και για να μην παρεξηγηθούν κάποιοι με τη «δημοκρατικοφάνεια» που αναφέρεται στο κείμενο, να τονίσουμε ότι ούτε σε έναν επαρχιακό πολιτιστικό σύλλογο δεν μπορεί κάποιος να θέσει υποψηφιότητα για μέλος του ΔΣ, αν δεν έχει κάποιο χρονικό όριο θητείας σ’ αυτόν. Πολύ περισσότερο φυσικά Πρόεδρος σε κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης, στο οποίο μάλιστα οι ψηφοφόροι μπορούν να γίνουν μέλη, ακόμα και την τελευταία στιγμή, καταβάλλοντας το αντίτιμο του ενός δίευρου.

Κι όχι μόνο αυτό! Πήγαν στην κάλπη να ψηφίσουν κάποιον που δεν γνώριζαν επί της ουσίας τα πολιτικά του πιστεύω, αλλά πριν λίγο καιρό ούτε καν την ύπαρξή του! Αλλά κι αυτοί, που ψήφισαν τους άλλους της λεγόμενης σημερινής αντιπολίτευσης, νομιμοποίησαν -όσο μπορεί να το πει κανείς αυτό- την όλη διαδικασία.

Και μόνο από τα παραπάνω, όλους αυτούς της λεγόμενης εσωτερικής αντιπολίτευσης, και μάλιστα της… αριστερής, όπως αυτοαποκαλείται στον ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσε να τους ψέξει και να τους πει ότι κι εσείς ίδιοι είστε!

Όμως, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Είναι στον καθένα γνωστό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ για να κερδίσει τις βουλευτικές εκλογές του 2015, είχε ως βασικό σύνθημα την «Ελπίδα» και έταζε σ’ όλους τους τόνους το «σχίσιμο των μνημονίων». Αντί αυτών ακολούθησε μια εκ διαμέτρου αντίθετη πορεία.

Πού ήταν η λεγόμενη αριστερή αντιπολίτευση, όταν μια βδομάδα μετά τις εκλογές που κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ, ψήφιζε μνημονιακό Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κάτι που είχε ισχυρό πολιτικό συμβολισμό και που στην ουσία πρόδιδε την μετέπειτα πορεία που θα ακολουθούσε;

Πού ήταν όλοι αυτοί, που σήμερα τους ενοχλεί ο Κασσελάκης, όταν ανέτρεψαν τη θέληση του ελληνικού λαού στο Δημοψήφισμα, όταν το «όχι» το έκαναν «ναι», μια μοναδική αντιδημοκρατική παγκόσμια πρωτοτυπία;

Να πούμε για το τρίτο μνημόνιο και ό,τι μετά από αυτό ακολούθησε, βάζοντας υποθήκη την πατρίδα μας για πολλές επόμενες γενιές;

Ποιος δεν θυμάται επίσης εκείνο περί «διαβολικά καλού» Τραμπ και τις παραχωρήσεις βάσεων ελληνικού εδάφους από τον… «θα σχίσω τα μνημόνια»;

Αν τα παραπάνω γι αυτούς -για τα οποία έδωσαν σαφή απάντηση οι ψηφοφόροι, καταδικάζοντάς τους- δεν ξεπερνά τα όρια αρχών τους, τι άλλο θα μπορούσε να τα ξεπεράσει για να πουν αυτός ο κομματικός χώρος δεν μας καλύπτει; Ο Κασσελάκης θα μπορούσε να είναι αυτός;

Είναι σαφές! Αυτό που τους ενοχλεί από τον Κασσελάκη, είναι ότι τους παίρνει τη μπουκιά από το στόμα και όχι φυσικά οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές του ιδέες, όπως αποδεικνύονται και από τα κείμενα που κατά καιρούς έχει δημοσιεύσει.

Το ζητούμενο γι αυτούς τώρα είναι το μερίδιο της εξουσίας, ενώ οι πολιτικές τους «διαφορές» αποτελούν προπέτασμα καπνού και τίποτα άλλο.

Τι να κάνουμε όμως! Το σύστημα, που και αυτοί πιστά υπηρέτησαν τα χρόνια της εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ, όσους δεν χρειάζεται, τους εκβράζει και τους αντικαθιστά.

Ο Στέφανος Κασσελάκης είναι μια λαμπερή παρουσία, ικανότατος -κατά κοινή ομολογία- έχει δώσει κατά καιρούς πλούσια διαπιστευτήρια δεξιού πολιτικού, ό,τι καλύτερο για μια… αξιωματική «συνετή αντιπολίτευση» σήμερα και αύριο ως πρωθυπουργός άξιος να συνεχίσει την πολιτική Μητσοτάκη, εξαπατώντας κι αυτός με τη σειρά του τον ελληνικό λαό, υφαρπάζοντας την ψήφο του.

Οι κινούντες τα νήματα της εξουσίας δεν κάνουν λάθος. Βρήκαν τον κατάλληλο άνθρωπο την κατάλληλη στιγμή. Και βέβαια στην ούγια δεν γράφει Πειραϊκή – Πατραϊκή αλλά… made in USA!

ΥΓ. Όσα στελέχη, του προ Κασσελάκη ΣΥΡΙΖΑ, στοιχήθηκαν πίσω απ’ αυτόν, είναι γιατί μ’ αυτόν βλέπουν στον ορίζοντα εξουσία. Οι πολιτικές του θέσεις τούς είναι αδιάφορες. Το ίδιο και μια μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων – επενδυτών του δίευρου.

Όσο για την ιδιαιτερότητά του, ο κ. Κασσελάκης, ας μην τη χρησιμοποιεί κατά κόρον ως προσόν. Ήδη προσόντα έχει αρκετά, μόνο που η σχέση τους με την αριστερά είναι όπως αυτή του διάβολου με το θυμιάμα!