O Αλαίν Μπαντιού παρατηρούσε ήδη προ 15ετίας πως ο ορίζοντας των αστικών δημοκρατιών δυτικού τύπου επικαθορίζεται πλέον όλο και περισσότερο από τη διαλεκτική του φόβου στο εσωτερικό και των επιθετικών πολεμικών εκστρατειών στο εξωτερικό. Μέσα από την πολιτική διαχείριση αυτής της συμπλοκής τα δυτικά κράτη βρίσκονται (ή μάλλον βρίσκονταν) σε θέση να διατηρήσουν την κοινωνική ειρήνη, το χάσμα της ανισότητας ανάμεσα στους φτωχούς και τους πλούσιους, χωρίς μεγάλα προβλήματα.
Ο Σαρκοζί και ο Μπλερ μπορούσαν να ισχυρίζονται πως πρέπει οι ευρωπαϊκοί στρατοί να πολεμούν στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, ώστε οι Ευρωπαίοι πολίτες να παραμένουν ασφαλείς στο Παρίσι και το Λονδίνο. Πόλεμος στο εξωτερικό, έτσι ώστε ο «ευρωπαϊκός τρόπος ζωής» να παραμείνει αλώβητος από τους τρομοκράτες. Στη νέα περίοδο της σοβούσας δομικής κρίσης που διανύουμε φαίνεται πως αλλάζει η συνταγή. Ο πόλεμος στο εξωτερικό παραμένει βασικό στοιχείο, όμως αυτή τη φορά μοιάζει να έρχεται πολύ πιο κοντά, ακόμα και μέσα στο εσωτερικό, με υλικούς όρους, οι οποίοι και αποδεικνύονται ιδιαίτερα επικίνδυνοι.
Την Κυριακή το Εθνικό Γραφείο Πληροφοριών (ΚRP) της Φινλανδίας ανακοίνωσε ότι ομάδες του οργανωμένου εγκλήματος στη χώρα φαίνεται πως έχουν προμηθευθεί όπλα που προορίζονταν για τις ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας. Ο γενικός αστυνομικός διευθυντής του Γραφείου, Κρίστερ Άλγκρεν δήλωσε πως «όπλα που έχουν σταλεί από διάφορες χώρες στην Ουκρανία έχουν ήδη εμφανιστεί στη Σουηδία, τη Δανία και την Ολλανδία», συμπληρώνοντας με ανησυχία πως «η Ουκρανία παρέλαβε τεράστιες ποσότητες όπλων και καλώς, όμως εμείς είμαστε αυτοί που θα κληθούμε να τα αντιμετωπίσουμε και θα μας δημιουργήσουν πρόβλημα εδώ για τις επόμενες δεκαετίες».
Αναφορικά με το πρόβλημα στη χώρα του εξήγησε πως «τρεις από τις μεγαλύτερες παγκόσμια συμμορίες μηχανόβιων, που αποτελούν μέρος ευρύτερων διεθνών οργανώσεων, είναι ενεργές αυτή τη στιγμή στη Φινλανδία. Μία από αυτές, οι Bandidos MC διατηρεί μονάδες της σε κάθε μεγάλη ουκρανική πόλη. Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε πως οι συνδέσεις μεταξύ τους και οι λαθρεμπορικοί δρόμοι μεταφοράς είναι ενεργοί, και πως πολλά από τα όπλα που προορίζονταν για τους Ουκρανούς βρίσκονται ήδη στη χώρα μας». Ο Φινλανδός αξιωματικός πρόσθεσε επίσης πως ενώ ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει αυξήσει κατά πολύ τον φόρτο εργασίας για το αστυνομικό σώμα, καθώς τα φινλανδικά λιμάνια αποτελούν λαθρεμπορικές διόδους, η κυβέρνηση δεν έχει συμπεριλάβει ακόμα στον προϋπολογισμό αύξηση των οικονομικών δαπανών για την αστυνομία.
