Πώς στήθηκε το μεγάλο κόλπο με την πώληση 15.000 στρεμμάτων στη Ζάκυνθο

Του Βασίλη. Σ. Κανέλλη

Μια υπόθεση με οσμή σκανδάλου, το οποίο ωστόσο μπορεί να λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις αποκαλύπτει το «Εθνος της Κυριακής». Ο φάκελος που ήδη ετοιμάζεται να πάρει τον δρόμο της δικαιοσύνης και να αποδοθούν ευθύνες ακόμη και για βαριά κακουργήματα, αφορά στην πώληση μιας τεράστιας έκτασης σχεδόν 15.000 στρεμμάτων στη Ζάκυνθο.

Και μπορεί τα φώτα της δημοσιότητας να στράφηκαν πριν λίγους μήνες στην είδηση ότι πωλείται η παγκοσμίου φήμης παραλία του «Ναυαγίου», ωστόσο, το σκάνδαλο είναι ακόμη μεγαλύτερο καθώς αφορά σε μια αγοραπωλησία χωρίς τίτλους ιδιοκτησίας και πέρα ως πέρα παράνομη.

Μάλιστα, πηγές που γνωρίζουν καλά τα όσα έχουν συμβεί από τις αρχές Μαΐου μέχρι σήμερα εμφανίζονται απόλυτες ότι στις έκνομες δραστηριότητες εμπλέκονται αρκετοί κρατικοί υπάλληλοι ενώ αφήνονται υπόνοιες για χρηματισμό.

Το συμβόλαιο με το οποίο έγινε η αγοραπωλησία
Τα αδιάσειστα στοιχεία αποδεικνύουν ότι το συμβόλαιο που συντάχθηκε μεταξύ του φερόμενου ως ιδιοκτήτη και του αγοραστή είναι άκυρο. Παράλληλα, στο «Βατοπέδι της Ζακύνθου» όπως ήδη το χαρακτηρίζουν ντόπιοι παράγοντες, ενδεχομένως να εμπλέκονται πολιτικά πρόσωπα, υπάλληλοι του δασαρχείου, της κτηματικής υπηρεσίας, έφοροι και συμβολαιογράφοι που συνέπραξαν για να γίνει η πώληση 15.000 στρεμμάτων έναντι του… ευτελούς ποσού των 9 εκατ. ευρώ, όπως τουλάχιστον αναφέρει το συμβόλαιο που παρουσιάζουμε σήμερα. Στο συγκεκριμένο συμβόλαιο, με αριθμό 23.943 το οποίο συντάχθηκε στις 7 Μαΐου 2014 στην Αθήνα, αναφέρεται ότι η αντικειμενική αξία της τεράστιας αυτής έκτασης εκτιμήθηκε 17,2 εκατ. ευρώ, ουσιαστικά ο αγοραστής πήρε μια έκταση παραθαλάσσια, μοναδικού κάλλους στην οποία συμπεριλαμβάνεται και η περιοχή του «Ναυαγίου» αντί 600 ευρώ το στρέμμα και με αντικειμενική αξία γύρω στα 1.100 ευρώ το στρέμμα…

Στην υπόθεση αυτή, ωστόσο, το εμφανώς χαμηλό τίμημα είναι το λιγότερο σε σχέση με τα σκάνδαλα που κρύβονται πίσω από τις λεπτομέρειες. Μεγαλύτερο όλων είναι ότι, όπως αποδεικνύουν τα έγγραφα αλλά και η ιστορία της περιοχής, συντάχθηκε συμβόλαιο για μια έκταση η οποία δεν μπορούσε να πουληθεί καθώς δεν ανήκει στον φερόμενο ως ιδιοκτήτη. Δεν έχει δηλαδή νόμιμους τίτλους ιδιοκτησίας ενώ πρόκειται για μια έκταση στην οποία περιλαμβάνονται παρθένα δάση, ρέματα, δημόσιοι δρόμοι, αιγιαλοί και εκκλησιαστική περιουσία.

