Βιβλιοπαρουσίαση: Χάιδω Μπατσαρά – Τζήκα “Χωριό μου, όμορφο!” / Ένα ταξίδι στη συλλογική μνήμη

Με γεμάτη την αίθουσα εκδηλώσεων της Βιβλιοθήκης παρουσιάστηκε απόψε το βράδυ το τελευταίο βιβλίο της Χάιδως Μπατσαρά – Τζήκα με τίτλο “Χωριό μου, όμορφο” εκδόσεις Super Course.

Το βιβλίο είναι το πέμπτο στη σειρά για τη συγγραφέα και η παρουσίασή του έγινε σε συνδιοργάνωση της Εταιρείας Μελετών Ιστορίας & Πολιτισμού Ημαθίας, ( ΕΜΙΠΗ), με τη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη της Βέροιας.

Για ένα βιβλίο βιωματικό, για μια τρυφερή καταγραφή μνήμης, βιωμάτων και αφηγήσεων από το χωριό Πολυδένδρι των Πιερίων, μίλησε η δημοσιογράφος Σοφία Γκαγκούση, συντονίστρια της εκδήλωσης και μέλος της ΕΜΙΠΗ, προλογίζοντας.  Μέσα από προσωπικές ιστορίες, παραδόσεις, ήθη και έθιμα, η συγγραφέας φωτίζει με αγάπη και σεβασμό την καθημερινή ζωή των κατοίκων τη δεκαετία του ’50 και ’60, αναδεικνύοντας τη ντοπιολαλιά, τη φύση, τα παραμύθια και τα τραγούδια του τόπου της.

Παίρνοντας τον λόγο πρώτος ο Νίκος Βουδούρης, Πρόεδρος της ΕΜΙΠΗ, έδωσε με λίγα λόγια την ανταποδοτική σχέση που συνδέει την Εταιρεία με τη συγγραφέα. “Η Χάιδω Μπατσαρά ήταν πάντα κοντά μας και έτσι αισθανόμαστε κι εμείς γι’ αυτήν” είπε.

Ο εκδότης του βιβλίου, ο Γεράσιμος Καλλιγάς μίλησε για την ευαισθησία με την οποία είναι γραμμένο το βιβλίο, ένα βιβλίο που αποτελεί κιβωτό πολύτιμων πραγμάτων που χάνονται, όπως η ντοπιολαλιά, τα ήθη και τα έθιμα του χωριού, περιεχόμενο που τον έκανε να ανταποκριθεί στην έκδοσή του.

Κείμενο του Αλέξανδρου Βουβουλή, αρχαιολόγου – ιστορικού, που μια ξαφνική ασθένεια τον εμπόδισε να παρευρεθεί, διάβασε η κ. Μουστιάκα -Μπατσαρά καταθέτοντας:

Πρόκειται  για ένα νοητό ταξίδι στον χρόνο. Προσεγγίζει και καταγράφει θέματα καθημερινά για μια εποχή δύσκολη που ακολουθεί τον Εμφύλιο, με πρωταγωνίστρια την ντοπιολαλιά.

Η αγάπη της συγγραφέως είναι διάχυτη για τον τόπο της, αλλά και η αγωνία της για τη συνέχεια. Η καταγραφή τέτοιων πολύτιμων πληροφοριών είναι επιτακτική ανάγκη για τις επόμενες γενιές. Σε μια εποχή που εκλείπει η κλασική παιδεία και η γνήσια αγάπη για τη φύση χάνεται, χάνεται μοιραία και το παρελθόν.

Το βιβλίο θα μπορούσε να αποτελέσει ευκαιρία για μελέτη της ζωής των χωριών των Πιερίων από επιστήμονες, που θα τους ενδιέφερε το συγκεκριμένο θέμα.

Ο Θεολόγος Μαρμάγγελος, απόφοιτος Πολιτικής Επιστήμης Δ.Π.Θ. ξεκίνησε με το ερώτημα “τι μπορεί να πει ένας σημερινός νέος για εκείνην την εποχή;”,  προσθέτοντας πως η δική του περίπτωση είναι διαφορετική, αφού επισκεπτόταν κάθε καλοκαίρι το χωριό, για να ζήσει με τους παππούδες του, ανασαίνοντας το κλίμα της συλλογικότητας, που ανέδιδε  ο τόπος.

