Άγγελος Πατσιάς. Μιλώντας στο Εκκοκκιστήριο Ιδεών για ένα διαφορετικό σχολείο, όπου η αγάπη και η μάθηση γίνονται πράξη

Δήμητρα Σμυρνή

Μπροστά σ’ ένα κοινό που αποτελούνταν όχι μόνο από εκπαιδευτικούς, αλλά και από πολλούς που ονειρεύτηκαν ένα διαφορετικό σχολείο, ο Άγγελος Πατσιάς, ένας νεαρός δάσκαλος που έκανε αυτό το όνειρο πράξη, μίλησε για το βιβλίο του  «Το Σχολείο της φύσης και των χρωμάτων», που είναι ο καθρέφτης αυτού του εμπνευσμένου τολμήματος.

Το Εκκοκκιστήριο Ιδεών, που έχει συνηθίσει τη Βέροια σε τέτοιες πρωτοβουλίες επαφών με πρόσωπα που έχουν να καταθέσουν κάτι διαφορετικό στο χώρο, κάλεσε τον Άγγελο Πατσιά, πιστεύοντας πως οι πρωτοβουλίες του στον εκπαιδευτικό τομέα είναι κάτι που ενδιαφέρει όλους.

Στο χωριό Φουρφουράς, της Κοινότητας Αμαρίου του Ρεθύμνου, ο Άγγελος Πατσιάς, με ελάχιστη εμπειρία αλλά με πολλή αγάπη στήνει το «Σχολείο της φύσης και των χρωμάτων» κάνοντας τα παιδιά να λατρέψουν τη μάθηση και τον ίδιο. Ένα άλλο είδος σχολείου γεννιέται στο χωριό.

Στην αρχή της παρουσίασης του βιβλίου η εκπαιδευτικός Βίκυ Γκαμάλια μίλησε για το ίδιο το χωριό, τον Φουρφουρά, για την ιστορική του διαδρομή, για την ιδιαιτερότητα των κατοίκων του –ευγενείς, φιλότιμοι, φιλόξενοι και γλεντζέδες- αλλά και για την ιδιαιτερότητα του δασκάλου, που είχε συμμάχους αυτούς τους ανθρώπους, ώστε να χτίσει ένα αλλιώτικο σχολείο.

«Σ’ αυτόν τον τόπο ήρθε ένας δάσκαλος που κέρασε τους ανθρώπους αγάπη μόρφωση και χαρά, αλλά και την πίκρα του αποχωρισμού, όταν πήρε τη μετάθεσή του και άφησε το σχολείο» κατέληξε η Βίκυ Γκαμάλια.

Ο Άγγελος Πατσιάς, παίρνοντας το λόγο, μίλησε για την κινητήρια δύναμη που μπορεί να δημιουργήσει θαύματα και που δεν είναι άλλη από την αγάπη. «Όταν αγαπάς δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα» ξεκίνησε να λέει, οδηγώντας συνειρμικά στους στίχους του Νικηφόρου Βρεττάκου από τα «Δεκατέσσερα παιδιά»

«Ὅ,τι θέλει κανεὶς
μπορεῖ νὰ φτιάξει μὲ τὴν ἀγάπη. Ἥλιους κι ἀστέρια,
ῥοδῶνες καὶ κλήματα…»

Ο νεαρός δάσκαλος μίλησε για τη δίψα που πρέπει να χαρακτηρίζει κάθε ενέργεια στη ζωή, πολύ περισσότερο όταν αυτή έχει να κάνει με τη μάθηση μικρών παιδιών, και προχώρησε στην κατάθεση της προσωπικής του εμπειρίας από το στήσιμο του σχολείου του Φουρφουρά.

Παλεύοντας με τα στερεότυπα στα οποία ήταν και ο ίδιος εγκλωβισμένος, έδωσε την πορεία του μέχρι την ολοκλήρωση ενός άλλου σχολείου, δείχνοντας τις δυσκολίες στην προσπάθεια αυτή, αλλά και τη γοητεία της κατάκτησης των στόχων που προέκυπταν, καθώς αυτός, οι συνάδελφοι-συνεργάτες του και οι μαθητές του οδηγούνταν σ΄ έναν μαθησιακό κόσμο πρωτόγνωρο, με κύριο στοιχείο την αίσθηση της ελευθερίας μέσα στη φύση και τα χρώματα.

Πληθωρικός στο λόγο του, φύσει αισιόδοξος και επικοινωνιακός, οδήγησε το ακροατήριό του στο αποτέλεσμα μιας δουλειάς που έγινε πανελλαδικά αντικείμενο ευμενών σχολίων, στηρίζοντας την περιγραφή και τις αφηγήσεις του σ’ ένα οπτικό υλικό, που αποδείκνυε  αυτήν την πορεία.

Μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση, που αποτελεί και ενδιαφέρουσα κατάθεση στον εκπαιδευτικό χώρο.

Φωτογραφίες: faretra. info