O δικηγόρος Δ. Γκούσκος που δηλώνει ότι πρέπει να λογοδοτήσουν όσοι εμπλέκονται στην υπόθεση
Το «ρεσάλτο» στο… Ναυάγιο και το υπόλοιπο νησί έχει γίνει από τον Γεώργιο Χάρο ο οποίος είναι κληρονόμος της οικογένειας Φλαμπουριάρη στην οποία είχε δοθεί η έκταση με… ενετικό διάταγμα λίγο πριν διαλυθεί η Ενετοκρατία στα Ιόνια νησιά στα τέλη του 18ου αιώνα.

Αγοραστής των ζακυνθινών φιλέτων εμφανίζεται η εταιρεία λιβανικών συμφερόντων Pimana Ανώνυμη Εταιρεία Ακινήτων η οποία εκπροσωπήθηκε κατά τη σύνταξη του συμβολαίου από την οικονομολόγο Τζουμάνα Μπεχάρα, κάτοικο Βηρυτού. Ωστόσο, πηγές αναφέρουν ότι η εταιρεία αυτή είναι συμφερόντων του Εμίρη του Κατάρ, Χαμάντ μπιν Χαλίφα αλ Θανί ο οποίος μάλιστα προ ολίγων εβδομάδων αγκυροβόλησε στη Ζάκυνθο με το πολυτελές σκάφος του, το Katara.
Πώς στήθηκε το μεγάλο κόλπο με την πώληση 15.000 στρεμμάτων στη Ζάκυνθο

Αξίζει να σημειωθεί ότι όλες οι business του Εμίρη στον τομέα του real estate διενεργούνται μέσω λιβανέζικης εταιρείας ονόματι Pimara, δηλαδή σε σχέση με την εταιρεία που απέκτησε τα περίπου 15.000 στρέμματα υπάρχει διαφορά μόλις… ενός γράμματος. Είναι η δεύτερη μεγάλη επένδυση στην περιοχή για τον Εμίρη μετά την απόκτηση της Οξυάς έναντι 5,2 εκατ. ευρώ την οποία θέλει να μετατρέψει σε Art Island, όπως είχε αποκλειστικά γράψει το «Εθνος της Κυριακής».

Το σκάνδαλο με την αγοραπωλησία στη Ζάκυνθο, πάντως, έχει πολύ… βάθος αλλά ακόμη περισσότερες εξώφθαλμες παραβιάσεις του νόμου σε βαθμό κακουργήματος.

Οπως τονίζει ο δικηγόρος με καταγωγή από τη Ζάκυνθο, Διονύσης Γκούσκος, «στην υπόθεση του Βατοπεδίου υπήρχαν τουλάχιστον χρυσόβουλα. Εδώ δεν υπάρχουν τίτλοι παρά μόνον ένα ενετικό διάταγμα, αλλά με διατάγματα δεν μπορεί να υπάρξει κατοχή. Είναι τόσο εξώφθαλμη η απάτη και τόσο σαθρός ο συγκεκριμένος τίτλος διότι: Δεν μπορεί να μεταφραστεί από το υπουργείο Εξωτερικών καθώς χρησιμοποιεί μια άγνωστη ενετική διάλεκτο. Επίσης δεν έχει σαφή όρια, δεν αναφέρεται το εμβαδόν, ούτε καν τα τοπωνύμια».

Ακόμη πιο σοβαρό είναι το γεγονός ότι η συγκεκριμένη έκταση δεν μπορεί να μεταβιβαστεί διότι είναι δασική και έχει κηρυχθεί μεγάλο μέρος της αναδασωτέα. Γνώστες της υπόθεσης τονίζουν ότι πρόκειται ξεκάθαρα για μια δημόσια, δασική και διακατεχόμενη έκταση για την οποία επί δεκαετίες δεν είχε εμφανιστεί κανείς για να την διεκδικήσει.

Το ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι ότι επί 30 χρόνια η περιοχή είχε μπει στο στόχαστρο εμπρηστών οι οποίοι συστηματικά την κατέκαψαν. Σύμφωνα με πληροφορίες, εκκρεμεί δίωξη για εμπρησμό κατά του πωλητή Γεώργιου Χάρου!

