Πάμε στο πανηγύρι;
Το Σάββατο το μεσημέρι λησμονώντας πως ο μήνας αυτός τραβάει 31 , αποφάσισα να πάω στο πανηγύρι στον Άγιο Αντώνιο που γιορτάζει και την 1η Αυγούστου.
Όπως καταλάβατε πολύ σωστά, δε βρήκα τίποτα!
Αύριο είπα!
Κυριακή μεσημέρι βάζω τον κόκορα στη χύτρα . Εν τω μεταξύ έχει έρθει η θυγατέρα μου η Γιώτα…
-Πάμε στο πανηγύρι;
-Πάμε μαμά!
Κατά τη μία και μισή , μεσημεριάτικα, χαμηλώνω στο 3 το μάτι και φεύγουμε.
-Θα αργήσει αυτός να βράσει, Γιώτα… είναι αλανιάρης.
Είχε μια συννεφούλα , ότι έπρεπε για να κάνουμε τη βόλτα μας χωρίς τον ήλιο κατακέφαλα.
Να ‘μαστε λοιπόν στην πλατεία !
Απέναντι και αριστερά επί της Αγίου Αντωνίου τα υπαίθρια παιχνιδάδικα με την πολύχρωμη κινέζικη πραμάτεια, μας γύρισαν πολλά χρόνια πίσω στα πανηγύρια των παιδικών μας χρόνων.
Πολύ μακρινό το δικό μου πισωγύρισμα και το παιδί που πάντα υπάρχει μέσα μας, με ξεγέλασε για άλλη μια φορά με το νοσταλγικό κέρασμα.
Ήθελα να πιάσω κουβέντα με τους μικροπωλητές… Ήταν μια καλή ευκαιρία, γιατί ήμασταν εκείνη την ώρα οι μοναδικοί επισκέπτες .
Όλοι οι μικροπωλητές των παιχνιδιών βιοπαλαιστές από την Αφρική.
Δεν προσπάθησα όμως να επικοινωνήσω μαζί τους, γιατί όταν τόλμησα, χωρίς να ρωτήσω βέβαια, να φωτογραφήσω ένα από τα υπαίθρια μαγαζιά τους, ο μικροπωλητής αντέδρασε κρύβοντας το πρόσωπό του.
Στα Δεξιά της Αγίου Αντωνίου οι χαλβάδες, λουκουμάδες, λουκούμια, μετά ένας ιερέας με θυμιάματα, στη συνέχεια ο τύπος με τα παραδοσιακά ξύλινα και ενδιαφέροντα προϊόντα του.
Προκαλώ τη συζήτηση από το πρώτο δεξιά υπαίθριο μαγαζί, ζητώντας και την άδεια για να τους φωτογραφίσω.
-Από πού είστε;
-Από τον Τύρναβο.
-Δε σας ξαναείδαμε στη Βέροια
-Ναι έρχομαι πρώτη φορά, ο σύζυγός μου έρχεται συνήθως!
-Είναι μια δουλειά του πεθερού μου που τη συνέχισε και ο σύζυγος.
Του αρέσει αυτή η δουλειά!
-Ευχαριστώ.
Για να ρωτήσουμε και τα παιδιά δίπλα.
«Λουκουμάδες χαλβάς Φαρσάλων “η Σόφη “»
-Γεια σας!
Καλώς ήρθατε!
Από πού είστε;
-Από την Κατερίνη.
-Πώς είναι να πηγαίνετε στα πανηγύρια;
Είναι κερδοφόρο;
Το κάνετε γιατί είναι και γοητευτικό συγχρόνως;
-Εμείς έχουμε εργαστήριο.
Είμαστε από το Αιγίνιο.
Τον ξέρετε τον Τσουμτσόδη που έχει το εργαστήριο με τους λουκουμάδες;
Είναι θείος μας.
Ναι, είναι κερδοφόρο να πηγαίνεις και στα πανηγύρια γιατί πιο δύσκολα έρχεται ο άλλος στο εργαστήριο να αγοράσει και θα πάρει μία μικρότερη ποσότητα, ενώ στο πανηγύρι ο άλλος, όλοι σχεδόν θα πάρουν, γιατί έτσι είναι το έθιμο, έτσι είναι το συνήθειο.
Λέει… θα πάω στο πανηγύρι και θα πάρω χαλβά Φαρσάλων ή λουκουμάδες…
Δεν το σκέφτεται. Το συνδέει με το πανηγύρι!
-Όπως τα παλιά αντέτια, ε;
Ευχαριστώ πολύ!
Ανεβαίνοντας στη συνέχεια, να και «ο Γιωρίκας ο Πόντιος ο Κατερινιώτης»!
Δύο συμπαθέστατες αδερφές με τις στολές τους ανταποκρίνονται στη συζήτηση, αλλά με έναν άλλον τρόπο.
Στο ερώτημά μου αν είναι κερδοφόρο να πουλάει κανείς στα πανηγύρια τα προϊόντα του, είπε η μία εκ των δύο, η πιο πρόσχαρη, ότι αυτό είναι σχετικό και δεν είναι σίγουρο ότι πάντα συμβαίνει.
