Το κακό με τα γραμμάτια είναι ότι κάποια στιγμή έρχεται η ώρα να πληρωθούν. Και μ ένα τέτοιο γραμμάτιο στο χέρι , υπογεγραμμένο από την κυβέρνηση Σημίτη το 1996, συνειδητοποιεί ότι βρίσκεται ο σημερινός πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας η κυβέρνησή του και , κυρίως, η χώρα.
Αν κάτι ωφέλιμο προέκυψε από την επίσκεψη του πρωθυπουργού στο απώτερο νοτιοανατολικό άκρο της χώρας, προκειμένου να επαναλάβει το αισιόδοξο πολιτικό του αφήγημα περί της ανάπτυξης που ήρθε και της εξόδου της χώρας από τα μνημόνια και την εποπτεία που έρχεται, ήταν ότι είχε την ευκαιρία να βιώσει μια πραγματικότητα την οποία ο ίδιος και η κυβέρνησή του είχαν αγνοήσει και υποτιμήσει: Η Τουρκία επιχειρεί μεθοδικά το επόμενο βήμα στο Αιγαίο, προσπαθώντας να αποσπάσει τμήματά του που προηγουμένως είχε καταφέρει να τα μετατρέψει σε γκρίζες ζώνες.
Οι τουρκικές παρενοχλήσεις του ελικοπτέρου που μετέφερε τον πρωθυπουργό από τουρκικά μαχητικά και οι σκληρές αερομαχίες που ακολούθησαν μετά την επέμβαση των ελληνικών αεροσκαφών που συνόδευαν τον πρωθυπουργό εντάσσονται στην καθημερινότητα η οποία μέρα τη μέρα έχει διαμορφώσει την πραγματικότητα στην περιοχή.
Και για να μην υπάρχει κανένα περιθώριο παρανόησης περί των προθέσεών της η τουρκική κυβέρνηση με ανακοίνωση του υπουργείου εξωτερικών ξεκαθαρίζει, μεταξύ άλλων, ότι τα Ιμια, τα χωρικά τους ύδατα και ο εναέριος χώρος πάνω από αυτά βρίσκονται στην τουρκική επικράτεια. Με αυτήν την επίσημη ανακοίνωση/ διακήρυξη η τουρκική κυβέρνηση θέλει να επιβάλλει την δική της ερμηνεία για τα αποτελέσματα της κρίσης των Ιμίων του 1996 δηλώνοντας την κυριαρχία της επί των εν λόγω νησίδων αλλά και των δεκάδων άλλων που έχει καταφέρει στην πράξη να τα τοποθετήσει σε «γκρίζες περιοχές».
Καθώς είναι η πρώτη φορά που με τόση σαφήνεια και επισημότητα η Τουρκία δηλώνει την κυριαρχία της επί των Ιμίων, το δίλλημα που προκύπτει για την Αθήνα είναι οδυνηρό: Τι θα πράξει η ελληνική κυβέρνηση αν η Τουρκία επιχειρήσει ένα επόμενο βήμα, δηλαδή να «αξιοποιήσει» την κυριαρχία της εγκαθιστώντας για παράδειγμα μια φρουρά στις νησίδες;
Καθώς εκ των πραγμάτων (οικονομικών και επιχειρησιακών) η στρατιωτική αντιπαράθεση δεν είναι στις επιλογές της Αθήνας η ελληνική κυβέρνηση επενδύει στην υποστήριξη ευρωπαίων εταίρων και Αμερικανών συμμάχων προκειμένου να αντιμετωπίσει τις τουρκικές διεκδικήσεις. Ωστόσο, κάτι τέτοιο στην καλύτερη περίπτωση οδηγεί σε μια διπλωματική συζήτηση με θέμα την κυριαρχία επί των Ιμίων, της Ρω, των νησίδων Ανθρωποφάγοι καθώς και δεκάδων άλλων νησιών και βραχονησίδων που διεκδικεί η Τουρκία.
Συμπέρασμα: Το κόστος της οκταετούς κρίσης που διέλυσε τη χώρα και εκμηδένισε την κυριαρχία της ακόμη—παρά το αισιόδοξο κυβερνητικό αφήγημα– δεν έχει καταβληθεί στο ακέραιο…