Η έκταση – μαμούθ που πωλήθηκε στις 7 Μαΐου και δύο ημέρες αργότερα μετεγγράφηκε στο υποθηκοφυλακείο βρίσκεται στις περιοχές Αναφωνήτρια, Μαριές και Βολίμες και περιλαμβάνει όλη τη χερσαία έκταση πάνω από την παραλία του «Ναυαγίου». Θέλοντας να θολώσουν τα νερά οι δικηγόροι του πωλητή υποστηρίζουν ότι η παραλία δεν πωλείται, κάτι που βεβαίως είναι αυτονόητο, ωστόσο, επιβεβαιώνουν την πώληση των περίπου 15.000 στρεμμάτων. Σε επιστολή τους επισημαίνουν ότι η πώληση έγινε με κριτήριο την αξιοπιστία των αγοραστών και τη μεγάλη ευκαιρία για επενδύσεις στο νησί. Κι όπως λένε πολλοί στη Ζάκυνθο, σε μια έκταση 15.000 στρεμμάτων θα μπορούσαν να γίνουν πολλές τουριστικές επενδύσεις, ειδικά στο χερσαίο τμήμα του «Ναυαγίου» με την εκπληκτική θέα.

Αναπάντητα ερωτήματα
Παράγοντες του νησιού τονίζουν σκωπτικά ότι «ο Γεώργιος Χάρος… βγήκε παγανιά για την έκταση μόλις το 2014, οπότε και έγινε αποδοχή κληρονομιάς, λίγο πριν το συμβόλαιο. Ωστόσο, επί δεκαετίες η έκταση, πέραν ορισμένων αγροτεμαχίων που δεν ξεπερνούν τα 100 στρέμματα και τα εκμεταλλεύονταν κάτοικοι της περιοχής, είχε παραμείνει στα… αζήτητα. Μάλιστα, από το 1961 οπότε και πέθανε ο τελευταίος απόγονος της οικογένειας Φλαμπουριάρη (η οποία είχε αποκτήσει με το ενετικό διάταγμα την έκταση πριν από 300 και πλέον χρόνια) δεν υπήρξε κανένα ενδιαφέρον για την έκταση. Και παρότι έπρεπε από το 1945 να κριθεί «αδέσποτη» και να περιέλθει στο δημόσιο, οι απόγονοι της οικογένειας «ξέθαψαν» τα διατάγματα που δεν έχουν ουδεμία ισχύ. Ωστόσο, υπάρχουν και ορισμένα πολύ σοβαρά ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν και που δημιουργούν υπόνοιες για μεγάλο σκάνδαλο.

1. Σύμφωνα με τα έγγραφα, στις 31 Ιανουαρίου 2000, συγκεκριμένοι δασολόγοι υπέγραψαν απόφαση η οποία ανέφερε χαρακτηριστικά ότι μεγάλος μέρος της πωληθείσας έκτασης είναι «διακατεχόμενη δημόσια έκταση εμβαδού 4.000 στρεμμάτων που βρίσκεται στη θέση “Αγιος Γεώργιος Κριμιώνα Βολιμών”. Η απόφαση βασιζόταν σε φύλλο της Κυβερνήσεως με ημερομηνία 16 Σεπτεμβρίου 1985. Αυτή η έκταση ξαφνικά το 2014 από τους ίδιους δασολόγους χαρακτηρίστηκε αγροτεμάχιο και πουλήθηκε. Ανάλογο έγγραφο με ημερομηνία 25/4/2012 ενημερώνει τον ιδιοκτήτη Γ. Χάρο ότι μεγάλα κομμάτια της έκτασης είναι δασικά ή έχουν κηρυχθεί αναδασωτέα. Οι ίδιοι υπάλληλοι, όμως, δύο χρόνια μετά επέτρεψαν τη μεταβίβαση του συνόλου των 15.000 στρεμμάτων στα οποία συμπεριλαμβάνονται και οι εκτάσεις που είναι παράνομο να πωληθούν.

