Κανένας που αντιμετώπισε χλευασμό, ρατσισμό και bullying δεν μπόρεσε και δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσει αυτούς που χτυπάνε στη διαταραχή του άλλου. Κανείς όμως δεν δικαιούται και να αποδίδει άκριτα χαρακτηρισμούς στη πολιτική ζωή του τόπου.
«Κατάθλιψη είναι να ζεις εγκλωβισμένος σε ένα σώμα που επιδιώκει να ζήσει κι ένα μυαλό που επιδιώκει να πεθάνει».
Αυτή είναι γενικά η οποιαδήποτε ψυχική διαταραχή που κάποιοι αλήτες την πιάνουν στο στόμα τους για να κάνουν χαβαλέ με το μαρτύριο του άλλου.
Για να νιώσουν ανώτεροι από σένα, να σε πουν τρελό, να ψυχιατρικοποιήσουν μια κοινωνική ή πολιτική αντιπαράθεση. Κι αν δεν έχουν επιχειρήματα, τότε θα στοχοποιήσουν το φύλο σου, την ηλικία σου, την εμφάνισή σου, το βάρος σου, την ψυχική σου κατάσταση: Μπορεί να έχεις δίκιο αλλά είσαι χοντρός. Είσαι κοντός. Είσαι γέρος. Είσαι γυναίκα. Είσαι κακός μαθητής. Είσαι ‘αδελφή’. Είσαι τρελός. Είσαι καταθλιπτικός.
Έχεις φοβίες, έχεις άγχος, έχει στρες, φοβάσαι τους κλειστούς χώρους, δεν μπαίνεις σε ασανσέρ, τρέμεις τα ύψη, δεν αντέχεις την πολυκοσμία, πλένεις δέκα φορές τα χέρια σου, δεν μπορεί να συγκεντρωθείς σε μια παράγραφο, μια είσαι στα ουράνια και μια στα Τάρταρα, τακτοποιείς πάντα με τον ίδιο τρόπο τα αντικείμενα στο κομοδίνο σου.
Είσαι κατώτερος. Τέρμα.
Μη μιλάς.
Βούλωσε το.
-.-
Επί προσωπικού, έχω στιγματιστεί άπειρες φορές επειδή βγήκα μπροστά και μίλησα για την κατάθλιψη μου.
Δεν ήταν εύκολη απόφαση να μιλήσω. Καθόλου εύκολη. Χρόνια ολόκληρα έκρυβα καλά την κατάσταση μου. Μέχρι που έφτασα στον πάτο – και τότε κατάλαβα πώς δεν μπορώ να κρύβομαι άλλο. Δεν έχω το δικαίωμα να το κάνω: υπάρχουν πολλοί που υποφέρουν ‘εκεί έξω’ – κι αυτό το ‘εκεί έξω’ ήρθε και μού χτύπησε την πόρτα. Έτσι, αποφάσισα να μοιραστώ το πρόβλημα μου. Για να βοηθήσω κι άλλους που έχουν το ίδιο πρόβλημα. Και συχνά δεν το ξέρουν.
Από τότε αντιμετώπισα κι αντιμετωπίζω χυδαιότητα και ρατσισμό από ανθρώπους ημιμαθείς, κοινωνικά ανάλγητους, επιστημονικά αδαείς με μηδενική ενσυναίσθηση, ρατσιστές κανονικούς – και το λέω μετά λόγου γνώσεως. Γιατί είναι ρατσισμός να χλευάζεις την ψυχική διαταραχή. Ρατσισμός και αθλιότητα.
Σε εμένα το έκανε απροκάλυπτα ο Άδωνις Γεωργιάδης κι αυτό δεν το ξεχνώ γιατί με πλήγωσε πολύ (εξαιρώ τον Κωνσταντίνο Μπογδάνο που έκανε το ίδιο, αλλά το κατάλαβε τουλάχιστον).
Αλλά τον Γεωργιάδη όχι, δεν τον ξεχνώ. Όπως δεν ξεχνώ δημοσιογράφους τύπου Λίνα Κλείτου και Μπάμπη Παπαναγιώτου που μίλησαν κι έγραψαν αθλιότητες για εμένα και την κατάθλιψή μου.
Δεν το ξεχνώ. Και δεν τους ξεχνώ.
Κανείς από εμάς που αντιμετωπιζόμαστε με χλευαστική περιφρόνηση επειδή υποφέρουμε από κάποια διαταραχή, δεν μπορούμε, δεν θέλουμε και δεν πρόκειται να ξεχάσουμε αυτούς που μάς χτύπησαν εκεί που πονάμε.
Ούτε να τους συγχωρήσουμε.
