Βέροια Γράμματα & Τέχνες Θέματα Παιδείας Πολιτισμός Ρεπορτάζ Τοπικά

Δημοτικό Σχολείο Κουλούρας Ημαθίας: “Διήλθομεν δια πυρός και ύδατος” / Ένα συλλογικό βιβλίο, μια αλλιώτικη παρουσιάση!

21/03/2024, 21:56

Το Δημοτικό Σχολείο Κουλούρας μάς έχει συνηθίσει σε εκπλήξεις.

Τα περιμένουμε όλα πια απ’ αυτό, αφού κατάφερε να φτάσει μέχρι το Ζάππειο, για να βραβευτεί, εκπροσωπώντας τα σχολεία Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης της Χώρας, αφού τους μικρούς μαθητές του τους έχει γυρίσει σε τόσες χώρες με τα προγράμματα ERASMUS, αφού η Τέχνη και η Γνώση είναι γι’ αυτό το μικρό σχολείο αναγκαία και αλληλένδετα, αφού…

Ένα απ’ όλα τα “αφού” ήταν και η διαφορετική παρουσίαση του βιβλίου “Διήλθομεν δια πυρός και ύδατος”, που έγραψαν για την κλιματική αλλαγή και τις καταστροφές που επέφερε πρόσφατα στην Ελλάδα, οχτώ βραβευμένες συγγραφείς.

Η εκδοτική πρωτοβουλία ήταν του Σχολείου και η παρουσίασή του, που έγινε χθες το απόγευμα στον Πολυχώρο Sala – Ελιά της Βέροιας συνδιοργανώθηκε από τον Δήμο και την Δημοτική Εκπαίδευση Ημαθίας στα πλαίσια υλοποίησης ERASMUS PLAN-ΔΙΑΠΙΣΤΕΥΣΗ 2021-2027, Δ. ΣΧ. ΚΟΥΛΟΥΡΑΣ.

Με αφορμή τα τραγικά γεγονότα που βιώσαμε, πυρκαγιές και πλημμύρες, ο στόχος του Σχολείου ήταν μέσα από όλη τη συλλογική προσπάθεια που ξεκίνησε τον περασμένο Δεκέμβρη, τον “Δεκέμβρη των παραμυθιών”, να ευαισθητοποιήσει τα παιδιά γύρω από την κλιματική αλλαγή. Και τα κατάφερε με έναν πολύ έξυπνο και ελκυστικό τρόπο.

Ο ίδιος ο Διευθυντής του Σχολείου, ο Δημήτρης Κατσαβός, είπε χθες προλογίζοντας για την ιδέα και την υλοποίησή του βιβλίου:

“Ένα βιβλίο με ιστορίες για την Κλιματική Κρίση, τα ακραία καιρικά φαινόμενα, την απορρύθμιση των εποχών, την απόγνωση και τα αδιέξοδα της αγροτικής παραγωγής…

με πρωταγωνιστές ήρωες των παραμυθιών και Σκιάχτρα. Αυτή ήταν η αρχική ιδέα.

Μια ιδέα που γεννήθηκε κάτω από τη συναισθηματική πίεση που προκάλεσαν οι εικόνες καταστροφής και απόγνωσης με τις πλημμύρες στη Θεσσαλία, τις φωτιές στον Έβρο, μα και από τις ανατροπές που προκαλούν στα γεωργικά καλλιεργητικά ήθη οι καιρικές συνθήκες (βλέπε απαγόρευση καλλιέργειας βαμβακιού στη Θεσσαλία, λόγω ξηρασίας…).

Στο Δημοτικό Σχολείο Κουλούρας, οι κεραίες είναι πάντα ευαίσθητες και ενεργοποιημένες. Και μέσα από τα λαμβάνοντα σήματά τους, μετατρέπουμε την πραγματικότητα, τα αυθεντικά γεγονότα, τις καθημερινές καταστάσεις σε εκπαίδευση και άσκηση του Νου, σε μαθητεία και παιδεία της Ψυχής, σε βιωματική γνώση, σε συμμετοχική-παρεμβατική δράση, σε συναισθηματική ωρίμανση και ενσυναίσθηση.

Η ιδέα έγινε πρόταση προς τους αγαπημένους συγγραφείς των παιδιών και φίλων του σχολείου μας, οι οποίες ανταποκρίθηκαν άμεσα και με ενθουσιασμό.