Τον Ιούλιο, η Europol επισήμαινε τον κίνδυνο που υπάρχει για ευρεία μεταφορά όπλων από την Ουκρανία προς την Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω λαθρεμπορικών διόδων που σχετίζονται με το οργανωμένο έγκλημα, αλλά και μέσω διαδικτυακών πλατφορμών. Τόνιζε δε πως οι κίνδυνοι για κάτι τέτοιο θα αυξάνονται όσο η πολεμική αναμέτρηση θα πλησιάζει προς το τέλος της. Πράγματι, πρόσφατες μικρές ειδήσεις, όπως αυτή για ένα ολόκληρο ελικόπτερο που «περίμενε» σε κοντέινερ στην Οδησσό για οκτώ ολόκληρους μήνες μετά την αποστολή του, δείχνουν πως το λαθρεμπόριο όπλων αποτελεί βασικό κομμάτι απασχόλησης για τους Ουκρανούς μαχητές. Θα μπορούσε να περιμένει κανείς κάτι διαφορετικό από τις οργανωμένες ναζιστικές συμμορίες που έχουν καταλάβει καίριες θέσεις στον ουκρανικό στρατό; Η σύνδεση των πάσης φύσεως ακροδεξιών ομάδων με τον υπόκοσμο και το οργανωμένο έγκλημα είναι γνωστή, μεταξύ άλλων και στη χώρα μας. Το ζήτημα είναι: εάν προσπαθούν να μεταφέρουν ακόμα και μικρά ελικόπτερα μέσω κοντέινερ, ποιο μπορεί να είναι το μέγεθος λαθρεμπορίου αναφορικά με πολυβόλα και χειροβομβίδες;
Κάποιος θα μπορούσε εύλογα να αναρωτηθεί για το ποια είναι η αντίδραση σε όλα αυτά από τον κύριο προμηθευτή όπλων της Ουκρανίας, που τυχαίνει να είναι (ή να επιμένει να είναι) και ο παγκόσμιος ηγεμόνας. Μόλις μερικές μέρες πριν, με καθυστέρηση οκτώ μηνών ουσιαστικά, ανακοινώθηκε από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ το πρώτο αμερικανικό σχέδιο για τον έλεγχο του λαθρεμπορίου όπλων στην Ουκρανία. Οι Αμερικανοί φαίνεται πως ενδιαφέρονται αποκλειστικά για τα μεγάλης δύναμης, αλλά εύκολα μεταφερόμενα, όπλα όπως τα περίφημα Javelin και τα πυραυλικά συστήματα Stinger. Το σχέδιο δεν περιλαμβάνει καμία πρόνοια για τα όπλα μικρότερου μεγέθους. Σύμφωνα με το ίδιο το Πεντάγωνο, οι ΗΠΑ έχουν αποστείλει από τον Φεβρουάριο στην Ουκρανία 10.000 πυροβόλα όπλα και 64 εκατομμύρια δεσμίδες πυρομαχικών για τη χρησιμοποίησή τους.
Παρόλη την ισχυρή πίεση που υπάρχει από οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών στην Αμερική, η προεδρία Μπάιντεν συνεχίζει στη γραμμή Τραμπ, παίρνοντας ενεργητικά μέτρα που καθιστούν σχεδόν αδύνατο τον δημόσιο εντοπισμό των αμερικανικών όπλων που πωλούνται ανά τον κόσμο. Εκτός όμως από την πολιτική προστασία που φαίνεται να λαμβάνει άτυπα, το λαθρεμπόριο όπλων από την Ουκρανία δεν μπορεί να ελεγχθεί και για έναν ακόμη, αντικειμενικό λόγο: την ποσότητα των όπλων που φτάνουν στην χώρα. Σύμφωνα με εκθέσεις επιθεωρητών του ίδιου του Πενταγώνου, οι δυνατότητες για να «κρατηθεί ο λογαριασμός» άρχισαν να ελαχιστοποιούνται, όταν η αμυντική βοήθεια που στέλνονταν στο Κίεβο από την Ουάσινγκτον έφτασε το 2019 σε αξία τα 400 εκατομμύρια δολάρια από 13 που ήταν το 2013. Αν συνυπολογίσουμε το γεγονός πως μόνο τους τελευταίους μήνες η αξία της αμερικανικής βοήθειας σε όπλα έχει φτάσει τα 18 δισ. δολάρια, καταλαβαίνουμε εύκολα πως δεν υπάρχει κάτι να περιμένουμε προς αυτήν την κατεύθυνση.
