“Εναέρια βοήθεια στη Γάζα / το ανεπαρκές φύλλο συκής της Δύσης και το ξέπλυμα του Ισραήλ” / γράφει ο Γιώργης-Βύρων Δάβος

Την ίδια στιγμή που οι ανθρωπιστικές οργανώσεις που πασχίζουν να βοηθήσουν υπό τις κάννες των ισραηλινών όπλων, επιβεβαιώνουν πως οι ανεπαρκείς ρίψεις εφοδίων είναι τελείως ανεπαρκείς και προσχηματικές, είναι φανερό πως οι δυτικοί ηγέτες ενώπιον πλέον της γενικευμένης αγανάκτησης και της κατάφωρης καταδίκης για την σφαγή στη Γάζα προσπαθούν να καλύψουν το αίσχος της συμπόρευσης με τα σιωνιστικά ιδεώδη με ένα φύλλο συκής. Κυρίως για να δικαιολογήσουν την προσωπική τους ευθύνη, που ενώ διυλίζουν επί τόσα χρόνια τον κώνωπα της Ουκρανίας, καταπίνουν αμάσητη την κάμηλο της παλαιστινιακής κατακρεούργησης. Που ενώ ορρωδούν για τις ακροδεξιές δυνάμεις στην ήπειρο, στηρίζουν κι υποθάλπουν τη χειρότερη μορφή της ακροδεξιάς, αυτή που συνδυάζει και τη θρησκοληψία και τη μισαλλοδοξία.

Μία συμπαιγνία, με γνώμονα τον αύξοντα αντι-ισλαμισμό, στην οποία συμμετείχαν ακόμη και ακροδεξιά κόμματα, σαν της Μαρίν Λεπέν και δεν μιλάμε για την παροιμιώδη φιλία της Ιταλίδας Τζόρτζια Μελόνι με τον δήμιο Μπέντζαμιν Νετανιάχου, η οποία ακόμη και τώρα δεν έχει καταδικάσει (αφήνοντας μόνο τον πρόεδρο Σέρτζο Ματαρέλα να ψελλίζει κάτι ασαφές κι ασφαλές, ώστε να μην διασαλευτεί η καλή σχέση ακροδεξιάς και σιωνισμού).

Φυσικά, το θέαμα με τα τρόφιμα που πέφτουν πάνω από τον ουρανό της Γάζας είναι ίσως πολύ πιο εντυπωσιακό από εκείνο των φορτηγών που κινούνται αργά και με το σταγονόμετρο προς τον παλαιστινιακό θύλακα. Και φυσικά πάντοτε υπό τον έλεγχο και κάτω από τα σαδιστικά πυρά στους ταλαίπωρους πεινασμένους και στις ΜΚΟ. Αλλά οι ρίψεις ανθρωπιστικής βοήθειας από αέρος, που ξεκίνησαν από τις 27 Ιουλίου και στις οποίες η Γαλλία ανακοίνωσε ότι θα συμμετάσχει από την Παρασκευή 1η Αυγούστου, προμηθεύουν μεν αυτό το φύλλο συκής στους Δυτικούς, όμως απέχουν πολύ από το να είναι μια μόνιμη λύση. Κάτι που κι ο ίδιος ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν παραδέχεται στο Χ.

Κι αυτό γιατί, πέρα από την ελάχιστη υλική βοήθεια που παρέχουν εν μέσω τέτοιας έκτασης και επεκτεινόμενου μάλιστα λιμού, όπως καταδεικνύουν οι αλλεπάλληλες αναφορές ξένων εργαζομένων σε ΜΚΟ, αυτές οι επιχειρήσεις αποτελούν επίσης έναν πραγματικό κίνδυνο για τον άμαχο πληθυσμό. Διαπιστώσεις που ήδη περιγράφουν τις ρίψεις, σε συνδυασμό με την προσχηματική «τεχνική ανακωχή» που ανακοινώνει το Ισραήλ, απλώς ως  μια «επικοινωνιακή επιχείρηση», τόσο από τη μεριά του  Ισραήλ, όσο κι από τις «συμμάχους» του χώρες στη Δύση, να κατασιγάσουν  τη διεθνή πίεση και κατακραυγή και να δείξουν πως, τώρα που τα πράγματα έφθασαν στο απροχώρητο, έχουν συμπόνια.

Μετά τις πρώτες ρίψεις από την Ιορδανία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα στη Γάζα την Κυριακή 27 Ιουλίου, ακολουθούμενη  (25 τόνοι ανθρωπιστικής βοήθειας και άλλοι 17 τόνοι την επόμενη μέρα), η  Γαλλία, από την πλευρά της, ανακοίνωσε ότι θα οργανώσει «από την Παρασκευή 1 Αυγούστου […] τέσσερις πτήσεις που θα μεταφέρουν 10 τόνους τροφίμων η καθεμία». Παράλληλα, στις αποστολές τούτες ανακοίνωσαν πως θα συμμετάσχουν κι η Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και το Βέλγιο.

