Το σκέφτηκα πολύ αν θα έπρεπε ν’ απαντήσω στα όσα διάβασα στην Faretra : «για τον 15Αυγουστο στο Δάσκιο» , με την υπογραφή της Ειρήνης Δασκιωτάκη αλλά δεν μπόρεσα να αποφύγω την πρόκληση καθώς δεν ειπώθηκε όλη η αλήθεια για την καταστροφή του κοινού μας χωριού το 1946, και εξηγούμαι…
Το χωριό μας δεν το έκαψαν τα ΤΕΑ, αλλά ο στρατός, και αυτό γιατί μέσα στον εμφύλιο το Δάσκιο ήταν «ανταρτοχώρι» κατά την έκφραση της αγαπητής μας Ολυμπίας.
Του καψίματος του χωριού μας προηγήθηκε μια άλλη τραγωδία που αποσιωπήθηκε, της λεηλασίας και πυρπόλησης τριών σπιτιών (διαφωνούντων), δύο Σιακαβαράδικα, και του πατρικού μας. Στόχος τους ήταν ο θάνατος του παππού μας του παπα-Γιαννη, (ο πατέρας μας έλειπε στο Νησί) και η τρομοκράτηση των υπολοίπων. Εμάς τα παιδιά μας έσωσε μια συγγενής μας από τα Ασώματα,η οποία είχε ακούσει τους ίδιους τους αντάρτες να λένε ότι θα κάψουν το σπίτι του παπα -Γιάννη και ήρθε με τα πόδια στο Δάσκιο να μας ενημερώσει σχετικά για το τι μας επιφύλασσαν οι καλοί μας χωριανοί αντάρτες! Γι’ αυτό τα βράδια κοιμόμασταν στην αυλή του μπάρμπα Βασίλη του Ντάμτσιου. Έτσι όταν ακούσαμε το ποδοβολητό στον λιθόστρωτο δρόμο, πηδήξαμε στους κοντινούς μπαξέδες (θυμάμαι και την βραδιά, πανσέληνος Αυγούστου).
Ποιοί ζήλεψαν τη δόξα του πυρπολητή Κανάρη και κάψανε το σπίτι μας, και φάγανε και το κοπάδι με τα γίδια (πάνω από 500), μας είναι γνωστά τα ονόματα τους, χωριανοί γαρ!
Το πρωί ήρθε ο στρατός και μας κατέβασε (με τις «πιτζαμες») στη Βέροια με «τουριστικό λεοφωρειο» !
Εκεί γνωρίσαμε για δύο χρόνια όλο το μεγαλείο της πείνας, της γύμνιας, και της εξαθλίωσης!
Λίγο αργότερα, ο στρατός πάλι (όχι τα ΤΕΑ), κάψανε όχι μόνο το Δάσκιο αλλά και Ριζώματα και Σφηκιά και κατέβασαν τον κόσμο στις «Μπαράγκες», στρατόπεδο εγκαταλειμμένο, λίγο πάνω από τις Βάρβαρες.
Για τα έθιμα του 15Αυγουστου στο χωριό, έτσι τελούνταν όπως τα περιγράφει η καλή μας Ολυμπία, όμως οι κομμουνιστές που αποκαλούσαν τη θρησκεία όπιο του λαού, σε πολλές περιπτώσεις είχαν μετατρέψει τις εκκλησίες σε στάβλους. Δίκιο έχει και για το μπάρμπα Βασίλη τον πρόεδρο και πατέρα της, ήταν ένας άξιος κ δραστήριος άνθρωπος. Στα τελευταία του έγινε και ψάλτης (μετάνιωσε;) και βοηθούσε στην εκκλησία τον θείο μου τον παπα-Αντώνη. Όμως στήριξε μια ιδεολογία που κατέστρεψε τον τόπο,και πεθάνανε πολλά ελληνόπουλα για ξένα συμφέροντα.
Από τον τότε διχασμό οι Δασκιώτες δεν μπόρεσαν να ομονοήσουνε, ενώ είμαστε ένας λαός έξυπνος και δημιουργικός.
Τελειώνοντας, θέλω να προσθέσω πως ο,τι έγραψα, δεν το έγραψα από εμπάθεια, και δεν κρατώ για κανέναν κακία. Τέτοιοι ήταν οι καιροί και τέτοια πάθαμε. Και οι δύο παρατάξεις εγκληματήσαν, αλλά ο Λεωνίδας Κύρκος είπε: « ευτυχώς που χάσαμε» .
ΥΓ: θα παρακαλούσα να δημοσιευτεί η παρούσα ως απάντηση.
Γιάννης Ντάμτσιος
Σημείωση Φαρέτρας: Οι φωτογραφίες που επιλέξαμε είναι του Χριστόφορου Τριανταφυλλίδη