-Αυτή είναι η δουλειά μας και βγαίνουμε και στα πανηγύρια, έχουμε και καντίνα …
Αυτή είναι η δουλειά μας.
Να πώς εσύ, εσείς… ξυπνάτε κάθε πρωί για να πάτε στη δουλειά σας… το ίδιο και για μας ισχύει.
Είναι η δουλειά μας , την αγαπάμε όμως και για αυτό τη
συνεχίζουμε…
-Ευχαριστούμε πολύ.
Να είστε γεροί, γερές και να φέρνετε πάντοτε τη χαρά στα πανηγύρια που εύχομαι να μην χαθούν ποτέ!
Αμέσως μετά «Χαλβάς Φαρσάλων Κιούρας»
Κυρίως ξεχώριζε για τα διάφορα είδη σουτζούκ λουκούμ που γέμιζαν ασφυκτικά το μπροστινό μέρος του πάγκου.
-Γεια σας, κυρία Κιούρα!
Καλώς ήρθατε!
Μας χαμογέλασε μία ευγενική, συνεσταλμένη κυρία γύρω στα 60.
-Από πού είστε
-Από τα Τρίκαλα και από το Μέτσοβο.
-Πώς γίνεται αυτό;
-Να… ο άντρας μου πού εργάζεται και αυτός σε αυτή την επιχείρηση είναι από το Μέτσοβο.
-Είναι δικά σας τα προϊόντα ή προωθείτε προϊόντα άλλων;
-Εμείς έχουμε εργαστήριο στα Τρίκαλα και με τα κουνιάδια μου μαζί δουλεύουμε.
Η Γιώτα εντυπωσιάστηκε από την πληθώρα των ειδών από λουκούμια που βρίσκονταν πάνω στον πάγκο και ρώτησε:
-Από τι είναι φτιαγμένο αυτό;
-Από μούστο!
Άρχισε τότε όλο καμάρι να μας αραδιάζει όλες τις γεύσεις των λουκουμιών…
-Αυτά τα δύο έχουν γεύση μούστου και επικάλυψη άχνης, μπροστά είναι με γεύση τριαντάφυλλο, δίπλα με ινδική καρύδα, αυτό στην άκρη δεξιά με επικάλυψη σουσάμι έχει μέσα αμύγδαλα .
-Και αυτά εδώ που είναι και τα πιο πολλά;
-Έχουν γεύση περγαμόντο με γέμιση ξερά δαμάσκηνα και επικάλυψη φιλέ αμύγδαλα!
Όταν τη ρώτησα αν στα Τρίκαλα υπήρχε κοινότητα Ελλήνων από την Κωνσταντινούπολη και αν από αυτούς επηρεάστηκαν και πήραν τις συνταγές, μου απάντησε:
«Είναι η δουλειά μας …τις συνταγές εμείς τις κάνουμε.»
Στο σπίτι αργότερα βρήκα ότι τα Τρίκαλα είχαν και κάνα-δυο Τουρκομαχαλάδες στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας,
με έναν σημαντικό, τα Σαράγια, όπου εκεί εργάζονταν και 15-20 οικογένειες Ελλήνων για τους μπέηδες και τους αγάδες και αργότερα ανέπτυξαν κι αυτές τις δικές τους οικοτεχνίες και βιοτεχνίες.
Πιθανόν να έμαθαν τη ζαχαροπλαστική αυτή τέχνη των λουκουμιών και να τη μετέφεραν ως τις μέρες μας …
Χαλβάδες τέλος και να σου μπροστά μας, σε έναν μικρό πάγκο, ένας ιερέας που πουλούσε θυμιάματα διαφόρων ειδών και χρωμάτων καθώς και κομποσκοίνια σε διάφορα σχήματα και σχέδια.
Θυμιάματα, καρβουνάκια, φυτιλάκια, φυλαχτά …
“ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
Δια χειρός
ΜΥΡΟΝ
ιερέως Σαμουήλ ”
-Γεια σας και χρόνια πολλά!
Πουλάτε διάφορα θυμιάματα!
Διαβάζω Γαρδένια, Μύρο, Χερουβικό, Βυζαντινό, Ρόδο κ.α.
Καταλαβαίνει τη σκέψη μου και ανοίγει το πλαστικό καπάκι μιας συσκευασίας για να μυρίσουμε το περιεχόμενο!
Ετοιμάζομαι να βγάλω τη μάσκα μου.
-Μη βγάλεις τη μάσκα σου!
Τόσο ζωντανά… είναι τόσο ζωντανά τα αρώματα!
Μύρισε τώρα και τα φυτιλάκια!
Μύρισε… και τα καρβουνάκια τώρα!
Μεθυστικά πραγματικά.
-Πόσο κοστίζουν;
-3 το θυμίαμα
2 τα καρβουνάκια
-Εσείς ποιο προτείνετε από όλα τα θυμιάματα;
-Το Μύρο προτείνω, το κόκκινο αυτό προτείνω. Το νούμερο ένα για όλη την Ελλάδα.