Αλλά τι ποσοστό από τις απαραίτητες κι απόλυτα επείγουσες  ανάγκες μπορούν να καλύψουν στην πραγματικότητα αυτές οι επιχειρήσεις; Πολύ λίγες είναι η απάντηση. Συγκριτικά, μόνο το καθένα από τα φορτηγά της ανθρωπιστικής βοήθειας μεταφέρει περίπου 20 τόνους απαραίτητων προμηθειών. Και δυνητικά, όχι όμως στην πραγματικότητα γιατί το Ισραήλ σφίγγει τον κλοιό της πείνας στη Γάζα, στις επιχειρήσεις αυτές μπορούν πιο γρήγορα κι αποτελεσματικά να συμμετέχουν περισσότερα φορτηγά απ’ ότι αεροσκάφη. Ωστόσο, ο ΟΗΕ δηλώνει ότι (τουλάχιστον) 500 έως 600 φορτηγά  με τρόφιμα, φάρμακα και προϊόντα υγιεινής θα χρειαστούν καθημερινά για την κάλυψη επειγουσών αναγκών στη Γάζα στην παρούσα φάση. Κάνοντας έναν απλό υπολογισμό, οι 1ο τόνοι που θα ρίξει η Γαλλία την Παρασκευή θα αντιπροσωπεύει επομένως… το 0,3% των αναγκών του πληθυσμού της Γάζας.

Βέβαια, οι παραπάνω υπολογισμοί του ΟΗΕ αφορούν την ανθρωπιστική κάλυψη για μόλις μία ημέρα. Το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Τροφίμων εκτιμά ότι 62.000 τόνοι τροφίμων θα πρέπει να μεταφέρονται στη Γάζα ανά μήνα για την κάλυψη των βασικών αναγκών του πληθυσμού (μη συμπεριλαμβανομένων των φαρμάκων και άλλων προϊόντων υγιεινής). Ωστόσο, αυτές οι αεροπορικές ρίψεις είναι επί του παρόντος πολύ περιστασιακές, σε μια εποχή που ο πληθυσμός της Γάζας χρειάζεται συνεχή προμήθεια και ιατρική υποστήριξη, ιδιαίτερα για όσους υποφέρουν από υποσιτισμό.

Η εξειδικευμένη έκθεση της IPC (Ολοκληρωμένη Ταξινόμηση Φάσης Επισιτιστικής Ασφάλειας) που δημοσιεύθηκε την Τρίτη 29 Ιουλίου κι η οποία κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για το «χειρότερο σενάριο του συνεχιζόμενου λιμού» στη Γάζα, κατέληξε σε ένα σαφές συμπέρασμα: οι αεροπορικές ρίψεις «δεν θα είναι αρκετές για να αντιστρέψουν την ανθρωπιστική καταστροφή».

Αλλά η ανεπάρκεια σε βασικά προϊόντα και φάρμακα δεν είναι η μόνη παράμετρος που καθιστά τις ρίψεις αναποτελεσματικές. Θα πρέπει να συνυπολογισθεί πως οι ρίψεις είναι επίσης κι επικίνδυνες. Πρώτα και κύρια, το ίδιο το γεγονός πως πραγματοποιείται ρίψη με αλεξίπτωτο δεμάτων βάρους αρκετών τόνων σε μια πολύ πυκνοκατοικημένη περιοχή. Αν θυμόμαστε ότι ο ασφαλής  χώρος στη Λωρίδα της Γάζας έχει συρρικνωθεί μόλις στο 12% της επικράτειας.

