Μια παρέλαση από το… παρελθόν. Κατερίνη, 25η Μαρτίου 1951
Δημήτρης Ρουκάς
Κορίτσια του Γυμνασίου Κατερίνης με παραδοσιακές φορεσιές παρελαύνουν μπροστά από τους επισήμους στο ύψος της πλατείας Ελευθερίας στον κεντρικό δρόμο της Μεγάλου Αλεξάνδρου, πριν 67 χρόνια.
Στα νεανικά κοριτσίστικα πρόσωπα, σε αυτήν την ασπρόμαυρη φωτογραφία «Ενθύμιον» της παρέλασης της 25ης Μαρτίου του 1951, ίσως με κάποια δυσκολία, μπορέσουμε να διακρίνουμε γνώριμα γυναικεία πρόσωπα. Ίσως να αναγνωρίσουμε την Γιαγιά μας, την Μητέρα μας ή την Θείας μας και οι μεγαλύτεροι ακόμη και την αδελφή τους.
Έχοντας στα χέρια μου την ασπρόμαυρή φωτογραφία της παρέλασης της 25ης Μαρτίου του 1951 και κοιτώντας την, ακούγεται στα αυτιά μου η φωνή του παλαιού τελετάρχη της παρέλασης, του συγχωρεμένου Μιχάλη Συμεωνίδη και του σημερινού άξιου του κ. Νίκου Λαμπονίκου.
Σειρά έχουν οι νέες και οι νέοι των Γυμνασίων της πόλης μας.
Χειροκροτείστε τη γενιά που αξιώνει δυναμικά ένα καλύτερο αύριο.
Εκείνες οι νέες, αξίωναν δυναμικά ένα καλύτερο αύριο. Με μια Ελλάδα που έβγαινε από έναν καταστροφικό παγκόσμιο πόλεμο και στην συνέχεα από έναν διχαστικό ακόμα πιο καταστροφικό αδελφοκτόνο πόλεμο (εμφύλιο πόλεμο τον λέμε) έδωσαν όλο το περίσσιο τους πάθος για ένα καλύτερο αύριο.
Προσπάθησαν τα κοριτσίστικα όνειρά τους να τα κάνουν πραγματικότητα. Έβγαλαν από τα σπλάχνα τους ανθρώπους που πρόσφεραν στην κοινωνία. Αγωνίστηκαν στον στίβο της ζωής και κέρδισαν, για να μπορούμε εμείς σήμερα να απολαμβάνουμε (μερικές φορές και σπάλη) μια ζωή πολύ άνετη.
Όλες αυτές οι παραδοσιακά ντυμένες κοπέλες που παρελαύνουν (κάποιες ίσως να μην είναι στην ζωή) αλλά και σε αυτές που ζουν, έχουν τον απέραντο σεβασμό μας.
Και στην αυριανή παρέλαση της 25ης Μαρτίου όταν ο τελετάρχης εκφωνήσει « Ένα θερμό χειροκρότημα για τους μαθητές που αποτελούν το Μέλλον της χώρας μας » τότε πρέπει πραγματικά να δώσουμε το πιο θερμό χειροκρότημά μας.
Με σεβασμό
Δημήτρης Ρουκάς