Επιστράτευσαν ήρωες των παραμυθιών και Σκιάχτρα (απαραίτητη προϋπόθεση η εμπλοκή τους στη συγγραφή των ιστοριών) κι έπλασαν παραμυθένιες ιστορίες για την Κλιματική Κρίση, για τα Ακραία καιρικά φαινόμενα, για την απορρύθμιση των εποχών, εστιάζοντας στο Συναίσθημα, αγγίζοντας τις ευαίσθητες χορδές παιδιών και ενηλίκων.

Ιστορίες ¨διαβαθμισμένης κατανόησης¨ που μπορούν να διαβαστούν από παιδιά όσο κι από ενήλικες.

Ήδη, τον Δεκέμβρη που μας πέρασε, συγγραφείς και ιστορίες συναντήθηκαν με τους μαθητές μας, συνοδευόμενες από αμέτρητες πρωτοβουλίες εκπαιδευτικών και μαθητών, δράσεις και δραστηριότητες, δημιουργική γραφή, μουσικά και θεατρικά δρώμενα, κουκλοθέατρο, βιωματική εικονογράφηση (δημιουργώντας και αποτυπώνοντας σκηνές και στιγμιότυπα των ιστοριών)… Όλα με πρωταγωνιστές τα παιδιά.

Σήμερα, χάρη στην άμεση ανταπόκριση του Δήμου Βέροιας (του ίδιου του Δημάρχου και της Σχολικής Επιτροπής), την υποστήριξη του Αγροτικού Συνεταιρισμού ¨Νέος Απόλλων¨ Κουλούρας καθώς και ιδιώτη-φίλου και σταθερού υποστηρικτή των προσπαθειών του σχολείου μας (επιθυμώντας την ανωνυμία του), οι ιστορίες μας βρήκαν στέγη, έγιναν βιβλίο υπό τον γενικό τίτλο «Διήλθομεν διά πυρός και ύδατος».

Να σημειωθεί ότι τα έσοδα από τη διάθεση των βιβλίων, την οποία αναλαμβάνει ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου Κουλούρας, θα διατεθούν σε σχολείο της Θεσσαλίας, το οποίο υπέστη τις καταστροφικές συνέπειες των πλημμυρών.”

Εκείνο που εντυπωσίασε πρώτα απ’ όλα μπαίνοντας στο χώρο της εκδήλωσης ήταν η υψηλή αισθητική της διακόσμησής του με χειροποίητες κούκλες που προσέδιδαν από τη μια την αίσθηση του παραμυθιού κι από την άλλη μετέφεραν τα μηνύματα του βιβλίου, καθώς σκιάχτρα και κούκλες που σηματοδοτούσαν τις εποχές, οδηγούσαν ευθύβολα στο στόχο.

Και πέρα από τους καλεσμένους, τον Δήμαρχο, αντιδημάρχους, τις εκπροσώπους της Α/θμιας, αλλά και δυο πολύ ζεστές παρουσίες, δασκάλες από τη Σλοβακία, (που ήρθαν στην Ελλάδα μέσα από την επικοινωνία του ERASMUS), γονείς των παιδιών ήταν εκεί, μαζί με τους μαθητές, τους δασκάλους τους και πολύ κόσμο.

Συντονίστρια της εκδήλωσης η Κατερίνα Γρηγοριάδου, διευθύντρια της ΚΕΠΑ που είπε για την εκδήλωση:

“Το σχολείο της Κουλούρας είναι ένα πρότυπο σχολείο, όχι μόνο πανελλαδικά. Εκπαιδεύει εκπαιδευτικούς και μαθητές, και αυτό είναι το σημαντικότερο!”

Ο Δήμαρχος Κώστας Βοργιαζίδης χαιρέτισε λέγοντας:

“Θα χαρακτήριζα κλιματική βλάβη πια και όχι κλιματική αλλαγή όσα συμβαίνουν στον κόσμο και δυστυχώς συνέβησαν και στην Ελλάδα, πυρκαγιές πλημμύρες, ανεξέλεγκτα φαινόμενα.

Χαίρομαι που βλέπω γύρω μας μικρά παιδιά, γιατί αυτά θα διαχειριστούν ως πολίτες την κλιματική βλάβη αργότερα”.

