“Με το δάχτυλο στη σκανδάλη” / γράφει ο Γιώργος Τσιάρας

Μάλιστα σε εκτενές χθεσινό άρθρο της η αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal επικαλείται υψηλόβαθμους Αμερικανούς αξιωματούχους για να υπογραμμίσει την αυξανόμενη αγωνία της Ουάσινγκτον απέναντι στην προοπτική μιας τέτοιας σαρωτικής επίθεσης σε βάρος του SDF, καθώς είναι φανερό πως ο Ερντογάν γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του τις αμερικανικές προειδοποιήσεις ότι «οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές» για τον κουρδικό πληθυσμό εάν η Τουρκία προχωρήσει στην επίθεση και ουσιαστικά αμφισβητούν την αισιοδοξία των στελεχών του SDF, που ποντάρουν στις παλαιότερες εγγυήσεις του Τραμπ ότι «οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα εγκαταλείψουν τους Κούρδους».

Σε ετοιμότητα

Αντιθέτως, οι εν λόγω αξιωματούχοι αναφέρουν «μεγάλης κλίμακας συγκέντρωση τουρκικών στρατευμάτων και συμμαχικών πολιτοφυλακών σε στρατηγικά σημεία» στην τουρκο-συριακή μεθόριο, και συγκεκριμένα κοντά στη μαρτυρική και πολύπαθη κουρδική πόλη Κομπάνι. Τονίζουν μάλιστα πως ανάλογης έκτασης συγκέντρωση δυνάμεων είχε παρατηρηθεί μόνο πριν από τη τουρκική εισβολή του 2019 και ότι ανάμεσα στις μονάδες που έχουν καταγραφεί είναι και αρκετά τάγματα καταδρομέων, τεθωρακισμένα άρματα μάχης και οχήματα μεταφοράς προσωπικού, εκτοξευτήρες ρουκετών και μονάδες πυροβολικού και μη επανδρωμένων αεροσκαφών-καμικάζι.

Να σημειώσουμε εδώ ότι οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν χθες πενθήμερη παράταση της εκεχειρίας μεταξύ των υποστηριζόμενων από την Τουρκία τζιχαντιστών του SNA (Συριακός Εθνικός Στρατός), που ουσιαστικά αποτελούν την ντε φάκτο νέα συριακή κυβέρνηση, και των Κούρδων στη φλεγόμενη πόλη Μαμπίτζ, αλλά η φιλοτουρκική πλευρά παραβιάζει συνεχώς την εκεχειρία και ο Ερντογάν ρίχνει κάθε λίγο και λιγάκι λάδι στη φωτιά τονίζοντας πως δεν θα υπάρξει ειρήνη αν δεν συντριβούν όλες οι «τρομοκρατικές οργανώσεις» στη Συρία, εννοώντας φυσικά τους Κούρδους του SDF και των πολιτοφυλακών YPG. Και ο πραγματικός του στόχος, όπως όλοι γνωρίζουν, είναι η εξάλειψη των Κούρδων της Συρίας και η διάλυση κάθε πιθανότητας για απόκτηση κρατικής κουρδικής οντότητας, ακόμη και με τη μορφή ενός αυτόνομου καντονιού στο πλαίσιο μιας νέας συριακής ομοσπονδίας…

Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό ότι στη διάρκεια τηλεφωνικής επικοινωνίας με τον Αυστριακό καγκελάριο Καρλ Νεχάμερ, ο «σουλτάνος» επανέλαβε τη γνωστή «καραμέλα» περί διατήρησης της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας ολόκληρης της Συρίας, την οποία φυσικά ο ίδιος έχει καταπατήσει αμέτρητες φορές με διαδοχικές εισβολές και αρπαγή εδαφών την τελευταία δεκαετία. Ο Ερντογάν είπε μάλιστα στον Νεχάμερ ότι ήρθε η ώρα «ο συριακός λαός», δηλαδή οι… αναβαπτισμένοι ισλαμιστές τρομοκράτες που ο ίδιος ουσιαστικά εγκατέστησε εν μιά νυκτί στην εξουσία, να αποφασίσει για το μέλλον του. Και φυσικά ξανάπαιξε το μεταναστευτικό χαρτί, τονίζοντας ότι οι Σύροι πρόσφυγες αρχίζουν ήδη να επιστρέφουν στην πατρίδα τους από την Τουρκία και την Ευρώπη, οπότε πρέπει η διεθνής κοινότητα να εξασφαλίσει τη διαβίωσή τους αίροντας τις κυρώσεις και χρηματοδοτώντας την ανοικοδόμηση της χώρας.

Εκμετάλλευση

Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που η νεο-οθωμανική ηγεσία της Αγκυρας αξιοποιεί το προσφυγικό κύμα, που η ίδια γιγάντωσε με τις ενέργειές της, όχι μόνο για να εκβιάσει πολιτικά και οικονομικά την Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά και για να στρατολογήσει χιλιάδες Σύρους, Λίβυους, Ιρακινούς και άλλους απελπισμένους μετανάστες για να τους χρησιμοποιήσει ως μισθοφορική δύναμη κρούσης σε διάφορα μέτωπα, από τον Καύκασο ώς τη βόρεια Αφρική.

Στο ίδιο μήκος κύματος με το «μεγάλο αφεντικό» της Αγκυρας κινείται βέβαια και ο νέος ισχυρός άνδρας της Δαμασκού, ο Αλ Τζουλάνι, ο οποίος προανήγγειλε πρακτικά χθες τη διάλυση όλων των ένοπλων οργανώσεων και την ένταξή τους στον νέο συριακό στρατό, που φυσικά θα τελεί υπό τον έλεγχό του. Αντίθετα, οι Κούρδοι προτείνουν ουσιαστικά τη δημιουργία μιας αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης στο Κομπάνι ή Αΐν-αλ-Αράμπ όπως το λένε οι Αραβες.

Το αίνιγμα

Και το πραγματικό ερώτημα είναι τι θα κάνουν τώρα οι ΗΠΑ, που διατηρούν σχεδόν χίλιους στρατιώτες τους στην περιοχή και ουσιαστικά ελέγχουν με την αεροπορία τους τα σύνορα με το Ιράκ, αλλά και τα μοναδικά αποθέματα πετρελαίου και τους μεγαλύτερους σιτοβολώνες της Συρίας: θα εγκαταλείψουν άραγε για ακόμη μία φορά τους Κούρδους στη μοίρα τους, όπως είχαν κάνει και το 1991 κατά την πρώτη εισβολή στο Ιράκ, αλλά και κατά την πρώτη και εξαιρετικά αιματηρή φάση ραγδαίας εξάπλωσης του Ισλαμικού κράτους;

Να σημειώσουμε εδώ ότι πρωτεύοντα ρόλο στη συγκεκριμένη σύρραξη μπορεί να παίξει και το πάντα αρπακτικό Ισραήλ, το οποίο πέρα από τους μαζικούς βομβαρδισμούς σε ολόκληρη τη Συρία έχει ήδη εκμεταλλευτεί τη συγκυρία για να καταλάβει μεγάλα τμήματα του συριακού Νότου και δηλώνει έτοιμο να στηρίξει έμπρακτα τους Κούρδους με όπλα και χρήματα σε τυχόν πόλεμο επιβίωσης ενάντια στους Τούρκους. Για να δούμε τι άλλες εκπλήξεις μάς επιφυλάσσει αυτός ο τόσο πυκνός σε γεωπολιτικές εξελίξεις και εκπλήξεις Δεκέμβρης…

 efsyn.gr