Λογοτεχνία

Από την “Ανθολογία Ποντιακής Ποίησης” δια χειρός Ηλία Τσέχου

Faretra.info

27/01/2021, 15:44

———–

Ο ποιητής Ηλίας Τσέχος μάς θύμισε μ΄αυτό το ποντιακό ποίημα ένα ανάλογο ποίημα – παραμύθι, που μας έλεγαν γιαγιάδες και μανάδες, όταν ήμασταν παιδιά, στην ομιλούμενη ελληνική. Και βέβαια, μας γοήτευε η επανάληψη όλων των προηγούμενων μέχρι να φτάσουμε στο καινούριο στοιχείο, που νικά το προηγούμενο επικρατώντας.

Στην μεταφορά, μετάπλαση, μετάφραση, που κάνει έξοχα ο Ηλίας Τσέχος, εκείνο που εντυπωσιάζει σήμερα είναι – δυστυχώς – η νίκη του “γουρζουλά” της πανούκλας, σύμφωνα με τη μετάφραση του Τσέχου, που παραπέμπει στη δική μας πανδημία.

Επίκαιρο, λοιπόν, το ποίημα από την “Ανθολογία της Ποντιακής Ποίησης”, που μας έστειλε ο ποιητής! Θα μπορούσε ίσως να προσθέσει και μια τελευταία στροφή, όπου ο γιατρός και το έμβόλιο νικούν τον γουρζουλά, την πανδημία!

Χαριτωμένη η παρέμβαση μέσα στο ζοφερό τοπίο που επικρατεί! Ο Ηλίας Τσέχος και οι ιδιαίτερες, με κάθε τρόπο παρεμβάσεις του, ποιητικές ή μη, καλά κρατούν!

far

———————–

“Ανθολογία Ποντιακής Ποίησης” – Η Δίγλωσσος – Χειμών 2021 – 2022
Μεταφορά, Μετάπλαση, Μετάφραση: Ηλίας Τσέχος
—–

Δείγμα γραφής

Ο γέρον και ο πετεινόν

Έτονε ίνας γέρον κι είχεν έναν πετεινόν
Π’ εκούιζεν παρώρας παρώρας παρώρας
Κι εγνέφιζε τον γέρον, τον παραπονεμένον

Έρθεν και ν’ ο αλεπόν κι έφαγεν τον πετεινόν,
Έτονε ίνας γέρον κι είχεν έναν πετεινόν
Π’ εκούιζεν παρώρας παρώρας παρώρας

Έρθεν και ο σκύλον, έφαγεν τον αλεπόν,
που έφαγεν τον πετεινόν
π’ εκούιζεν παρώρας παρώρας παρώρας
κι εγνέφιζε τον γέρον, τον παραπονεμένον.

Έρθεν και το ξύλον, εσκότωσεν τον σκύλον,
που έφαγεν τον αλεπόν, που έφαγεν τον πετεινόν
π’ εκούιζεν παρώρας παρώρας παρώρας
κι εγνέφιζε τον γέρον, τον παραπονεμένον.

Έρθεν και η φωτία , έκαψεν το ξύλον
που εσκότωσεν τον σκύλον,
που έφαγεν τον αλεπόν,
που έφαγεν τον πετεινόν
π’ εκούιζεν παρώρας παρώρας παρώρας
κι εγνέφιζε τον γέρον, τον παραπονεμένον

Έρθεν και ο ποταμόν , ενέφσεν την φωτίαν
που έκαψεν το ξύλον
που εσκότωσεν τον σκύλον,
που έφαγεν τον αλεπόν, που έφαγεν τον πετεινόν
π’ εκούιζεν παρώρας παρώρας παρώρας
κι εγνέφιζε τον γέρον, τον παραπονεμένον.

Έρθεν και το χτήνον κι έπεν τον ποταμόν
που ενέφσεν την φωτίαν
που έκαψεν το ξύλον, που εσκότωσεν τον σκύλον,
που έφαγεν τον αλεπόν, που έφαγεν τον πετεινόν
π’ εκούιζεν παρώρας παρώρας παρώρας
κι εγνέφιζε τον γέρον, τον παραπονεμένον.

Έρθεν και ο λύκον, έφαεν το χτήνον
που έπεν τον ποταμόν
που , ενέφσεν την φωτίαν
που έκαψεν το ξύλον
που εσκότωσεν τον σκύλον,
που έφαγεν τον αλεπόν, που έφαγεν τον πετεινόν
π’ εκούιζεν παρώρας παρώρας παρώρας
κι εγνέφιζε τον γέρον, τον παραπονεμένον.

