Στα χαρακώματα για την (τελειωμένη) υπόθεση των Σκοπίων
Επί τέσσερα συναπτά έτη- όπου καθημερινά η ΝΔ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις ζητούν εκλογές – η στενή σχέση και συνεργασία των κυρίων Τσίπρα και Καμμένου παράγει απτά αποτελέσματα τα οποία αξίζει τον κόπο να συνοψίσουμε:
Παγίωσαν στην ελληνική κοινωνία την αντίληψη του ευρωμονόδρομου των μνημονίων και της εποπτείας
Ικανοποίησαν κάθε απαίτηση των δανειστών που το «παλαιό και διεφθαρμένο» πολιτικό σύστημα δεν ήταν σε θέση να τολμήσει
Ικανοποίησαν κάθε απαίτηση- συμπεριλαμβανομένης και της ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ– των Αμερικανών σε γη και ύδωρ
Εξασφάλισαν τα οφέλη που συνεπάγεται η διαχείριση της διοίκησης του προτεκτοράτου για τους μικρούς ή μεγάλους στρατούς των κομματικών τους μηχανισμών και όλων των λοιπών πρόθυμων δυνάμεων και ατόμων υποστήριξης που ανιδιοτελώς σπεύδουν να προσφέρουν…
Η επωφελής (για τους κυρίους Τσίπρα και Καμμένο και τα κόμματά τους) συνεργασία ολοκληρώνεται καθ ότι εξαντλείται ο χρόνος της εντολής που προέκυψε από τις κάλπες των προηγούμενων εκλογών. Το 2019 είναι έτσι κι αλλιώς έτος εκλογών, οι οποίες θα γίνουν κάποια στιγμή μέχρι τον Οκτώβρη.
Η επιλογή του χρόνου που θα στηθούν οι κάλπες είναι ένα πλεονέκτημα το οποίο βρίσκεται στα χέρια του πρωθυπουργού ο οποίος προφανώς θέλει να το κρατήσει. Πρόκειται για ένα εργαλείο του οποίου η ορθή και έξυπνη χρήση μπορεί να εξασφαλίσει αν όχι την νίκη τουλάχιστον να περιορίσει την ήττα. Το ποια στιγμή ο Αλέξης Τσίπρας θα προκηρύξει εκλογές θα εξαρτηθεί προφανώς από τη στιγμή που θα κρίνει ότι τον εξυπηρετεί. Η στιγμή αυτή (που θα βολεύει τον Αλέξη Τσίπρα) δεν είναι βέβαιο ότι θα εξυπηρετεί και τον Πάνο Καμμένο.
Η Συμφωνία των Πρεσπών, από τη στιγμή που υπογράφηκε και πριν την κύρωσή της, όπως πολύ καλά γνωρίζουν οι κύριοι Τσίπρας και Καμμένος, παράγει έννομα και ανεπίστρεπτα αποτελέσματα τα οποία οδηγούν αυτό το κράτος στο ΝΑΤΟ. Το γεγονός αυτό, δηλαδή η ικανοποίηση των απαιτήσεων της Ουάσιγκτον για την οικοδόμηση μιας στενής ελληνοαμερικανικής στρατηγικής σχέσης υπήρξε θεμέλιος λίθος της εξωτερικής πολιτικής την οποία από κοινού υπηρέτησαν οι κύριοι Τσίπρας και Καμμένος.
Οι λεπτομέρειες της ολοκλήρωσης της διαδικασίας (ένταξης της βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ) έχουν να κάνουν μόνο με το εσωτερικό πολιτικό παίγνιο σε Αθήνα και Σκόπια. Αυτό το γνωρίζουν καλά από τη στιγμή που υπογράφηκε η Συμφωνία τόσο ο Αλέξης Τσίπρας όσο και ο Πάνος Καμμένος.
Από αυτήν ακριβώς της στιγμή (της υπογραφής της Συμφωνίας των Πρεσπών) το εν λόγω ζήτημα εξωτερικής πολιτικής της χώρας μεταφέρεται στο εσωτερικό ως καταλύτης πολιτικών εξελίξεων γιατί:
Δεν υπήρξε (με ευθύνη των κυρίων Τσίπρα και Κοτζιά) συμπεφωνημένη εθνική γραμμή και η Συμφωνία των Πρεσπών απλώς ανακοινώθηκε στα κόμματα
Τα κόμματα (ιδιαίτερα ΝΔ και ΚΙΝΑΛ) κινήθηκαν με τον συνήθη καιροσκοπισμό αντιδρώντας και απορρίπτοντας ότι πριν υιοθετούσαν ως συμφέρουσα και ενδεδειγμένη λύση
Οι ΑΝΕΛ αν και κυβερνητικός εταίρος – βρέθηκαν έξω από τη διαπραγμάτευση και υποχρεωμένοι για λόγους πολιτικής επιβίωσης να πλειοδοτήσουν σε δυσφορία κατά της συμφωνίας
Καθώς η πλευρά των Σκοπίων ολοκληρώνει τις υποχρεώσεις της που απορρέουν από τη Συμφωνία, το μπαλάκι μεταφέρεται στην ελληνική πλευρά πυροδοτώντας εσωτερικές πολιτικές διεργασίες:
Το δέλεαρ των ευεργετημάτων της εξουσίας που προσφέρει ο Αλέξης Τσίπρας θα είναι ισχυρότερο από τις θέσεις αρχών των μελών της κοινοβουλευτικής ομάδας των ΑΝΕΛ; Με πιο απλά λόγια θα ξεπουληθούν για την καρέκλα που κατέχουν ή για κάποια θέση στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ οι «ιδεολόγοι» των ΑΝΕΛ;
Θα πετάξει ο Αλέξης Τσίπρας στα βράχια τον μέχρι σήμερα αξιόπιστο συμπαραστάτη του Πάνο Καμμένο λεηλατώντας το κόμμα του;
Έχει την πρόθεση και τη δύναμη ο Πάνος Καμμένος να ρίξει την κυβέρνηση;
Οι απαντήσεις στα εν λόγω τρέχοντα ερωτήματα θα προκύψουν αυτές τις μέρες αποκαλύπτοντας για μια ακόμη φορά τα καιροσκοπικά χαρακτηριστικά του πολιτικού συστήματος της χώρας και των διακόνων του οι οποίοι κινούνται με μόνο γνώμονα την ανάπαυση των τρυφερών τους μελών στις καρέκλες τις εξουσίας…
