//Εγώ είμαι Κούρδος, αγαπώ κάθε άνθρωπο,
ο άνθρωπος είναι φως
δεν πρέπει να σκοτωθεί
πρέπει να ανθίσει
αν ο άνθρωπος δεν ανθίσει, για τι είναι καλή η γη;//
—
Πυραύλους στις πόλεις μη σκορπίζετε
Εν τω μεταξύ εγώ φθίνω
Δεν θέλω να πεθάνω,
Θέλω να γράψω μια πλήρη επιστολή
Και να την στείλω στην αγαπημένη μου
Δεν έχω αγαπημένη, αν όμως είχα,
Δεν θα με άφηνε να γίνω στρατιώτης
Θα ήθελε να γίνω καταστηματάρχης και κάθε βράδυ
Με πακέτα γεμάτα αγάπη να επιστρέφω.
Στον πόλεμο δεν ξέρουν τι είναι παιδί
Στον πόλεμο δεν ξέρουν τι είναι γυναίκα
Μόνο ξέρουν να σκοτώνουν άνθρωπο
Ο άνθρωπος δεν πρέπει να σκοτώνεται, έχει καρδιά.
Αυτός θέλει να μεγαλώσει και να πάει στο πανεπιστήμιο
Και να γίνει γιατρός και μια έγκυος γυναίκα να έρθει κοντά του
Και να τη σώσει και το παιδί της να το πάρει στην αγκαλιά
Για να μάθει τι είναι ψυχή.
Αυτός θέλει να μεγαλώσει και να πάει στο πανεπιστήμιο και
Να γίνει μηχανικός και ένα νέο σχέδιο να φέρει και
Ένα κτίριο να χτίσει, για να νιώσει ότι ζει.
Αυτός θέλει να γίνει ποιητής και
Ποίηση για την πείνα ενός παιδιού να γράψει και
Στο ποίημα, τις λέξεις να τις κάνει ψωμί,
Για να νιώσει ότι είναι άνθρωπος.
Αυτή θέλει να γίνει μητέρα.
Αυτός θέλει να γίνει πατέρας.
Αυτός θέλει να γίνει φωτογράφος και
Φωτογραφίες της ερήμου και της παλιάς πόρτας και του ποταμού… να τραβήξει και
Να τις φέρει κοντά μας,
Για να μην χάσουμε την ομορφιά από μπροστά στα μάτια μας.
Εμείς θέλουμε καλά τον χρόνο μας
Θέλουμε την εβδομάδα του μέλλοντος να πάμε περίπατο
Τον μήνα του μέλλοντος να ταξιδέψουμε για χαρά
Τον χρόνο του μέλλοντος να φυτέψουμε λουλούδια
Στο μέλλον να γίνουμε μια καρδιά.
Υπάρχει ένα κορίτσι που δεν πρέπει να πεθάνει
Υπάρχει ένα αγόρι που δεν πρέπει να πεθάνει
Υπάρχει ένα παιδί που δεν πρέπει να πεθάνει
Το αγόρι και το κορίτσι θέλουν να γνωρίσουν ο ένας τον άλλον και να πάνε σε ένα σπίτι και
το σώμα ο ένας του άλλου να γνωρίσουν ο ένας με τον άλλον και
στη συνέχεια το παιδί να το βάλουν στην αγκαλιά τους και
να το στείλουν στη ζωή.
Κρατήστε τους πυραύλους σας,
εγώ είμαι στη μέση
κάθε φορά που κινείστε, εγώ πεθαίνω
μην κινείστε
κινηθείτε,
μια ψυχή λιγοστεύει.
Εγώ είμαι Κούρδος, αγαπώ κάθε άνθρωπο,
ο άνθρωπος είναι φως
δεν πρέπει να σκοτωθεί
πρέπει να ανθίσει
αν ο άνθρωπος δεν ανθίσει, για τι είναι καλή η γη;
Ο πόλεμος κατεδαφίζει τη γλώσσα
Ο πόλεμος κάνει τις λέξεις εχθρούς μεταξύ τους
Ο πόλεμος δουλεύει με αίμα
Εγώ δεν στέλνω τη γλώσσα μου στον πόλεμο
Δεν κάνω τις λέξεις μου εχθρούς κανενός
Το αίμα μου πρέπει να παραμείνει στη θέση του,
γράφω ποίηση με αυτό
Στα ποιήματά μου είναι όλα αδέρφια
Όλα είναι αδελφές
Δεν υπάρχει πόλεμος μέσα στην ποίησή μου
Υπάρχει αγάπη
Αν ξέρετε τι είναι η αγάπη, πού είναι η καρδιά σας;
Εγώ αγαπάω την ειρήνη, η ειρήνη είναι άνθρωπος
Εγώ δεν αγαπάω τον πόλεμο, ο πόλεμος είναι σκοτάδι.
