“Η πόλη είναι ποίηση και μνήμη”

«Αόρατες παρενθέσεις» της Γ. Κατσαβουνίδου από το «Καλντερίμι» & τον «Ποιητικό Πυρήνα» της Βέροιας

Με τη φράση «Η πόλη είναι ποίηση και μνήμη» η Βεροιώτισσα Αρχιτέκτων και Πολεοδόμος, Γαρυφαλλιά Κατσαβουνίδου, έδωσε την υπόσταση της πόλης, όπως τη βιώνει η ίδια ως επιστήμων και ως άνθρωπος, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της «Αόρατες παρενθέσεις», που παρουσιάστηκε χθες από το «Καλντερίμι» σε συνδιοργάνωση με τον «Ποιητικό Πυρήνα» της Βέροιας.

Το βιβλίο παρουσιάστηκε κατ’ εξαίρεση, όπως είπε ο παρουσιαστής – συντονιστής της βραδιάς, δικηγόρος και συγγραφέας, Γιώργος Λιόλιος, μιας και το «Καλντερίμι», ο γνωστός ζεστός και φιλόξενος χώρος της Μάγιας Τσιαράπα, φιλοδοξεί όχι μόνο να διευρύνει τις «παρέες» ανθρώπων της πόλης που ενδιαφέρονται για τη λογοτεχνία, αλλά και να παρουσιάσει καινούργια βιβλία, εκδίδοντας μάλιστα κάποια από αυτά.
Αναγγέλθηκε χθες επίσημα και η υπό έκδοση ποιητική συλλογή του Βεροιώτη Σούλη Λιάκου με τίτλο «Λογαριασμός όψεως».

Το βιβλίο της Κατσαβουνίδου εκδόθηκε πριν από 10 χρόνια, με πρώτη γραφή στα Αγγλικά, αλλά ο Γιώργος Λιόλιος θεώρησε ότι έπρεπε να παρουσιαστεί στην πόλη μας, όχι μόνο γιατί γενικά αποκαλύπτει τα αποτυπώματα άλλων πόλεων μέσα σε μια πόλη – μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα οπτική γωνία – αλλά και γιατί αυτό συμβαίνει και στη δική μας πόλη, τη Βέροια, που τη διακρίνουν έντονα τέτοια αποτυπώματα.
Η νεαρή επιστήμων – απόφοιτος της Αρχιτεκτονικής του Α.Π.Θ. και υπότροφος του Ιδρύματος Ωνάση για μεταπτυχιακό στο ΜΙΤ της Μασαχουσέτης- απευθύνθηκε στο κοινό της- το οποίο όντας μικρό λόγω χώρου- προϋπέθετε αμεσότητα και επικοινωνία, με διάθεση εξομολογητική και με συνεχή προφορικό λόγο, χωρίς καθόλου σημειώσεις, ξετυλίγοντας στόχους, σκέψεις και συναισθήματα γύρω από τη γραφή του βιβλίου.

Ταυτόχρονα, ζήτησε να διακόπτουν οι ακροατές το λόγο της, παρεμβαίνοντας με απορίες ή και τοποθετήσεις, δίνοντας τη ζωντάνια του αληθινού διαλόγου και της πραγματικής επικοινωνίας.
Το βιβλίο γράφτηκε για τη Θεσσαλονίκη, που πάντα ασκούσε μια ιδιαίτερη γοητεία πάνω στη συγγραφέα, από τότε που ακόμα ήταν παιδί, όπως είπε. Όταν τελειώνοντας τις σπουδές της στη Θεσσαλονίκη, φεύγει στη Βοστώνη, αισθάνεται ως χρέος της να γράψει το βιβλίο για τη «μητέρα» Θεσσαλονίκη, μητρότητα συναισθηματική και όχι φυσική.

Το πάθος της για την πόλη γίνεται στην Αμερική αντικείμενο επιστημονικής μελέτης, η οποία και οδηγεί σε συμπεράσματα αποκαλυπτικά και οδυνηρά, όχι μόνο για την πόλη της Θεσσαλονίκης, αλλά και για το παρελθόν γενικά των πόλεων.
Πόσα πρόσωπα μπορεί να έχει μια πόλη; Πόσα μπορεί συνειδητά να προβάλλουν οι ιστορικοί και πόσα να αποκρύπτουν; Ειδικά η Θεσσαλονίκη,πριν από το 1912 κατοικείται από Εβραίους με ποσοστό 47%, και όμως αυτό, και ειδικά η εξαφάνισή τους με το γνωστό αποτρόπαιο τρόπο, περνάει από την ιστορική γραφίδα σαν μια ανώδυνη παρένθεση. Με τον τίτλο λοιπόν «Αόρατες παρενθέσεις» η συγγραφέας φωτίζει αυτές ειδικά τις παρενθέσεις που σφραγίζουν μια πόλη και δημιουργούν το πραγματικό της πρόσωπο.

Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του βιβλίου αλλά και στο τέλος της ,παρεμβάσεις του κοινού γύρω από τον τρόπο που φωτίζει η Ιστορία το αληθινό πρόσωπο των πόλεων, γύρω από την επίδραση του φασισμού στη νοοτροπία των πολιτών ή το ποιος τελικά έχει την ευθύνη γύρω από την αισθητική διαμόρφωση των πόλεων και πόσο η επιστήμη της Αρχιτεκτονικής διαμορφώνει το τελικό αποτέλεσμα, δημιούργησαν ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς ξέφυγαν από τα κλισέ τέτοιων παρουσιάσεων.

Μένοντας σε τρεις βασικούς κανόνες συμπεριφοράς του πολίτη σε σχέση με την πόλη, όπως να σεβόμαστε τους άλλους, να εκτιμούμε την ομορφιά, να δίνουμε ένα ολόκληρο κομμάτι του εαυτού μας στο σύνολο, η συγγραφέας ολοκλήρωσε την άποψή της για την «πόλη» ως ζωντανό οργανισμό, διαβάζοντας με συγκίνηση την «Οκτάνα» του Ανδρέα Εμπειρίκου, όπου η ουτοπία, αν το θελήσουμε, γίνεται κάποτε πραγματικότητα…

Μια ζεστή βραδιά, με ένα ενδιαφέρον θέμα και με την αίσθηση της πραγματικής επικοινωνίας.