Η Διευθύντρια Α/θμιας Ευθυμία Γώτη πρόσθεσε:

“Έχουμε δημιουργικούς ανθρώπους που γράφουν ιστορίες, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα στο σχολείο τις παιδικές δεξιότητες.

Η Σούζαν Πέτερναλ από τη Σλοβακία εκδήλωσε τη χαρά της για τη συνεργασία του δικού της σχολείου με το Δημοτικό Σχολείο Κουλούρας μέσα από τα προγράμματα ERASMUS, λέγοντας χαρακτηριστικά:

“Ο διευθυντής, οι δάσκαλοι και τα παιδιά κάνουν θαύματα! Το βιβλίο θα έχει επιτυχία. θα εκτιμηθεί αναλόγως”.

Ο Διευθυντής Δημήτρης Κατσαβός, αφού έδωσε την πορεία του βιβλίου από τη σύλληψη της ιδέας μέχρι την πραγμάτωσή της, εξομολογούμενος πως τα σκιάχτρα, που χρησιμοποιήθηκαν στο βιβλίο ως σύμβολα, ήταν μια δυνατή ανάμνηση των παιδικών του χρόνων, ολοκλήρωσε την τοποθέτησή του εκδηλώνοντας τη συγκίνηση που του πρόσφερε αυτό το σχολείο με όλες του τις δραστηριότητες.

Ευχαρίστησε με θέρμη όχι μόνο τους ακούραστους δασκάλους του σχολείου, αλλά και την “δια βίου δασκάλα”, όπως τη χαρακτηρίζει πάντα, τη Σοφία Παυλίδου, που κι αυτήν τη φορά αφιέρωσε ατέλειωτες ώρες από τον ελεύθερο χρόνο της, για να στήσει με την υψηλή αισθητική της κι αυτήν την εκδήλωση του σχολείου. “Η Σοφία κάνει πράξη τις ανάγκες μας” πρόσθεσε.

Στη συνέχεια οι συγγραφείς, όλες γυναίκες, οι Γκρέκου Γλυκερία, Καλογερίδου Σοφία, Κυριαζή Ναντίνα, Μιχαήλ Σύρμω, Πρωτοψάλτου Χρυσάνθη, Τάρη Ελισάβετ και Τσιάμη Σοφία πήραν το λόγο. Απουσίαζε η Νευροκοπλή Βασιλική.

Γλυκερία Γκρέκου: “Τιμή χαρά και ελπίδα, που μπορούμε να κρατήσουμε ψηλά το Δημόσιο Σχολείο με ένα παράδειγμα σαν αυτό του Δημοτικού Σχολείου Κουλούρας.”

Εξηγώντας πώς έστησε το παραμύθι της κατέληξε:”Μέσα απ’ αυτήν τη δράση τα παιδιά που δραματοποίησαν τα παραμύθια έγιναν συμμέτοχα και αλληλέγγυα. Εισέπραξαν την ενσυναίσθηση και την απώλεια.”

Σοφία Καλογερίδου: “Είναι ένα σχολείο, όπως το ονειρευόμαστε. Τα παιδιά έτσι πρέπει να δουλεύουν στα σχολεία. Πρέπει να σπάσουν τον μέχρι τώρα τρόπο.

Θέλουμε επιτέλους φρέσκες ιδέες!”

Ναντίνα Κυριαζή: Εξηγώντας πώς έφτασε στη δική της ιστορία, κατέληξε: “Μέσα απ’ αυτό στο σχολείο ήρθα πιο κοντά στη συμφορά που μας συνέβη.

Το σχολείο αυτό είναι ένα δώρο! Ένα μεγάλο ευχαριστώ, γιατί είμαι μέλος αυτής της συλλογικής προσπάθειας!”

Σύρμω Μιχαήλ: “Συγχαρητήρια σ’ αυτό το φοβερό σχολείο, που πάντα εντυπωσιάζει. Όσο για την ιστορία μου είναι βιωματική, αφού έζησα τα γεγονότα με τις πλημμύρες.

Η ιστορία μου δόθηκε μέσα από τα μάτια του σκιάχτρου. Και, δυστυχώς, τόσους μήνες μετά, τα πράγματα δεν είναι καλύτερα για όσους ζήσαμε την καταστροφή…”

Χρυσάνθη Πρωτοψάλτου: “Κεντρικό ήρωα η ιστορία μου έχει τον μικρό Νικόλα, που πάντα αρέσει, εδώ και πολλά χρόνια, στα παιδιά. Είναι ένας ήρωας που δε διδάσκει, αλλά πειραματίζεται.