Βέβαια έκλινα προς τη Γαρδένια, αλλά μας φάνηκε λίγο βαρύ και ανοίγω τη συσκευασία που γράφει Ρόδο.
Πολύ μας άρεσε!
Το άγγιξα με τα δάχτυλα έβαλα λίγο στον καρπό του χεριού μου και… είναι καταπληκτικό, το ότι μετά από αρκετές ώρες εξακολουθούσε το άρωμα να υπάρχει.
Πήραμε λοιπόν καρβουνάκια και το Ρόδον και πριν φύγουμε τον ρώτησα:
-Από πού είστε;
-Από τη Χαλκιδική.
Τον ξαναρώτησα για τον αποδέκτη των χρημάτων αυτών και μου απάντησε ότι έχει πενταμελή οικογένεια και τα χρήματα τα παίρνει ο ίδιος…
-Γεια σας και πάλι. Καλώς ήρθατε!
Σας βλέπω να έρχεστε στο πανηγύρι μας χρόνια!
Ήμουνα νια και γέρασα!
-Εμ, 25 χρόνια έρχομαι… χειμώνα-καλοκαίρι.
-Δεν σας ρώτησα ποτέ όμως πώς σας λένε… Νομίζω όμως ότι είστε από το Μέτσοβο, ε;
-Είμαι από τη Μηλιά Μετσόβου και λέγομαι Μαγειρίας Στέργιος.
-Πάντα ήθελα να αγοράζω από τα προϊόντα σας.
Είναι φτιαγμένα από ξύλο… Το ξύλο που έχει μία αυθεντικότητα και μια ομορφιά πολύ νοσταλγική!
Είμαι ένα υλικό φυσικό και συνδεδεμένο άρρηκτα με τον πολιτισμό και τη λαϊκή μας τέχνη…
Χρηστικά αντικείμενα, αλλά και έργα τέχνης κάποια από αυτά, όπως οι ζωγραφισμένοι καθρέφτες και τα όμορφα ξύλινα κουτάκια, σκαλισμένα και ζωγραφισμένα στην επιφάνειά τους.
-Ποιος φτιάχνει όλα αυτά τα αντικείμενα;
-Εμείς!
Εγώ με τα αδέρφια μου… όλη η οικογένεια δουλεύουμε.
-Τα χρώματα τι είναι; Ακρυλικά, λάδια;
-Τα χρώματα είναι φτιαγμένα με αυγό. Τα χρώματα τα ανακατεύουμε με αυγό…
Το υπαίθριο μαγαζάκι του προσφέρει από σκαμνάκια και τραπέζια μέχρι ξύλινα εργαλεία για τις πίτες, κρεμάστρες, καθρέφτες, γκλίτσες σκαλισμένες, ξύλινες κανάτες, μπούκλες για νερό, ψωμιέρες….
Συνυπάρχουν αντικείμενα που αντιγράφουν την παλαιότερη εποχή με αντικείμενα για τη σύγχρονη καθημερινότητα όπως ξύλινες καλοφτιαγμένες βάσεις για κινητά και τάμπλετ.
-Μπορώ να σας φωτογραφίσω
-Ναι
-Φαίνεστε κουρασμένος.
-Είμαι λιγάκι.
Παρατήρησα ότι δίπλα στο υπαίθριο μαγαζί του υπάρχει το κρεβάτι εκστρατείας, έτοιμο για να περάσει το βράδυ του.
-Πώς και δεν προωθείτε τα προϊόντα σας και μέσω internet;
– Αυτού του είδους τα προϊόντα πρέπει να τα δεις από κοντά, να τα αγγίξεις μέχρι και να τα μυρίσεις.
Για μύρισε αυτή την ξύλινη κανάτα να δεις τι όμορφα μυρίζει! Μοσχοβολάει… είναι το ξύλο τέτοιο.
Απευθύνεται και σε μεγαλύτερους που ξέρουν, ενώ οι νέοι δεν έχουν μεγάλη σχέση με την παράδοση και τα προϊόντα αυτά…
Παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής, περάσαμε και από τους χαλβάδες και τα λουκούμια.
Πήραμε λουκούμια από τον Κιούρα, από τον Γιωρίκα τον Πόντιο λουκουμάδες, λίγο χαλβά Φαρσάλων από τη «Σόφη» και λίγο ακόμη από τον χαλβά Φαρσάλων του Τυρνάβου που διαφημίζει ότι γίνεται με πολύ αγνά και καλά υλικά.
Τους ευχηθήκαμε καλές δουλειές και του χρόνου με υγεία, σε έξι μήνες απάντησαν αυτοί πάλι με το καλό, μπήκαμε στον Άγιο Αντώνη ανάψαμε και ένα κεράκι και γυρίσαμε σπίτι κουβαλώντας συναισθήματα χαράς και αισιοδοξίας.
Μακάρι τα πανηγύρια να κρατούν καλά και να ενώνουν τους ανθρώπους μέσα σε χρώματα κι αρώματα.
καλή εβδομάδα και καλό μήνα με υγεία!
Ει. Δα.