Η ιστορία έχει δείξει πως όταν η αμερικανική ηγεμονία αντιμετωπίζει το φάσμα της ήττας, η τακτική της είναι η δημιουργία χάους και καταστροφής, ώστε οι αντίπαλοί της να μη μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους ξανά. Τα παραδείγματα της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ και της Συρίας είναι ενδεικτικά. Πολύ συχνά σε αυτήν τη διαδικασία εμπλέκονται και δυνάμεις που σκόπιμα οπλίζονται ή «αφήνονται» να οπλιστούν με αμερικανικά όπλα. Πρόκειται για ομαδοποιήσεις που είναι αδίστακτες στο πεδίο του πολέμου και με απόλυτη ιδεολογική στράτευση. Το παράδειγμα της Συρίας δεν αφήνει περιθώρια για παρανοήσεις. Επιπλέον, οι συγκεκριμένες ομάδες επικοινωνούν άμεσα πλέον με ομοϊδεάτες τους σε γειτονικές χώρες.
Ο κίνδυνος που φαίνεται στον ευρωπαϊκό ορίζοντα από τις τερατώδεις ποσότητες όπλων που φτάνουν στην Ουκρανία είναι άμεσος και μεγάλος. Οι τρομοκρατικές ναζιστικές ομάδες που ελέγχουν την επιμελητεία του ουκρανικού στρατού συνδέονται με ευρωπαϊκά δίκτυα ακροδεξιών και ναζιστών, αλλά και με το οργανωμένο έγκλημα. Ποιος μπορεί να εγγυηθεί στους λαούς της Ευρώπης πως το λαθρεμπόριο οπλισμού από την Ουκρανία δεν θα εξοπλίσει νέους «μοναχικούς λύκους» τύπου Μπρέιβικ; Ποιος μπορεί να διασφαλίσει πως οι ευρωπαϊκές φασιστικές γκρούπες δεν θα εξοπλιστούν με ανάλογο τρόπο, για να φέρουν εις πέρας νέες Επιχειρήσεις Gladio μέσα σε μια εκρηκτική συγκυρία, με τον πληθωρισμό να φτάνει στο 20%; Υπάρχουν αυτή τη στιγμή (που στην Ιταλία η ακροδεξιά κυβερνά και στην Ελλάδα έχει τρεις υπουργούς) στην Ευρώπη δυνάμεις που, εξοπλισμένες, θα μπορούσαν να συμμετάσχουν σε προβοκάτσιες τύπου Μαϊντάν, έτσι ώστε να αποφευχθεί η πιθανότητα ενός βήματος πίσω από τις κυβερνήσεις προς όφελος της επιβίωσης των λαών;
Το γεγονός πως το Στέιτ Ντιπάρτμεντ δεν κάνει αυτό που θα μπορούσε για το συγκεκριμένο ζήτημα επιτρέπει ως θεμιτές, μέχρι αποδείξεως του εναντίου, όλες τις υποθέσεις. Με μια (πρώην) αυτοκρατορία σε αποδρομή και μια Ευρώπη σε αυτοκτονικό ιδεασμό, μόνο η πραγματική κίνηση των μαζών μπορεί να αποσοβήσει ανάλογες εφιαλτικές προοπτικές.
