“Εκπαιδευτικό μνημόνιο Κυβέρνησης-Θεσμών… αιτία πολέμου!” γράφει ο Γιάννης Μελιόπουλος
Μεγάλων διαστάσεων, αντιδραστικές, εξελίξεις λαμβάνουν χώρα στην εκπαίδευση το τελευταίο διάστημα.
Τίποτε άλλο από αντιδραστική στροφή δε σημαίνουν όσα συμφωνήθηκαν μεταξύ κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και θεσμών- επί το σωστότερο Τρόικα- στο πλαίσιο της περιβόητης 3ης αξιολόγησης, με το πακέτο των ρυθμίσεων να αποτελούν από μόνα τους ένα ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ στο πλάι των συνολικότερων μέτρων που αυτές τις ημέρες ψηφίζονται.
Κομμάτι του εκπαιδευτικού μνημονίου κατατέθηκε στη Βουλή με την έναρξη του νέου χρόνου (9-1-2018) και ό,τι δε συμπεριλαμβάνεται σε αυτό- από όσα υπάρχει δέσμευση να θεσμοθετηθούν- πρόκειται άμεσα να νομοθετηθεί, εξ’ όσων γνωρίζουμε μέχρι το τελευταίο δεκαήμερο του Ιανουαρίου.
Το νέο εκπαιδευτικό μνημόνιο, συμπεριλαμβάνεται σε Πολυνομοσχέδιο με πληθώρα μέτρων επί παντός επιστητού στα οποία δεν έχουμε σκοπό να αναφερθούμε. Θα σημειώσουμε μονάχα πως η τυχόν εφαρμογή τους θα αλλάξει ακόμα πιο δραματικά το κοινωνικό τοπίο, προς το χειρότερο ασφαλώς για τα ήδη σκληρά, δοκιμαζόμενα εργατικά και λαϊκά στρώματα.
Θα περιοριστούμε , λοιπόν, στα καθαρά εκπαιδευτικά ζητήματα, ιδιαίτερα στις αλλαγές που προωθούνται στη θεμελιώδη, Πρωτοβάθμια εκπαίδευση, με την επίγνωση ότι η «…Εκπαίδευση επηρεάζει σχεδόν το σύνολο μιας κοινωνίας. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς “ένοικος” του εκπαιδευτικού συστήματος- εκπαιδευτής ή εκπαιδευόμενος- για να το επηρεάζει ή να επηρεάζεται από αυτό».
Πλήθος αντιεκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης. Ακολουθώντας μάλιστα την πεπατημένη των προκατόχων κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν παρέλειψε όλο το προηγούμενο διάστημα να προλειάνει το έδαφος και να καλλιεργήσει κλίμα αποδοχής στην κοινωνία άλλες φορές με διαρροές και σπερμολογίες άλλες πάλι με ανακοινώσεις και διαψεύσεις από στελέχη της. Με ιδιαίτερη μάλιστα ένταση εξαπέλυσε επίθεση τις προηγούμενες ημέρες, ουσιαστικά κατά των εκπαιδευτικών, μέσω των υφυπουργών Παιδείας που δεν παρέλειψαν να χυδαιολογήσουν εναντίον τους και ενάντια στους μαθητές για τις σχολικές εκδρομές-το γεγονός μοιάζει ασύνδετο όμως το κλίμα που δημιουργεί ταιριάζει γάντι στις κυβερνητικές επιδιώξεις και προθέσεις.
Οι νέες αλλαγές που προωθούνται ολοταχώς ειδικά στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση είναι σε αδρές γραμμές οι παρακάτω:
- 30ωρη υποχρεωτική παραμονή των εκπαιδευτικών στο σχολείο και καθορισμός καθηκοντολογίου που θα περιλαμβάνει και εξωδιδακτικά καθήκοντα και υποχρεώσεις, όπως η παροχή γευμάτων σίτισης-συσσιτίων στους μαθητές
- και νέες συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων με όρους και προϋποθέσεις πιο αυστηρούς
- αυτοαξιολόγηση και αξιολόγηση, αρχής γενομένης από τα στελέχη της εκπαίδευσης κ.α.
Τονίσαμε παραπάνω πως και η σημερινή κυβέρνηση προλείανε μεθοδικά το έδαφος για την ευκολότερη αποδοχή των αντιεκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων. Δεν είναι λίγοι όσοι , άκριτα, έπειτα από προπαγανδιστική επιχείρηση χρόνων, αποδέχονται ή είναι έτοιμοι να αποδεχτούν τις εξελίξεις αυτές ή στέκονται αδιάφοροι μπροστά τους.
Η πραγματικότητα όμως που οικοδομούν οι παραπάνω ρυθμίσεις είναι διαφορετική και πρέπει να απασχολήσει όλους. Όλα τα παραπάνω αποτελούν συνέχεια και όχι ρήξη, τομή με την πολιτική που επί χρόνια αποδομεί, διαλύει τη δημόσια εκπαίδευση και όσους συμμετέχουν με ενεργό ρόλο σε αυτό , δηλαδή μαθητές και εκπαιδευτικούς. Αποτελεί επίσης συνέχεια αλλά και βάθεμα ενός σχολείου για λίγους , σχολείου ταξικού που γίνεται ακόμα πιο ταξικό.