Ενώ η εποχή ήταν δύσκολη, επεσήμανε, το αίσθημα ότι ανήκεις στο σύνολο ήταν η σιωπηλή δύναμη που περνά από κάθε σελίδα του βιβλίου, αποδεικνύοντας ότι η συγγραφέας έγραψε το βιβλίο της ως πράξη μνήμης.

“Κάποιες φορές τα μικρά είναι και μεγάλα. Το σπουδαίο είναι να μη χαθεί το μαζί. Το βιβλίο δεν είναι νοσταλγία, είναι πυξίδα.” κατέληξε.

Ο συγγραφέας Γεώργιος Προβατάς επικεντρώνοντας την αγωνία του σε δύο λέξεις που στήριζαν τον Ελληνισμό, Γλώσσα και Παράδοση, λέξεις  που πλήττονται στην εποχή μας, πέρασε στο βιβλίο της συγγραφέως που αγκαλιάζει και τις δυο, επαινώντας την.

Το βιβλίο μάς οδηγεί στην εποχή του ’50 με ’60, καταθέτοντας με επιτυχία μια πολύπλευρη, πολυδιάστατη περιγραφή της καθημερινότητας.

Τονίζοντας αξίες ζωής,  που τότε ήταν αδιαπραγμάτευτες, αφηγείται και καταγράφει χωρίς να εξιδανικεύει, με γραφή άμεση και αφτιασίδωτη. Έργο ολοκληρωμένο και πολύτιμο.

Κλείνοντας τις προσεγγίσεις του βιβλίου η Αναστασία Ρούσου, φιλόλογος – αρχαιολόγος, χαρακτήρισε το βιβλίο συμπίλημα ηθογραφίας, ρεαλισμού, αφηγηματικότητας, που πηγάζει από τη βιωματικότητα.

Η αφήγησή της είναι ανασύσταση του συναισθηματικού χάρτη των ανθρώπων του χωριού της. Το ύφος της το διακρίνει η ειλικρίνεια, η ζωντάνια και η ποιητική πινελιά.  Όσο για τη γλώσσα, αποτελεί  κιβωτό της προφορικής παράδοσης.

Η θέση της γυναίκας, που κινείται στο δίπολο προσφορά – υποβάθμιση δίνεται γλαφυρά. Ο οικογενειακός σεβασμός, η θρησκευτική πίστη, που αποτελούν απαραίτητους προσδιορισμούς της πολιτιστικής ταυτότητας των ανθρώπων του χωριού, δίνονται ανάγλυφα. “Το βιβλίο αποτελεί ένα ταξίδι συλλογικής μνήμης” κατέληξε.

Η συγγραφέας, η Χάιδω Μπατσαρά – Τζήκα, αφού ευχαρίστησε όλους, όσοι  συνέβαλαν στην παρουσίαση του βιβλίου της,  πρόσφερε ένα πρωτότυπο δώρο στο κοινό. Ένα τραγούδι. Ανεβαίνοντας στη μικρή σκηνή της Βιβλιοθήκης τραγούδησε μαζί με τον Δημήτρη Τσιγγενόπουλο ένα χαρακτηριστικό τραγούδι του γάμου από το χωριό της.

Το τραγούδι “40 κίτρινα φλουριά”, που ακούστηκε με τον ήχο της γκάιντας να γεμίζει τον χώρο, συγκίνησε όλους και ήταν πραγματικά μια  ακόμη βιωματική κατάθεση της συγγραφέως.

Παίρνοντας τον λόγο ο Πόρφύριος Προδρομίτης, αδελφός της συγγραφέως, ο οποίος εκπροσώπησε και τον Μητροπολίτη είπε με σημασία “Τα τέκνα είναι είτε βιβλία, είτε άνθρωποι” υπονοώντας την ουσία της δημιουργίας.

Τελευταίος ο  Θανάσης Αλατζόγλου, Διευθυντής της Β’ θμιας Εκπαίδευσης Ημαθίας έκλεισε τη βραδιά  μιλώντας για την προσφορά της Χάιδως Μπατσαρά όχι μόνο στα Γράμματα, αλλά και στην Κοινωνία και την Παιδεία.

Φωτογραφίες: faretra.info

…………………

………………….

Φαρέτρα