Η παραμικρή δυσλειτουργία σε ένα αλεξίπτωτο εγκυμονεί κίνδυνο για ένα θανατηφόρο ατύχημα. Όπως, για παράδειγμα, συνέβη στις 8 Μαρτίου 2024, στον καταυλισμό προσφύγων Αλ-Σάτι, δυτικά της πόλης της Γάζας. Το αλεξίπτωτο σε ένα από τα δέματα που ρίφθηκαν από αέρος δεν άνοιξε και το φορτίο έπεσε στην οροφή ενός σπιτιού με αποτέλεσμα να υπάρξουν πέντε νεκροί και δέκα τραυματίες, μερικοί σοβαρά. Σήμερα που πολλά από τα κτίρια έχουν ισοπεδωθεί ο κίνδυνος αυτός είναι ακόμη μεγαλύτερος. Αλλά, ακόμα κι αν τα δέματα καταφέρουν να προσγειωθούν με ασφάλεια, η δοκιμασία δεν έχει τελειώσει. Οι εργαζόμενοι των ΜΚΟ ορρωδούν μπροστά στην προοπτική του πεινασμένου και ασύντακτου πλήθους που θα πέφτει πάνω στα φορτία για να προμηθευτεί ό,τι μπορεί περισσότερο. Καθώς δεν υπάρχει και προσωπικό για να συντονίσει τη διανομή, η χαοτική κατάσταση που δημιουργείται δεν ευνοεί φυσικά του πιο ευάλωτους, γυναικόπαιδα κι ηλικιωμένους ή ανάπηρους, οι οποίοι συνήθως απωθούνται. Παλαιστίνιοι δημοσιογράφοι περιγράφουν την «αποκαλυπτική» ατμόσφαιρα που επικρατούσε σε άλλες εναέριες ρίψεις όπου «υπήρχαν  ζάχαρη, αλεύρι, κουτιά με φαγητό. Και 11 τραυματίες. Υπήρξαν πυροβολισμοί, άνθρωποι που επιτέθηκαν. Αν πάρεις μια σακούλα αλεύρι, υπάρχουν άνθρωποι που έρχονται και σου την πάρουν από τα χέρια και  σου επιτίθενται. Δεν υπάρχει νόμος. Είναι αλεύρι ανακατεμένο με αίμα».

Όπως επίσης τονίζει στο 20 Minutes ο Πιέρ Μοτέν της γαλλικής ΜΚΟ Platform for Palestine, κάποιοι εκμεταλλεύονται τις ρίψεις και την έλλειψη αστυνόμευσης και συντονισμού  για τις διανομές ώστε να λαφυραγωγήσουν τη βοήθεια και να μεταπωλήσουν τα είδη. Ο ίδιος κατήγγειλε τη «σκόπιμη απανθρωποποίηση» κι εξευτελισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας που εξυπηρετεί μία τέτοια χαοτική κατάσταση. Για τον ίδιον πρόκειται για μια ενορχηστρωμένη «μεταμφίεση» από την ισραηλινή κυβέρνηση. Άλλωστε σε τούτο αποσκοπεί το όλο εγχείρημα: να δοθεί η εντύπωση ότι το Ισραήλ κάνει ένα βήμα μπροστά, όταν στην πραγματικότητα η κατάσταση εξακολουθεί να είναι ακόμη φρικιαστική.

Και η συντριπτική πλειοψηφία των φορτηγών με την ανθρωπιστική βοήθεια εξακολουθεί να είναι μπλοκαρισμένη στην είσοδο της Γάζας. «Είναι ένα είδος προπετάσματος καπνού, μια επιχείρηση δημοσίων σχέσεων που έχουν θέσει σε εφαρμογή οι ισραηλινές αρχές», τονίζει επίσης στο 20 Minutes ο  Ζαν-Φρανσουά Κορτί, πρόεδρος των «Γιατρών του Κόσμου». Ενώ από την ίδια οργάνωση ο επικεφαλής της αποστολής των «Γιατρών Χωρίς Σύνορα» για την Παλαιστίνη  Ζαν-Γκι Βατό και την Ιερουσαλήμ, κατήγγειλε την πρωτοβουλία ως «γελοία» και “κυνική”, τονίζοντας πως απαιτείται πολιτική απόφαση για το επισιτιστικό πρόβλημα κι η κυβέρνηση του σφαγέα Νετανιάχου δεν τη λαμβάνει. Από την πλευρά του ο Φιλίπ Λαζαρινί, διευθυντής της Υπηρεσίας Αρωγής και Έργων των Ηνωμένων Εθνών για τους Παλαιστίνιους Πρόσφυγες (UNRWA) επιμένει πως ένας «ανθρωπογενής λιμός μπορεί να επιλυθεί μόνο μέσω πολιτικής βούλησης. Άρση του αποκλεισμού, άνοιγμα των συνόρων και εγγυήσεις για ασφαλή  μετακίνηση κι αξιοπρεπή πρόσβαση σε άτομα που έχουν ανάγκη».

Περισσότεροι από 60.000 Παλαιστίνιοι έχουν σκοτωθεί (συν τους χιλιάδες που αγνοούνται κάτω από τα ερείπια ή είναι θαμμένοι σε ομαδικούς τάφους). Από αυτούς, 18.500 είναι παιδιά. Αυτή την εβδομάδα, η Washington Post δημοσίευσε τα ονόματα και ηλικίες όλων των παιδιών που πέθαναν από τα ισραηλινά πυρά και τον λιμό. . Ορίστε ο σύνδεσμος για τη μακρά, πολύ μακρά λίστα. Μπροστά σε τούτη την απανθρωπιά, η θαρραλέα δήλωση του Ισραηλινού συγγραφέα Νταβίντ Γκρόσμαν στη Repubblica πως «μια γενοκτονία βρίσκεται σε εξέλιξη στη Γάζα» περιγράφει τον βαθμό που έχει φθάσει η αγανάκτηση, ακόμη και των λιγοστών Ισραηλινών που εξακολουθούν να ανθίστανται στην πολεμόχαρη και μισαλλόδοξη υστερία μέσα στην εβραϊκή χώρα. Ωστόσο, δεν αρκούν τα λόγια, αλλά ούτε και οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, που πέρα από την ευαισθητοποίηση λίγα μπορούνε να προσφέρουν σε επίπεδο κυβερνητικών αποφάσεων για να σταματήσουν τις ισραηλινές φρικαλεότητες. Όσο οι δυτικές χώρες στηρίζουν αφειδώς τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, οι Παλαιστίνιοι θα συνεχίσουν να δεινοπαθούν και να πεθαίνουν.

