Εκκλησια

Εορτάστηκε πανηγυρικά η Αγία Παρασκευή στη Βέροια

Faretra.info

26/07/2014, 12:02

Η τίμια Κάρα του Αγ. Νικολάου του Πλανά στο Ναό, μέχρι και αύριο το πρωί

Σε έντονα πανηγυρική και κατανυκτική ατμόσφαιρα τελέστηκε η πανηγυρική Θεία Λειτουργία στο πλαίσιο εορτασμού της ομώνυμης ενορίας στη Βέροια, σήμερα το πρωί(26-07-14).

Η Πανήγυρη της ενορίας ξεκίνησε από χθες το απόγευμα με την τέλεση του εσπερινού, κατά τον οποίο έγινε και η υποδοχή των λειψάνων ενός μεγάλου Αγίου του περασμένου Αιώνα, του Αγ. Νικολάου του Πλανά, την Κάρα του οποίου έφερε για προσκυνηματικό σκοπό, αντιπροσωπεία από τον Αγ. Ιωάννη τον Κυνηγό (βουλιαγμένης) Αθηνών, έδρα του λειψάνου, με επικεφαλής τον Αρχιμ. Ιερώνυμο Νικολόπουλο εφημέριο του ναού και Γραμματέα της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.

ΑΓ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
ΜΙΑ ΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ – ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΗΣ
Σύμφωνα με τα όσα αγιογραφικά στοιχεία αναφέρονται στο βίο της,
γεννήθηκε σε προάστιο της Ρώμης επί αυτοκρατορίας Αδριανού. ( 117-138 μ.χ).

Το όνομά της, της αποδόθηκε λόγω της ημέρας Παρασκευής, κατά την οποία γεννήθηκε. Σε ηλικία 20 ετών έμεινε ορφανή και από τους δυο γονείς, γεγονός που την κατέστησε κληρονόμο σημαντικής περιουσίας, την οποία και εκποίησε, διαθέτοντας τα χρήματα σε φτωχούς και ασθενείς. Ασχολήθηκε εντατικά με την ιεραποστολή, στην πόλη της Ρώμης και την ευρύτερη περιοχή, διδάσκοντας τον Χριστιανισμό κατ-οίκον σε ανθρώπους αδύναμων κοινωνικά ομάδων. Η δράση της έγινε γνωστή στους Ρωμαίους και κλήθηκε σε απολογία από τον αυτοκράτορα Αντωνίνο.

Ο αυτοκράτορας της ζήτησε να αρνηθεί τα θρησκευτικά της πιστεύω και στην προσπάθειά του να την πείσει, της προσέφερε διάφορα ανταλλάγματα. Η Αγία απέρριψε την πρόταση, οδηγούμενη σε βασανιστήριο (της φόρεσαν πυρακτωμένη περικεφαλαία στο κεφάλι) και στη συνέχεια στη φυλακή, όπου πέρασε ένα διάστημα στην απομόνωση.

Τα αγιογραφικά στοιχεία αναφέρουν, ότι για να την θανατώσουν την οδήγησαν μέσα σε ένα μεγάλο καζάνι με καυτό λάδι, αλλά εκείνη παρέμεινε ζωντανή. Ο Αντωνίνος, αδυνατώντας να το πιστέψει, θέλησε να προσεγγίσει το καζάνι ο ίδιος με σκοπό να διαπιστώσει τι συμβαίνει.

Πλησιάζοντας όμως, από τον ατμό ή από κάποια άλλη αιτία, τραυματίστηκαν τα μάτια του με αποτέλεσμα να τυφλωθεί. Σύμφωνα με την παράδοση, η Αγία Παρασκευή, τον θεράπευσε με θαυματουργικό τρόπο (γι’ αυτό θεωρείται προστάτιδα των ματιών από τους Χριστιανούς) και έτσι ο Αντωνίνος την άφησε ελεύθερη να επιστρεψει στο έργο της.