Δεν υπάρχει , δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία πώς, τίποτε που συνιστά πρόοδο και θετική εξέλιξη δεν περιλαμβάνεται και δεν πρόκειται να προκύψει από τις ρυθμίσεις αυτές. Καμία αμφιβολία ότι το δημόσιο σχολείο θα συνεχίσει να αποδομείται, να διαλύεται και το σημαντικότερο να μην προσφέρει τη μόρφωση και την εκπαίδευση που πρέπει να προσφέρει στα παιδιά των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων
Δεν είναι δυνατό να προκύψει κάτι θετικό για την εκπαίδευση και το δημόσιο σχολείο για τον απλούστατο λόγο πως σκοπός τους δεν είναι η βελτίωσή του αλλά η υλοποίηση των πολιτικών ΕΕ-ΔΝΤ-ΟΟΣΑ-ΣΕΒ στο χώρο της εκπαίδευσης.
Ας αναρωτηθούμε…
Πώς είναι δυνατόν να κινούνται σε θετική κατεύθυνση οι ρυθμίσεις για νέες συγχωνεύσεις Νηπιαγωγείων και Δημοτικών σχολείων, που θα έρθουν να προστεθούν στο «κουφάρι» των χιλιάδων που εξαφανίστηκαν εξ’ αιτίας της ίδιας ακριβώς πολιτικής τα προηγούμενα χρόνια!
Τι θετικό μπορεί να αναγνωρίσει η «κοινή γνώμη» σε μια πολιτική που αντί να δημιουργεί, να ιδρύει, να στήνει σύγχρονες υποδομές στις ήδη υπάρχουσες, να αυξάνει ….αυτή καταστρέφει, διαλύει και μάλιστα στο όνομα της προόδου και της εξέλιξης;
Τι θετικό μπορεί να αναγνωρίσει η «κοινή γνώμη» σε μια πολιτική που δημιουργεί στρατιές ανέργων και αδιόριστων , στρατιές ευέλικτων μετακινούμενων, που δημιουργεί τμήματα των 25 μαθητών και άνω, στέλνοντας έτσι στα αζήτητα το ζητούμενο της πραγματικής, ουσιαστικής μόρφωσης και εκπαίδευσης των παιδιών μας;
Με βάση τις επιχειρούμενες αλλαγές, στο μάτι του κυκλώνα ενδέχεται να βρεθούν χιλιάδες σχολεία σε ολόκληρη τη χώρα, χιλιάδες εκπαιδευτικοί να μετακινηθούν προς άγνωστη κατεύθυνση, χιλιάδες αναπληρωτές εκπαιδευτικοί να συναντήσουν την ανεργία, χιλιάδες τμήματα μαθητών να στενάζουν από τον υπερβολικό και παιδαγωγικά ακατάλληλο για πραγματική μόρφωση και μάθηση αριθμό μαθητών.
Δεν υπάρχει καμία απολύτως πρόοδος, θετική εξέλιξη στην επιστροφή στο παρελθόν, όπου ο κανόνας υπήρξαν τα υπερμεγέθη τμήματα και χρειάστηκε ο μακροχρόνιος κοινός αγώνας- μαθητών, εκπαιδευτικών, γονέων- για να προσεγγίσουν μικρότερους αριθμούς.
Κανείς δεν πρέπει να επικροτεί τις υπόλοιπες μνημονιακές απορρυθμίσεις , όπως παραδείγματος χάρη η υποχρεωτική 30ωρη παραμονή του εκπαιδευτικού στο σχολείο, αφού αποτελεί αφαίρεση εργασιακού δικαιώματος και στις επιπλέον ώρες που θα παρευρίσκονται στο σχολείο δε θα επιτελούν επιπλέον ουσιαστικό εκπαιδευτικό έργο αλλά αντίθετα θα αναλάβουν εργασιακές υποχρεώσεις άλλων επαγγελμάτων, μη συναφών με αυτό του εκπαιδευτικού, όπως του τραπεζοκόμου, του επιστάτη, του υπεύθυνου ποιότητας τροφίμων και ό,τι άλλο προκύψει.
Το νέο ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ δεν πέφτει ως κεραυνός εν αιθρία από τον ουρανό. Αποτελεί οργανικό κομμάτι, συνέχει όχι ρήξη με τα διαδοχικά Μνημόνια που επιβάλλουν ΕΕ-ΔΝΤ-ΟΟΣΑ και ΣΕΒ και εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις η μία μετά την άλλη. Αποτελεί κομμάτι της πολιτικής που οδήγησε και εξακολουθεί να οδηγεί χιλιάδες και εκατομμύρια στη φτώχεια και την εξαθλίωση, χιλιάδες και εκατομμύρια στον εφιάλτη της ανεργίας, χιλιάδες νέους μας στη μετανάστευση, σε χιλιάδες λουκέτα μικρομάγαζων, στο ξεκλήρισμα μικρών και μεσαίων αγροτών και τόσα άλλα.
Αποτελώντας κομμάτι τους, συνέχειά τους δεν είναι δυνατό να κουβαλά το παραμικρό ψήγμα προόδου, θετικής εξέλιξης.
Αποτελεί, πρέπει να αποτελέσει αιτία «πολέμου»! Κανείς δεν πρέπει να περιμένει την εξέλιξη της επίθεσης αλλά αντίθετα να οργανώσει την αντίστασή του, με συντονισμένους αγώνες όλων , μαθητών , εκπαιδευτικών και γονιών ενάντια στη διάλυση του δημόσιου σχολείου μας. Για την εκπαίδευση, την πραγματική μόρφωση των παιδιών μας!
του Μελιόπουλου Γιάννη, εκπαιδευτικού,
μέλους του Εκπαιδευτικού Όμιλου Ημαθίας
