Η Βέροια αποχαιρέτησε τον Παύλο Πυρινό, τον εκπαιδευτικό, τον συγγραφέα, τον ανήσυχο και ενεργό πολίτη της

17/12/2024, 19:09

Ο Παύλος Πυρινός έφυγε από τη ζωή χθες. Σήμερα τον αποχαιρέτησε η πόλη του. Όλοι, όσοι μοιραστήκαμε στιγμές της πορείας του, ήμασταν εκεί.

Και ήταν μια πλούσια σε γεγονότα και δράσεις πορεία ζωής, ξεκινώντας από τις πρώτες δυσκολίες στα παιδικά, μαθητικά και φοιτητικά χρόνια, που όμως τον ατσάλωσαν.

Λούστρος με το κασελάκι του στα μαθητικά του χρόνια, στις οικοδομές ανεβάζοντας το πηλοφόρι στον ώμο του, όταν ήταν φοιτητής. Παράσημα ζωής, όσο και τα άλλα που ακολούθησαν.

Αναγκάστηκε από τις δυσκολίες να στερηθεί το βιβλίο, γι’ αυτό και τόσο το αγάπησε. Κι έτσι, απ΄ αυτήν την αγάπη, γεννήθηκαν τα δικά του βιβλία, τα αφιερωμένα στον τόπο του.

Πολυγραφότατος αλλά και σεμνός παράλληλα, χωρίς να δέχεται τον βαρύ τίτλο του ιστορικού, ενώ υπηρέτησε την Τοπική Ιστορία, προσπάθησε να δώσει στην πόλη του όσα περισσότερα μπορούσε. Η Ε.Μ.Ι.Π.Η., ( Η Εταιρεία Μελετών Ιστορίας και Πολιτισμού Ημαθίας), εκτιμώντας το έργο του τον τίμησε

Προσφέροντας στο έργο της Εκκλησίας, κοινωνικό και πνευματικό, τιμήθηκε γι’ αυτό με μεγάλες τιμές κι από τη Μητρόπολη κι από το Πατριαρχείο. Προσφέροντας στον Τοπικό Ερυθρό Σταυρό κι άλλοτε σε συλλόγους της πόλης, με κορυφαία συμμετοχή του στην ίδρυση και δράση των “Ενεργών Πολιτών της Βέροιας”, έκανε πάντα δημιουργικά σχέδια για το αύριο.

Αλλά και η άλλη πλευρά του, του εκπαιδευτικού, (ως διευθυντή, ως συναδέλφου ή ως δασκάλου), είχε την εκπροσώπησή της σήμερα. Πολλοί εκείνοι που τον θυμούνται με τις καλύτερες αναμνήσεις.

Σήμερα, στην εξόδια ακολουθία, όπου χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Παντελεήμων, ο οποίος έκανε και το πορτρέτο του εκλιπόντος με λόγο εύστοχο και ουσιαστικό, ένας δεύτερος ομιλητής, ο δικηγόρος Δημήτρης Τόλιος, εκπροσώπησε την μεγάλη αγάπη του Παύλου Πυρινού, τον Προσκοπισμό.

Με λόγο φορτισμένο συναισθηματικά, αποδίδοντας στο ακέραιο την προσωπικότητά του, ο Δημήτρης Τόλιος μίλησε κλείνοντας για την αλλαγή σκυτάλης του Προσκοπισμού από τον παππού στον εγγονό, με το συμβολικό Μαντήλι των Προσκόπων να εναποτίθεται τελετουργικά από την οικογένεια δίπλα στον νεκρό, για να τον συνοδέψει στο ταξίδι του.

Κι εκείνος, έχοντας φύγει πια από δω, βυθισμένος στην απόλυτη σιωπή, με την ικανοποίηση στο πρόσωπό του ανθρώπου που έκανε όσα περισσότερα μπορούσε για τον τόπο του, μας αποχαιρέτησε, νιώθοντας ίσως και το πλήθος που τον τίμησε με την παρουσία του, αλλά και τα συναισθήματα της εκτίμησης, που ήταν διάχυτα στο χώρο του Ιερού Ναού του Αγίου Αντωνίου της Βέροιας.

……………………