Σε πολλές περιπτώσεις είναι η ίδια η δράση των εργαζομένων, των πολιτών και θεσμικών οργάνων που ακόμη μπορούν να διεκδικούν μία ανεξαρτησία από τον γενικευμένο κυβερνητικό φιλοϊσραηλινό εναγκαλισμό. Όπως ο πρόσφατος αποκλεισμός από τους λιμενεργάτες στο λιμάνι τη Γένοβας του πλοίου με στρατιωτικό φορτίο για το Ισραήλ, που πρωτύτερα είχαν σταματήσει οι διαμαρτυρίες όταν είχε προσπαθήσει να δέσει στον Πειραιά. Και τα ιταλικά συνδικάτα στο ίδιο λιμάνι έχουν προκηρύξει απεργία στις 5 Αυγούστου ενάντια στην εργασία για λογαριασμό του πολέμου και την εξυπηρέτηση της στρατιωτικής επιμελητείας που βοηθά στην αήθη συνέχιση της γενοκτονίας.

Αλλά και πλέον, το ένα μετά το άλλο, τα ιταλικά Παν/μια αρχίζουν κι αναλαμβάνουν δράση και σταματούν τη συνεργασία τους με ισραηλινά ιδρύματα, ως ένδειξη πως η επιστήμη κι η γνώση δεν μπορούν να συνεργάζονται, αλλά και ούτε να σιωπούν απέναντι στην ανηθικότητα του πολέμου και την απανθρωπιά. Μετά το Τμήμα Φυσικής, το Τμήμα Ευρωπαϊκών, Αμερικανικών και Διαπολιτισμικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Sapienza αποστασιοπιείται πλέον έχει επίσης αποστασιοποιηθεί από «οποιαδήποτε μορφή θεσμοθετημένης διμερούς συνεργασίας με την τρέχουσα ισραηλινή κυβέρνηση, η οποία ευθύνεται για εξαιρετικά σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Λωρίδα της Γάζας και στα Κατεχόμενα Εδάφη». Ενώ τις τελευταίες ημέρες, το Πανεπιστήμιο της Πίζας, ακολουθούμενο από το Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας, ανακοίνωσε πως τερματίζει δύο συμφωνίες-πλαίσια με τα ισραηλινά πανεπιστήμια Reichman και  Εβραϊκό Παν/μιο. Επιπλέον, σύμφωνα με τον κατάλογο που είναι διαθέσιμο στον ιστότοπο CorriereUniv.it όλο και περισσότερα ιταλικά παν/μια από το Στατάλε του Μιλάνου, τη Φλωρεντία, την Πίζα, ίσαμε το Παλέρμο και το Κάλιαρι, εντάσσονται στον κατάλογο εκείνων των ιδρυμάτων που αναστέλλουν  κάθε συνεργασία με ισραηλινά ιδρύματα και προτρέπουν κι άλλα ιδρύματα να μην ενταχθούν στο πρόγραμμα συνεργασίας Ιταλίας-Ισραήλ.

Από τον  Νοέμβριο του 2023, περισσότερα από 4.000 μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας είχαν λάβει σαφή θέση κατά των στρατιωτικών ενεργειών του Τελ Αβίβ κατά του παλαιστινιακού πληθυσμού, ζητώντας άμεση κατάπαυση του πυρός. Η ακαδημαϊκή κοινότητα στην Ιταλία όλο και πιο στεντόρεια δηλώνει πως δεν μπορεί πλέον να παραμένει αδιάφορη για το θανατικό, είτε από τις βόμβες, είτε από τον λιμό, που απλώνεται στη Γάζα. Κι ο εξωραϊσμός της κατάστασης, είτε ως τεχνική εκεχειρία από τη μεριά του μακελάρη, είτε ως εναέριες ρίψεις, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να κρύψει, ούτε και να εξαγοράσει, με κροκοδείλια δάκρυα, την βαναυσότητα και την ανηθικότητα που εξακολουθούν να σκοτώνουν χιλιάδες ανθρώπους.