Πολιτική

Η Χριστιανική Δημοκρατία για τα ογδόντα χρόνια από την αφαίρεση της γερμανικής ναζιστικής σημαίας από την Ακρόπολη

Faretra.info

31/05/2021, 19:40

———–

Με αφορμή την συμπλήρωση των 80 χρόνων από την αφαίρεση της γερμανικής ναζιστικής σημαίας από την Ακρόπολη, από τους αείμνηστους αγωνιστές Μανώλη Γλέζο και Απόστολο Σάντα, η Χριστιανική Δημοκρατία εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

Η αφαίρεση της ναζιστικής γερμανικής σημαίας από την Ακρόπολη το βράδυ της 30ής προς την 31^ηΜαΐου από τους αείμνηστους αγωνιστές Μανώλη Γλέζο και Απόστολο Σάντα δίκαια θεωρείται ως η πρώτη πράξη εθνικής αντίστασης στην Ευρώπη ενάντια στη γερμανική ναζιστική Κατοχή. Στην Ελλάδα συνέπεσε με το τέλος της μάχης της Κρήτης. Κατά συνέπεια, η Εθνική Αντίσταση είναι η συνέχεια του αντιφασιστικού αγώνα που ξεκίνησε με το έπος της Αλβανίας τον Οκτώβριο του 1940 και συνεχίστηκε αδιάκοπα μέχρι την αποχώρηση των κατακτητών τον Οκτώβριο του 1944.
Η ηρωική πράξη των δύο 19χρονων τότε νέων, έγινε αμέσως αισθητή σε όλη την κατεχόμενη Αθήνα την άλλη μέρα το πρωί. Ενέπνευσε και πέρασε και σε πολλούς άλλους το μήνυμα ότι «έπρεπε να κάνουν κάτι» οι ίδιοι για να ξανάλθει η λευτεριά. Χαρακτηριστική της σημασίας που είχε η πράξη τους αυτή για την Αντίσταση, είναι η μνεία που κάνει μια άλλη αγωνίστρια, η νεαρή κατηχήτρια Ιουλία Μπίμπα, σε επιστολή της από τη φυλακή στα τέλη του 1942: «Πολλές φορές με ρωτάνε εδώ στη φυλακή πως βρήκα τη δύναμη εγώ, ένα άβγαλτο κορίτσι απ’ τη Σάμο ν’ ανακατευτώ στην Αντίσταση. Ούτε κι εγώ ξέρω να σου πω. Κάτι μέσα μου μ’ έτρωγε. Κάτι μου ‘λεγε «Πρέπει να κάνεις κι εσύ κάτι. Το ζητάει η ώρα». Μπορεί να μ’ έβαλαν στα αίματα κι εκείνα τα παλικάρια που κατέβασαν τη γερμανική σημαία απ’ την Ακρόπολη τον Μάιο του ’41. Δεν μάθαμε ακόμα τ’ όνομά τους. Ίσως να μην το μάθουμε ποτέ. Θυμάμαι ότι εκείνη τη μέρα, εκείνο το σούρουπο, ανέβηκα πάνω στου Φιλοπάππου και κοίταζα τον βράχο απέναντι. Κοίταζα τον Παρθενώνα και σκεφτόμουνα «Άραγε θα μπορέσω ποτέ να κάνω κι εγώ κάτι;»…». Δυστυχώς η Ιουλία Μπίμπα, που πρωταγωνίστησε σε άλλη εμβληματική αντιστασιακή ενέργεια, την ανατίναξη του κτηρίου της ναζιστικής οργάνωσης ΕΣΠΟ, βρήκε τραγικό θάνατο στη Βιέννη το 1943, δι’ αποκεφαλισμού με λαιμητόμο, όπως οι πρωτεργάτες του αντιναζιστικού γερμανικού «Λευκού Ρόδου».
Ασφαλώς πολλοί άλλοι, νέοι και νέες, παρακινήθηκαν από την ηρωική πράξη των αείμνηστων Μανώλη Γλέζου και Απόστολου Σάντα να μετάσχουν ενεργά στην Εθνική Αντίσταση. Στη συνάφεια αυτή, πρέπει να εξάρουμε και τη σεμνότητα αμφότερων των αγωνιστών, σχετικά με την άγνοια πολλών μελών της νέας γενιάς σχετικά με το έργο τους.
Σήμερα, παραμένουμε διαχειριστές της αγωνιστικής ιστορικής κληρονομιάς των προπατόρων μας: Της εθνικής ανεξαρτησίας που μας εξασφάλισε 200 χρόνια πριν η Επανάσταση του 1821, και της ασυμβίβαστης προάσπισής της, που σηματοδοτεί η αφαίρεση της ναζιστικής γερμανικής σημαίας από την Ακρόπολη 80 χρόνια πριν.
Παραμένει ζητούμενο η πλήρης αποκατάσταση της εθνικής μας ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας, που έχουν περιοριστεί και ακυρωθεί από τις λεγόμενες «ευρωπαϊκές συνθήκες» και την εκχώρηση ζωτικών εξουσιών από την εκλεγμένη κυβέρνηση στους μηχανισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που προσφυώς χαρακτηρίστηκε ως «Νέα Τουρκοκρατία» από τον αείμνηστο Χατζιδάκι και που λειτουργούν ως απάτριδα κογκλάβια τα οποία δεν λογοδοτούν στους λαούς, αλλά στην ευρωπαϊκή Οικονομική Ολιγαρχία με την οποία διαπλέκονται.
Το μήνυμα που ενέπνευσαν ο Μανώλης Γλέζος και ο Απόστολος Σάντας το 1941, ισχύει και σήμερα και απευθύνεται στον καθένα και στην καθεμία προσωπικά, προκειμένου να λάβει τέλος η νέου τύπου Κατοχή που βιώνει η πατρίδα μας: « «Πρέπει να κάνεις κι εσύ κάτι. Το ζητάει η ώρα».
Χαιρετίζουμε το γεγονός ότι ήδη επί αρχιερατικής θητείας του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, είχε απονεμηθεί στους δύο ήρωες της Αντίστασης η ανώτερη τιμή που προσφέρει η Εκκλησία της Ελλάδας : Ο Χρυσός Σταυρός του Απόστολου Παύλου.
Όμως, με την ευκαιρία αυτή πρέπει να τονιστεί ότι ακόμα παραμένουν χωρίς αποκατάσταση αντιστασιακοί κληρικοί που μετά την Απελευθέρωση διώχθηκαν, διότι η αντιστασιακή τους δράση είχε ενοχλήσει το μετεμφυλιακό Κράτος αλλά και την ίδια την τότε Διοικούσα Εκκλησία λόγω της ανεπίτρεπτης συνταύτισής της μαζί του. Όμως, «ο λόγος ου δέδεται» και το ίδιο πρέπει να ισχύει για όσους ανέλαβαν τη διακονία του λόγου. Καλούμε τη σημερινή Διοίκηση της Εκκλησίας να προβεί στην άμεση αποκατάστασή τους.