Αλλά δεν επιστρέφω για να μάθει ο πόλεμος πού είναι το σπίτι μου
Το σπίτι μου είναι σε κάθε σπίτι εκτός από τον πόλεμο
Το σπίτι όλων είναι στο δικό μου σπίτι εκτός από τον πόλεμο
Τα σπίτια δεν πρέπει να πάει ο θάνατος σε αυτά
Τα σπίτια πρέπει να φέρουν τη ζωή
Αν θέλετε ζωή, βάλτε τον πόλεμο μέσα στη γραφή
Ο πόλεμος με σφαίρα είναι επικίνδυνος, σκοτώνει γυναίκες
Ο πόλεμος με πύραυλο είναι επικίνδυνος, σκοτώνει πόλεις
Κάντε τα drone κολάρα, δώστε τα στο χέρι ενός παιδιού να παίξει με αυτό
Το παιχνίδι σας δεν είναι όμορφο, έχει αίμα μέσα
Το παιχνίδι του παιδιού είναι όμορφο, γελάει.
Οι πύραυλοι δεν χωρούν στην καρδιά του παιδιού
Η καρδιά του παιδιού είναι μικρή
Οι πύραυλοι είναι μεγάλοι.
Οι πύραυλοι δεν είναι όμορφοι στην καρδιά της γυναίκας
Η καρδιά της γυναίκας είναι τρυφερή
Οι πύραυλοι είναι θυμωμένοι.
Οι πύραυλοι στην καρδιά του γέρου λανθάνουν
Η καρδιά του γέρου είναι γεμάτη πείρα
Ο πόλεμος δεν είναι αληθινός.
Οι πύραυλοι…
Καθένας στη θέση του, πού είναι η θέση σου;
Κάθισε μέσα στη δική σου καρδιά, το σύμπαν δεν είναι στενό
Αυτό που είναι στενό, είναι ο τόπος των δολοφονιών
Αυτό που είναι στενό είναι ο τόπος των πληγών
Οι πληγές μου είναι πολλές
Πού είναι η πληγή σου, πως την λένε;
Στέκομαι μέσα στον εαυτό μου κι ιδού λουλούδι, καλή πόλη σου
Ιδού λέξη, καλό κεφάλι σου
Ιδού χρώμα, όμορφο χρώμα σου
Δεν θέλω να πεθάνω στην τύχη κάποιου άλλου
Έχω τη δική μου τύχη
Η τύχη μου είναι η γλώσσα μου και η γλώσσα μου δεν έμαθε να σκοτώνει
Είμαι άνθρωπος
Ας ανασηκώσουμε τη γη και ας πούμε έναν κοινό ύμνο
Ας είναι το όνομα του ύμνου άνθρωπος
Άνθρωπος είναι κόσμος
Ο κόσμος δεν πρέπει να είναι γεμάτος αίμα.
———
Tayeb Qader είναι ένας σημαντικός Κούρδος ποιητής και λογοτέχνης που γεννήθηκε στο Ερμπίλ, την πρωτεύουσα του Κουρδιστάν. Έχει αφιερώσει τη ζωή του στην προώθηση της κουρδικής ποίησης και λογοτεχνίας, υπηρετώντας ως υπεύθυνος του ιστότοπου “Tem” που είναι αφιερωμένος στην κουρδική ποίηση.
Δημοσιευμένα Βιβλία
Ένα Βιβλίο από τη Χλωρίδα της Ευημερίας Ποίηση (2006)
Ένας Άνθρωπος Κοντά μας” – Ποίηση (2017)
Ένα Χέρι Έξω από τον Εαυτό του είναι Μόνο Ποίηση (2020)
Σκέψεις για την Ποίηση – Συζήτηση για την Ποίηση” (2021)
Πρόσθεσε Λίγο Φως, οι Μακρινές Ευτυχίες είναι Ξένες” – Ποίηση (2023)
Tayeb Qader
Μετάφραση από τα κουρδικά στα ελληνικά: Omed Qarani
—–