Έρθεν και ο τσοπάνον, εσκότωσε τον λύκον
που έφαεν το χτήνον
που έπεν τον ποταμόν
που , ενέφσεν την φωτίαν
που έκαψεν το ξύλον
που εσκότωσεν τον σκύλον,
που έφαγεν τον αλεπόν,
που έφαγεν τον πετεινόν
π’ εκούιζεν παρώρας παρώρας παρώρας
κι εγνέφιζε τον γέρον, τον παραπονεμένον

Έρθεν και ο Γουρζουλάς κι επαίρεν τον τσοπάνον
που εσκότωσε τον λύκον
που έφαεν το χτήνον
που έπεν τον ποταμόν
που ενέφσεν την φωτίαν
που έκαψεν το ξύλον
που εσκότωσεν τον σκύλον,
που έφαγεν τον αλεπόν, που έφαγεν τον πετεινόν
π’ εκούιζεν παρώρας παρώρας παρώρας
κι εγνέφιζε τον γέρον, τον παραπονεμένον

Ο γέρος και ο κόκορας

Ήταν ένας γέρος
Είχε έναν κόκορα
Και λαλούσε ώρες παρώρες
Και τον γέροντα ξυπνούσε
Τον παραπονούμενο

Ήρθε και η αλεπού
Έφαγε τον κόκορα
Που λαλούσε ώρες παρώρες
Και τον γέροντα ξυπνούσε
Τον παραπονούμενο

Ήρθε και ο σκύλος
Έφαγε την αλεπού
Που έφαγε τον κόκορα
Που λαλούσε ώρες παρώρες
Και τον γέροντα ξυπνούσε
Τον παραπονούμενο

Ήρθε και το ξύλο
Σκότωσε τον σκύλο
Που έφαγε την αλεπού
Που έφαγε τον κόκορα
Που λαλούσε ώρες παρώρες
Και τον γέροντα ξυπνούσε
Τον παραπονούμενο

Ήρθε κι η φωτιά
Έκαψε το ξύλο
Που σκότωσε τον σκύλο
Που έφαγε την αλεπού
Που έφαγε τον κόκορα
Που λαλούσε ώρες παρώρες
Και τον γέροντα ξυπνούσε
Τον παραπονούμενο

Ήρθε και ο ποταμός
Σβήνει τη φωτιά
Που έκαψε το ξύλο
Που σκότωσε το σκύλο
Που έφαγε την αλεπού
Που έφαγε τον κόκορα
Που λαλούσε ώρες παρώρες
Και τον γέροντα ξυπνούσε
Τον παραπονούμενο

Ήρθε και η αγελάδα
Ήπιε το ποτάμι
Που έσβησε τη φωτιά
Που έκαψε το ξύλο
Που σκότωσε το σκύλο
Που έφαγε την αλεπού
Που έφαγε τον κόκορα
Που λαλούσε ώρες παρώρες
Και τον γέροντα ξυπνούσε
Τον παραπονούμνο

Ήρθε και ο λύκος
Έφαγε την αγελάδα
Που ήπιε το ποτάμι
Που έσβησε τη φωτιά
Που έκαψε το ξύλο
Που σκότωσε το σκύλο
Που έφαγε την αλεπού
Που έφαγε τον κόκορα
Που λαλούσε ώρες παρώρες
Και τον γέροντα ξυπνούσε
Τον παραπονούμενο

Ήρθε κι ο τσομπάνης
Σκότωσε το λύκο
Που έφαγε την αγελάδα
Που ήπιε το ποτάμι
Που έσβησε τη φωτιά
Που έκαψε το ξύλο
Που σκότωσε το σκύλο
Που έφαγε την αλεπού
Που έφαγε τον κόκορα
Που λαλούσε ώρες παρώρες
Και τον γέροντα ξυπνούσε
Τον παραπονούμενο

Ήρθε κι η πανούκλα
Παίρνει τον τσομπάνη
Που σκότωσε τον λύκο
Που έφαγε την αγελάδα
Που ήπιε το ποτάμι
Που έσβησε τη φωτιά
Που έκαψε το ξύλο
Που σκότωσε το σκύλο
Που έφαγε την αλεπού
Που έφαγε τον κόκορα
Που λαλούσε ώρες παρώρες
Και τον γέροντα ξυπνούσε
Τον παραπονούμενο
………………………………………