Ξέρετε άθλιοι, τί σημαίνει ‘κατάθλιψη’;
-
Ξέρεις πώς είναι να ζεις πια με μόνιμο αξεσουάρ μια κοτρόνα στο στήθος;
-
Ξέρεις πώς είναι να ζεις με κρίσεις πανικού κρυμμένες πίσω από fast fashion χαμόγελα;
-
Ξέρεις πώς είναι να ξυπνάς το πρωί και το μόνο που θέλεις είναι να σκεπαστείς με το πάπλωμα και να μην ανοίξεις τα παντζούρια μέχρι το άλλο πρωί;
-
Ξέρεις πώς είναι να νιώθεις πως όλα να μοιάζουν μάταια ή αδιάφορα ή ανυπέρβλητα;
-
Ξέρεις πώς να αισθάνεσαι πτώμα πριν ξεκινήσεις να κάνεις το παραμικρό; Πράγματα απλά, καθημερινά, να υψώνονται μπροστά σου σαν βουνοκορφές από την Κόλαση;
-
Ξέρεις πώς είναι να μην έχει κουράγιο να συρθείς από την κρεβατοκάμαρα στο μπάνιο;
-
Ξέρεις πώς είναι να χάνεις το νήμα της ίδιας σου της ζωής; Και να αδιαφορείς αν θα το ξαναβρείς ποτέ;
Και τελικά
- Ξέρεις πώς είναι να γίνεται η ψυχή σου να θρύψαλά στο πάτωμα και να μην μπορείς να σκύψεις να μαζέψεις τα κομμάτια της;
Κατάθλιψη.
Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή (OCD).
Μεταιχμιακή προσωπικότητα.
Διπολική διαταραχή.
Ψύχωση.
Διατροφικές διαταραχές, (ανορεξία ή βουλιμία).
Αγχώδης διαταραχή.
Μετατραυματικό στρες.
Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητα. Η τελευταία χτυπάει τα παιδιά και τα χτυπάει ανελέητα.
Όταν εκδηλώνεται στο σχολικό περιβάλλον, το μπούλινγκ πάει σύννεφο. Δεν είναι διαταραχή είναι τεμπελιά, δεν είναι διαταραχή είναι ηλιθιότητα, δεν είναι διαταραχή είναι αταξία, δεν είναι διαταραχή είναι που δεν τα παίρνει τα γράμματα.
Παλιά στα σχολεία αυτά τα παιδιά τα έσπαγαν στο ξύλο με τη βέργα οι δάσκαλοι. Έτσι νομίζανε ότι θα ‘γίνουν άνθρωποι’. Υπήρχαν γονείς που όταν παρέδιδαν τα παιδιά τους στο σχολείο έλεγαν ‘δάσκαλε, το κρέας δικό σου τα κόκκαλα δικά μου’.
Αληθινή ιστορία αυτό.
Σε διάλεξή του στο Royal Institution of London ο θεωρητικός φυσικός Stephen Hawking –που στα 21 του χρόνια νόσησε από ALS (Αμυοτροφική Πλάγια Σκλήρυνση)- συγκρίνει τις μαύρες τρύπες του σύμπαντος με «μαύρες τρύπες της απόγνωσης»:
«Οι μαύρες τρύπες δεν είναι ούτε αιώνιες φυλακές, ούτε τόσο μαύρες όσο εμείς τις έχουμε ζωγραφίσει. Πράγματα μπορούν να βγουν από μια μαύρη τρύπα τόσο προς τα έξω, όσο και ενδεχομένως σε κάποιο άλλο σύμπαν.
Οπότε, αν αισθάνεστε ότι βρίσκεστε μέσα στη μαύρη τρύπα, μην το βάζετε κάτω.
Υπάρχει δρόμος διαφυγής.
Μην ξεχνάτε να κοιτάζετε πάντα ψηλά στα αστέρια κι όχι κάτω από τα πόδια σας.
Μην σταματήσετε ποτέ να εργάζεστε. Η δουλειά μας δίνει νόημα, μας δίνει σκοπό κι η ζωή μας είναι άδεια χωρίς αυτήν.
Αν έχετε την μεγάλη τύχη να ανακαλύψετε την αγάπη, τότε να θυμάστε ότι είναι πάντα εκεί και να μην την καταστρέψετε.
Η άποψή μου είναι ότι, σε γενικές γραμμές, οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να μας βοηθήσουν. Όμως, πρέπει κι εμείς να τους ενθαρρύνουμε. Να εισπράξουν από μας ότι οι προσπάθειες να μας βοηθήσουν θα πιάσουν τόπο. Και να δουλέψουμε προς αυτή την κατεύθυνση, όσο καλύτερα μπορούμε».
Γιατί τελικά: «Κατάθλιψη είναι να ζεις εγκλωβισμένος σε ένα σώμα που επιδιώκει να ζήσει κι ένα μυαλό που επιδιώκει να πεθάνει».
Υ.Γ. Παραδόξως αφορμή για το σημερινό κείμενο υπήρξε ο χαρακτηρισμός που δίνεται τελευταία στον Κυριάκο Μητσοτάκη: «Κοινωνιοπαθής».
Με θυμώνει αυτό. Με θυμώνει πολύ η χαλαρότητα με την οποία άκριτα ψυχιατρικοποιούμε την πολιτική μας ζωή.
Δεν γνωρίζω αν ο Μητσοτάκης είναι κοινωνιοπαθής – αυτό μόνο ψυχίατρος μπορεί να το διαγνώσει.
Γνωρίζω ότι είναι κακός πρωθυπουργός.
Κι αυτό μου φτάνει και μού περισσεύει.
