Μουσικές του Κόσμου / Χιλή: “Το Νέο Τραγούδι”και η επαναστατική στροφή στη χώρα – video

Τριάντα χρόνια μετά το πραξικόπημα του Πινοσέτ στη Χιλή, που  ανέτρεψε βίαια τον Αλιέντε, το τραγούδι που άνθισε στη δεκαετία ’60 – ’70 φαίνεται πως δεν διέγραψε έναν κύκλο ζωής που έκλεισε με την πτώση της Δημοκρατίας, αλλά πέρασε σε συνεχιστές του.

Συγκροτήματα στη χώρα αλλά και έξω, όπως στην Πορτογαλία, κρατούν το άρωμα  εκείνης της εποχής.

Στην Πορτογαλία, για παράδειγμα, προς τιμήν του  σημαντικότερου Χιλιανού μουσικού, του Βίκτορα Χάρα, υπάρχει εδώ και 30 χρόνια το συγκρότημα Brigada Victor Jara – Ταξιαρχία Βίκτορ Χάρα, που τραγουδά σε ένα fusion μείγμα παραδοσιακής μουσικής της Πορτογαλίας και λατινοαμερικανικων ήχων, για τον Jara, για τη Χιλή, για την Πορτογαλία και κάθε μέρος του κόσμου όπου οι κοινωνικοί αγώνες συνεχίζονται:

Τι ήταν, όμως, το “Νέο τραγούδι”. Το Nueva cansion στη Χιλή δεν ήταν μόδα, ήταν ανάγκη. Ενώ η αστική τάξη θέλγεται από άλλου είδους μουσικές που δεν μιλούν για τη φτώχεια και την αδικία που επικρατεί στη χώρα, γεννιέται μέσα σε κείνη τη μακρινή δεκαετία το “Νέο Τραγούδι” που είναι μια πραγματικά επαναστατική στροφή

Η Βιολέττα Πάρρα ήταν η πρώτη που με την κιθάρα της άνοιξε το δρόμο και την ακολούθησε ο Βίκτωρ Χάρα.

Ο Χάρα υπήρξε, συνθέτης, στιχουργός, μουσικός, ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης πάντα στο πλευρό των αγώνων της Χιλιανής εργατικής τάξης και του λαού.

Τα τραγούδια του και όλων όσων έδεσαν γύρω από το νέο κύμα υποστηρίχθηκαν από τον Αλιέντε, συνδέοντας την επαναστατικότητά τους με κείνην της δικής του διακυβέρνησης.

Όταν ο Αλιέντε δολοφονείται στο προεδρικό μέγαρο ο Χάρα συλλαμβάνεται από τους πραξικοπηματίες του σπάζουν τα χέρια, του κόβουντα δάχτυλα και τη γλώσσα, καλώντας τον ειρωνικά να παίξει κιθάρα και να τραγουδήσει.

Λίγες μέρες μετά εκτελείται πληρώνοντας έτσι το όραμά του για μια άλλη πατρίδα.

Στο γνωστότερο τραγούδι του το “Manifiesto”  οι στίχοι του δείχνουν και ποιος ήταν ο Χάρα, αλλά και ποιο το κλίμα μέσα στο οποίο γεννήθηκε το “Νέο τραγούδι”.

Δεν τραγουδάω επειδή έτσι μ’ αρέσει
ούτε για να επιδείξω τη φωνή μου
αλλά για τα όσα λέει η τίμια κιθάρα μου
γιατί η καρδιά της είναι σαν τη γη
και σαν περιστέρι πηγαίνει πετώντας
απαλά σαν τον αγιασμό
ευλογώντας τους γενναίους και τους ετοιμοθάνατους,
κι’ έτσι το τραγούδι μου βρήκε έναν σκοπό
όπως θα έλεγε η Βιολέττα Πάρρα.
Ναι, η κιθάρα μου είναι ένας δουλευτής
που λάμπει και ευωδιάζει άνοιξη.
Η κιθάρα μου δεν είναι για τους φονιάδες
τους άπληστους για χρήμα και δύναμη
αλλά για τον λαό που μοχθεί
έτσι που το μέλλον να μπορέσει να ανθήσει.
Δεν τραγουδάω για να κολακέψω
ούτε για να κάνω τους ξένους να κλαίνε.
Τραγουδάω για μια χώρα σαν λουρίδα
στενή αλλά ατέλειωτα βαθιά.
Στη γης όπου αρχίζουμε
στη γης όπου τελειώνουμε
τα γενναία τραγούδια θα γεννήσουν ένα τραγούδι
που θα είναι πάντα καινούργιο.

……………………