Γιάννης Καισαρίδης – Future Library: Ο χρόνος και ο Μαρσέλ Προυστ σ’ ένα καλειδοσκόπιο συγκινήσεων και στοχασμών
Με ένα podcast αφιερωμένο στο χρόνο, με αφορμή τα 100 χρόνια από τον θάνατο του Μαρσέλ Προυστ, ο Γιάννης Καισαρίδης και η Future Library καινοτομούν για μια ακόμη φορά προσεγγίζοντας ένα θέμα δύσκολο, πρωτότυπα και εντυπωσιακά.
Πίσω, βέβαια, από την παραγωγή, η όλη προσέγγιση, πραγματικά εμπνευσμένη, είναι του Γιάννη Καισαρίδη, που συνταιριάζει πολλά πρόσωπα σε ένα, του συγγραφέα, του ηθοποιού, του σκηνοθέτη θεατρικών και κινηματογραφικών έργων και πάνω απ’ όλα του ευαίσθητου, ανήσυχου και δημιουργικού πολίτη.
Η προσέγγιση του Καισαρίδη είναι μια μορφή λόγου, που πέρα από τη γνώση του αντικειμένου στο έπακρο, αποτελεί μια ατομική δημιουργία πλάι στη δημιουργία του σημαντικότερου έργου του Προυστ, του βιβλίου του που θεωρείται το καλύτερο μυθιστόρημα του 20ου αιώνα.
“Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο” τιτλοφορήθηκε το βιβλίο του Προυστ, που αποτέλεσε έργο ζωής για τον συγγραφέα, με τους 7 του τόμους και την σε βάθος ανατομία του χρόνου σε σχέση με τον άνθρωπο.
Ο Προυστ δίνει τη δική του οπτική πάνω στην αιώνια αυτή σχέση ανθρώπου και χρόνου, παίζοντας με τις ηλικίες και το βάρος ή το χρώμα, που η κάθε μια κουβαλάει μαζί της, με βαθιά στοχαστικότητα, που όμως δεν καταλήγει σε κανέναν κουραστικό διδακτισμό ή επανάληψη γνωστών θέσεων.
Σαν ένα παιχνίδι, που φανερώνει απρόσμενα κρυφές γωνιές καλά κρυμμένες στον καθένα, ο λόγος του ξαφνιάζει, συγκινεί και ευαισθητοποιεί.
Πάνω σ’ αυτόν το καμβά ο Καισαρίδης στήνει τη δική του προσέγγιση, που καθώς “είναι πολλών ανθρώπων λόγια τα λόγια μας” δημιουργεί με όλη τη σημασία της φράσης, ένα δεύτερο, καθαρά δικό του έργο, με κομμάτια λόγων των άλλων, που φωτίζει το έργο του Προυστ..
Τον Καισαρίδη δεν τον ενδιαφέρει η ανάλυση που θα έκανε κάποιος στη θέση του, αναφέροντας τετριμμένα βιογραφικά ή παραθέτοντας κριτική, δική του ή ξένη. Ανατέμνει τον χρόνο ως ιδέα και μέσα απ’ αυτόν τον ίδιο τον Προυστ.
Και αναρωτιέσαι: Αυτό που ακούω είναι ραδιοφωνική εκπομπή υψηλών προδιαγραφών; Είναι θεατρική προσέγγιση; Είναι ποίηση με πινελιές πεζογραφίας; Είναι μουσική που τολμά να συνδυάζει την κλασική με τη μοντέρνα μουσική σε ένα αδιάσπαστο σύνολο, αρμονικό; Τι είναι τέλος πάντων;
Είναι όλα μαζί και γι’ αυτό είναι μια πραγματικά ξεχωριστή δημιουργία πλάι στη δημιουργία του Γάλλου συγγραφέα!
Από τον Καβάφη και τον Ντοστογιέφσκι μέχρι τον Καλβίνο, τον Μάρκες και την Καρέλλη ο χρόνος τους συναντά τον χρόνο του Προυστ και ξαναγυρίζει στον χρόνο του καθένα μας, είτε ως ως όνειρο, είτε ως ανάμνηση, είτε ως φόβος για τα μελλούμενα, με αναπόφευκτα την οξείδωση, “τη σκουριά”, και το τέλος.
Το podcast υλοποιήθηκε με την τεχνική υποστήριξη της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης της Βέροιας.