Τα παιδιά πιστεύω πως και στη ζωή διδάσκονται όχι απ’ αυτά που λέμε, αλλά απ’ αυτά που μας βλέπουν να κάνουμε.”

Ελισάβετα Τάρη: “Στις σελίδες του βιβλίου οι ήρωες δίνουν μάχη για την κλιματική αλλαγή. Μέσα από τις περιπέτειες τους ανακαλύπτουν τη δύναμη της συνεργασίας για την προστασία του περιβάλλοντος.

Η ελπίδα ανθίζει, καθώς οι μαθητές μαθαίνουν ότι κάθε πράξη μετράει. Κάθε σελίδα είναι και ένα βήμα για ένα καλύτερο αύριο. Κάθε ελπίδα είναι πηγή έμπνευσης και ενθάρρυνσης, καθιστώντας τα παιδιά πρωταγωνιστές σε μια προσπάθεια για την προστασία του πλανήτη.”

Σοφία Τσιάμη:”Τα παιδιά είναι οι άνθρωποι του σήμερα κι όχι του αύριο. Ο πλανήτης μας είναι σε κίνδυνο. Εναποθέτω την ελπίδα μου στα παιδιά, οδηγώντας τα στο σεβασμό του πλανήτη.

Είμαι εδώ για να συγχαρώ το Διευθυντή και το σχολείο των θαυμάτων. Έχω ένα παιδί μέσα μου κι έτσι έβαλα τόσους ήρωες των παιδικών μου παραμυθιών στην ιστορία μου!”

Δημήτρης Κατσαβός: Αν και δε δηλώνει συγγραφέας ο 9ος από τις 8+1 ιστορίες , ο Διευθυντής του σχολείου, μίλησε ειδικά για την ιστορία του σκιάχτρου , που χρησιμοποίησε στο κείμενό του, συμβολίζοντας εκείνους που προφέρουν χωρίς την ανάλογη εκτίμηση.

Οι εκπλήξεις, όμως, του σχολείου συνεχίστηκαν χθες με την προβολή δύο εξαιρετικών video «Μη μου σκοτώσετε τα δέντρα» και «Ανθισμένες ροδακινιές, ανθισμένες ψυχές» για την κλιματική αλλαγή σε κείμενα Σοφίας Παυλίδου και λήψη της Χριστίνας Δημητριάδου, με πρωταγωνιστές τα παιδιά του σχολείου. Συμβολισμοί και μουσική και τα δύο έξοχα.

Δρώμενο στη συνέχεια με τίτλο «Μη μου σκοτώσετε της Γης το ποίημα» από μαθήτριες του σχολείου, σε ποίηση του Νικηφόρου Βρεττάκου, ήταν μια επιπλέον πινελιά.

Και η παρουσίαση ολοκληρώθηκε με… κουκλοθέατρο!

Έξυπνο και χαριτωμένο το κείμενο “Ποιος θα σώσει τις εποχές;” και πάλι της Σοφίας Παυλίδου, που δάνεισε τη φωνή της στην άνοιξη, με άλλους τρεις δασκάλους του σχολείου να υποδύονται με τις φωνές τους, (και κινώντας απόλυτα συντονισμένα τις κούκλες τους), το χειμώνα το καλοκαίρι και το φθινόπωρο, ήταν κάτι που συμπλήρωσε τη γενικότερη εικόνα με χαρούμενα και τρυφερά χρώματα, προβληματίζοντας ταυτόχρονα.

Οι κούκλες που συμμετείχαν στην παράσταση θα εκτεθούν το δεύτερο 15ήμερο του Απρίλη στην Στέγη και θα πωληθούν για καλό σκοπό. Τα έσοδα θα διατεθούν στα Παιδιά της Άνοιξης.

Όλοι αισθανθήκαμε χθες το βράδυ πόσο άδεια ήταν τα δικά μας πρώτα μαθητικά χρόνια και πόσο θα θέλαμε να είχαμε ένα τέτοιο σχολείο! Πόσο τυχερά είναι αυτά τα παιδιά! Το ξέρουν τάχα ή το θεωρούν αυτονόητο;