Βέροια: Καθηλωτική η “Μήδεια” της Καρυοφυλλιάς Καραμπέτη με την έξοχη Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης

16/03/2025, 11:38

Το ερμηνευτικό μέγεθος της Καρυοφυλλιάς Καραμπέτη είναι γνωστό. Έχει διαγράψει μια τέτοια πορεία στο Θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση,που κάθε της εμφάνιση αποτελεί πια γεγονός.

Αυτό αποδείχτηκε και από την κοσμοσυρροή στο Χώρο Τεχνών της Βέροιας, όπου χθες το βράδυ ανέβηκε το μελόδραμα “Μήδεια” του Τσέχου συνθέτη Γίρι Αντονίν Μπέντα, από την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης με την Καραμπέτη στον ομώνυμο ρόλο, συμπαραγωγή της Κρατικής με το Κέντρο Πολιτισμού της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας.

Το Μελόδραμα είναι η αρχική ονομασία της Όπερας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση υπήρχε η μουσική, αλλά οι διάφοροι ρόλοι ερμηνεύτηκαν από ένα πρόσωπο, σε μία πράξη, με φοβερή συναισθηματική πύκνωση.

Έξοχη πραγματικά η Ορχήστρα με μαέστρο τον Μαρκέλλο Χρυσικόπουλο και καλοδουλεμένη η μετάφραση του λιμπρέτου από τον Γιάννη Καλλιφατίδη.

Η μουσική του Μπέντα, βιολονίστα και συνθέτη του 18ου αιώνα, δεν είχε γοητεύσει απλά έναν συνθέτη σαν τον Μότσαρτ, όταν την άκουσε, αλλά λειτουργούσε στον συναισθηματικό κόσμο και του σημερινού κοινού με την ίδια ένταση κι αυτό πρέπει να σημειωθεί.

Μ’ αυτήν τη μουσική, να εναλλάσσεται με τη φωνή της ή να την ντύνει, η Μήδεια της Καρυοφυλλιάς Καραμπέτη κατέθεσε στην πορεία της έναν από τους δυσκολότερους ρόλους και κυριολεκτικά καθήλωσε.

Με πρόσωπο όλο γωνίες από τη συναισθηματική σύσπαση που της προκαλούσε το πάθος της εκδίκησης, με νησίδες τρυφερότητας, όταν δίσταζε να πάρει τη μεγάλη απόφαση να σκοτώσει τα παιδιά της, με τα λόγια των παιδιών της να την αποπροσανατολίζουν από τον σκοτεινό της στόχο, με τα λόγια του Ιάσονα να παραλογίζεται από τον άφατο πόνο μπρος στα νεκρά του παιδιά, σφαγμένα από το χέρι της μάνας τους, η Καρυοφυλλιά κράτησε την ανάσα του κοινού για μια ολόκληρη ώρα, κάνοντάς το να συναισθανθεί πως ζούσε μια πραγματικά ιδιαίτερη στιγμή της Τέχνης.

Δεν ήταν καθόλου εύκολο να ερμηνεύονται ρόλοι παράλληλοι ενός δράματος από ένα πρόσωπο, που ουσιαστικά αφηγείται έτσι τον μύθο με απόλυτη αφαίρεση. Γι’ αυτό μπορεί ο μεγάλος ηθοποιός να κερδίζει τις εντυπώσεις σε μια παράσταση, αλλά εκεί, αν δεν είναι μονόλογος, υπάρχει το δούναι και λαβείν με τα άλλα πρόσωπα, τους άλλους ρόλους. Στον μονόλογο πάλι ερμηνεύεται ένα πρόσωπο. Εδώ ολόκληρος ο μύθος δόθηκε επιγραμματικά μέσα από την κατάθεση συναισθημάτων πολλών προσώπων μέσα μόνο από ένα. Κι αυτό είναι φοβερά δύσκολο.

Ακόμη δυσκολότερο γίνεται, όταν πρέπει να υπάρχει ο απόλυτος συγχρονισμός με τη μουσική. Και υπήρχε. Απόλυτος!

Η Καραμπέτη σε απόλυτη ακινησία του σώματος, σαν σκοτεινό γλυπτό που προοιωνίζεται τη συμφορά, σήκωσε σε ελαφριά γωνία τα χέρια μόνο όταν όλα τέλειωσαν. Πώς άλλαζαν πρόσωπο και φωνή ανάλογα με τα συναισθηματικά κύματα που εξέπεμπαν κάθε φορά… Τι ηλεκτρισμός στην ατμόσφαιρα…

Το χειροκρότημα ασταμάτητο. Όρθιοι πολλοί να φωνάζουν “μπράβο” και να την ξανακαλούν μια και δυο φορές στη σκηνή…

Όσοι ζήσαμε χθες το βράδυ την ένταση αυτής της παράστασης αισθανθήκαμε όχι απλά τυχεροί, αλλά και πως ήταν μια από τις καλύτερες στιγμές Τέχνης σ’ αυτόν τον ιδιαίτερο Χώρο.

Φωτογραφίες: faretra.info
………………….