2. Η συμβολαιογράφος στην Αθήνα συνέταξε ένα συμβόλαιο χωρίς να έχει γίνει ουδείς έλεγχος και χωρίς να ληφθεί πλήθος εγγράφων, παρά μόνο ένας σαθρός τίτλος ιδιοκτησίας της Ενετοκρατίας. Και γεννάται η απορία: Πώς το Υποθηκοφυλακείο επέτρεψε τη μετεγγραφή του ακινήτου χωρίς να κάνει κανέναν έλεγχο και να υποψιαστεί ότι δεν μπορούν να πουληθούν δάση, παραλίες, αιγιαλοί, δρόμοι και ρέματα;

3. Γιατί το Δασαρχείο της περιοχής επέτρεψε την μεταβίβαση ενώ γνώριζε ότι αφενός υπάρχουν μεγάλα κομμάτια παρθένου δάσους και αφετέρου η περιοχή είχε κηρυχθεί αναδασωτέα;

4. Προκλητικός και ύποπτος είναι ο ρόλος της κρατικής περιφέρειας διότι είχε προθεσμία τριών μηνών να παρέμβει. Ακόμη κι αν ο τίτλος ιδιοκτησίας ήταν νόμιμος θα μπορούσε να ζητήσει την αγορά της έκτασης έναντι 9 εκατ. ευρώ από το δημόσιο. Το τρίμηνο παρήλθε με αποτέλεσμα να γίνει το deal ανενόχλητα.

5. Εντός των 15.000 στρεμμάτων υπάρχει και εκκλησιαστική περιουσία. Μάλιστα, οι τίτλοι της τοπικής Εκκλησίας είναι 124 χρόνια πριν από το ενετικό διάταγμα παραχώρησης προς την οικογένεια Φλαμπουριάρη. Κι όμως, αυτή η έκταση περιλαμβάνεται στα πωληθέντα ακίνητα. Είναι εντυπωσιακό ότι ο Εμίρης -ίσως εν αγνοία του- αγόρασε και τα χαλάσματα από την βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Γεωργίου Κρυμιώνα που βρίσκεται πάνω από το «Ναυάγιο».

Η Εκκλησία είχε ζητήσει να αποχαρακτηριστούν 10 στρέμματα από τη δική της περιουσία αλλά της απάντησαν ότι είναι αναδασωτέα έκταση και δεν μπορεί να αξιοποιηθεί. Είναι η ίδια έκταση που φέτος πουλήθηκε ως… αγροτεμάχιο.

Γιατί αποδέχθηκαν το συμβόλαιο το οποίο δεν διέθετε την ειδική δήλωση ότι όλα τα παραθαλάσσια δεν γειτνιάζουν με αιγιαλό; Υπάρχουν έγγραφα που αποδεικνύουν ότι δεν εμπίπτει η έκταση στον δασικό κώδικα, ότι δεν υπάρχει ρέμα ή ζώνη παραλίας ή ότι δεν είναι βοσκότοπος;

Υπάρχει έγγραφο που υπογράφουν απόγονοι της οικογένειας Φλαμπουριάρη που τονίζουν ότι δεν έχουν σχέση με την αγοραπωλησία κι ότι από την εν λόγω έκταση το πολύ 2.000 στρέμματα να ήταν η κληρονομιά; Επομένως ακόμη και νόμιμους τίτλους να είχε ο Γ. Χάρος δεν θα μπορούσε να πουλήσει πάνω από 2.000 στρέμματα.

Υπάρχει έγγραφο προς τον έφορο από υφιστάμενό του να μην προχωρήσει στην εκτίμηση της έκτασης;

Ολα αυτά έχουν προκαλέσει αναστάτωση στο νησί ενώ προ ημερών σε σύσκεψη υπό τον δήμαρχο με τη συμμετοχή της Εκκλησίας, της Περιφέρειας κ.λπ. Αποφασίστηκε να γίνουν ενέργειες για δικαστική εκκαθάριση και ακύρωση του συμβολαίου και να επιβληθούν κυρώσεις όπου πρέπει. Κι επίσης να συσταθεί φορέας για την αξιοποίηση της περιοχής. Το νησί βοά ότι διακινήθηκε πολύ «μαύρο χρήμα» για την υπόθεση και δεν αποκλείουν τίποτε.

Οπως τονίζει ο κ. Γκούσκος «θα πρέπει να λογοδοτήσουν όλοι όσοι συνεργάστηκαν ώστε να συνταχθεί το συμβόλαιο. Αυτοί που σκάρωσαν τη μεταβίβαση, βρήκαν όλες τις πόρτες του ελληνικού δημοσίου ανοικτές».

Πηγή: http://www.imerisia.gr