Έπειτα από κάποια χρόνια ο Αντωνίνος πέθανε και στη διαδοχή του ο Μάρκος Αυρήλιος, εξαπέλυσε νέο διωγμό κατά των χριστιανών, με την Αγία να συλλαμβάνεται ξανά. Σύμφωνα -και πάλι- με τα όσα λέει η αγιογραφία, ο ίδιος ο αυτοκράτορας έδωσε εντολή στους έπαρχους Ασκληπιό και Ταράσιο να τη βασανίσουν.

Ο πρώτος την έριξε σε χώρο που φυλάσσονταν φίδια, τα οποία όμως πέθαναν όταν την πλησίασαν και έτσι ο έτερος αποφάσισε να την αποκεφαλίσει. (Πηγή: http://el.wikipedia.org)

ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΝΑΣ
ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΑΣΜΕΝΟΥ ΑΙΩΝΑ
Για τον Άγιο Νικόλαο τον Πλανά μίλησε εκτενώς ο Αρχιμανδρίτης π. Ιερώνυμος – εφημέριος του Αγ. Ιωάννη του Κηνυγού στην Αθήνα, από όπου και μετέφερε την τίμια Κάρα στην Αγ. Παρασκευή , με αφορμή την σημερινή εορτή της αλλά και την αυριανή του Αγ. Παντελεήμονος, με τον οποίο ένα χαρακτηριστικό κομμάτι του βίου του «Παπά Πλανά» συνδέεται άμεσα, σύμφωνα με όσα ανέφερε σχετικά και ο π. Ιερώνυμος .

Ο παπα- Νικόλας, ο λεγόμενος «απλός», ζούσε μέσα στη χαρά της Θείας Ευχαριστίας, την οποία τελούσε ανελλιπώς κάθε ημέρα, όπως την όριζαν οι λειτουργικοί κανόνες, και την παρέτεινε επί πολλές ώρες, για να έχει την πνευματική της απόλαυση. Πάντα ανταποκρινόταν στο γνήσιο ορθόδοξο φρόνημα και ετελούσε πανηγυρικά το Μυστήριο της ελεύσεως και παρουσίας του Αναστημένου Κυρίου, που αποκαλύπτει τον εαυτό Του, όπως τότε στο Μυστικό Δείπνο. Η χαρά της Αναστάσεως, που βρίσκεται στην καρδιά της Ευχαριστίας, γινόταν οντολογική αναψυχή και αγαλλίαση στον φλεγόμενο από θεία Αγάπη Γέροντα. Η μέθεξή του στην πασχάλια χαρά τον συνέπαιρνε.

Δεν ήταν γι αυτόν ένα απλό εφημερικό καθήκον. Πρόφαση ήταν το επί ώρες παρατεινόμενο μνημόσυνο των ζωντανών και των κοιμηθέντων, από τον όγκο των σημειωμάτων που κρατούσε πάντα σ’ ένα δισάκι. Στην πραγματικότητα δεν ήθελε να διακόψει ποτέ τη χαρά της Τράπεζας της Ευχαριστίας, τη θέα του Αναστημένου Σώματος και Αίματος του Χριστού.

Ο αείμνηστος Γέροντας, αφού έφθασε στα 82 του χρόνια και έδωσε πρωτοφανή στον αιώνα μας μαρτυρία ουρανίων χαρισμάτων, οσιότητος, ταπεινώσεως, απλότητος, διακρίσεως, ελεημοσύνης, ασκήσεως και κατά Θεόν σοφίας, αφού εστάθηκε ο μοναδικός προστάτης χιλιάδων ορφανών και πτωχών και έφθασε στο ύψος θείας τελειότητος, εκοιμήθηκε οσίως εν ειρήνη το 1932 μ.Χ. και τον έθαψαν μπροστά στον Ναό του Αγίου Ιωάννη του Κυνηγού. (Πηγή: http://www.saint.gr)