Από το πανελλαδικό συλλαλητήριο των εκπαιδευτικών στην Αθήνα
* * *
Η «αξιολόγηση» που θέλει να επιβάλει η κυβέρνηση είναι κομμένη και ραμμένη για το σχολείο των κοινωνικών φραγμών, των άνισων ταχυτήτων, της υποβάθμισης. Είναι βγαλμένη από τις κατευθύνσεις της ΕΕ, του ΟΟΣΑ, του ΣΕΒ κ.ά. για ένα σχολείο δήθεν αυτόνομο, αλλά στην ουσία περισσότερο εξαρτημένο από τις τσέπες των γονιών και δεσμευμένο στις συνολικές κοινωνικές ανισότητες. Αυτά αποκαλύπτουν οι εκπαιδευτικοί με τον αγώνα τους, γι’ αυτό τους στοχοποιεί η κυβέρνηση. Τα κριτήρια της «αξιολόγησης» μιλούν για «ικανότητα διαχείρισης των οικονομικών πόρων» και για «αξιοποίηση» των σχολικών υποδομών, σε ένα σχολείο που αναζητά «χορηγούς» και κοιτάει τους γονιούς στην τσέπη ακόμα και για τη στοιχειώδη λειτουργία του. Σε σχολεία που βρέχει σοβάδες και είναι αθωράκιστα απέναντι σε σεισμούς, πλημμύρες. Που δεν έχουν γυμναστήρια, εργαστήρια, βιβλιοθήκες κ.ο.κ. με ευθύνη του κράτους και όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων, που έχουν για σημαία τους την υποχρηματοδότηση, όταν για εξοπλισμούς στην υπηρεσία του ΝΑΤΟ και επιδοτήσεις στους επιχειρηματικούς ομίλους τα κονδύλια του προϋπολογισμού φτάνουν και περισσεύουν!
* * *
Μιλούν για «αποτελεσματική αξιοποίηση του προσωπικού», εννοώντας την ένταση των μέτρων «εξοικονόμησης» πόρων από την Εκπαίδευση, από τη μόρφωση των παιδιών μας, όπως γίνεται για παράδειγμα με τις χιλιάδες συγχωνεύσεις τμημάτων. Μιλούν για «καλλιέργεια δεξιοτήτων στους μαθητές», κόντρα στην ολόπλευρη μόρφωση, τη σύγχρονη γενική παιδεία, τον εντοπισμό και την ανάδειξη των κλίσεων των παιδιών. Λέει ψέματα η κυβέρνηση ότι οι εκπαιδευτικοί αρνούνται γενικά κι αόριστα την αποτίμηση του εκπαιδευτικού τους έργου. Κάθε μέρα εξετάζουν και αποτιμούν τη δουλειά τους, στους συλλόγους διδασκόντων ανταλλάσσουν σκέψεις και προτάσεις για να γίνει καλύτερη η σύνθετη παιδαγωγική πράξη. Αυτή ακριβώς η διαδικασία είναι που ζητούν να στηριχθεί ουσιαστικά από το κράτος, με ουσιαστικές επιμορφώσεις, με σύγχρονα παιδαγωγικά εργαλεία, με πλήρη στελέχωση των σχολείων με όλες τις απαραίτητες ειδικότητες, με ουσιαστική μέριμνα και στήριξη για τα παιδιά με αναπηρία ή/και μαθησιακές δυσκολίες κ.ο.κ.
* * *
Η σύγχρονη κοινωνική απαίτηση για τη μορφωτική πρόοδο των παιδιών του λαού είναι συνυφασμένη με την πάλη για τη στήριξη του έργου των εκπαιδευτικών, με τον αγώνα για να σταθούν όρθιοι και όχι σκυφτοί, μέσα κι έξω από τη σχολική τάξη. Γιατί έτσι δίνουν και θα δίνουν με την πράξη και τη στάση τους το καλύτερο μάθημα στα παιδιά μας. Κόντρα λοιπόν στη διαχρονική πολιτική που αντιμετωπίζει τη μόρφωση των νέων ως εμπόρευμα και τις πραγματικές ανάγκες των σχολείων ως κόστος, στο επίκεντρο της πάλης ευρύτερα του κόσμου της Εκπαίδευσης μπαίνει η διεκδίκηση ενός σχολείου που θα μορφώνει ολόπλευρα όλα τα παιδιά, με βιβλία και προγράμματα σπουδών που θα ενσωματώνουν τη σύγχρονη επιστημονική γνώση χωρίς να υποκλίνονται στην αποσπασματικότητα, που θα είναι πλήρως εξοπλισμένο και στελεχωμένο, που θα θεραπεύει όλα τα απαραίτητα αντικείμενα χωρίς να χρειάζεται ο γονιός να τρέχει το παιδί για να συμπληρώνει το απόγευμα όλα αυτά που του λείπουν. Αυτή η πάλη για το σχολείο των σύγχρονων αναγκών είναι στο επίκεντρο του αγώνα των εκπαιδευτικών και από αυτήν τη σκοπιά υπερασπίζονται τον ρόλο τους ως παιδαγωγοί.
Αναδημοσίευση από τη στήλη «Αποκαλυπτικά» του «Ριζοσπάστη»
