Το τελευταίο μουλάρι στην Κουτσούφλιανη
Το συναντώ κάθε απόγευμα
περπατά στην άσφαλτο μόνο του.
Φορά κυπρί απ’ τα παλιά.
Με κοιτά παράξενα
Σαν να έχει άνοια.
Κάθε απόγευμα στο ίδιο σημείο.
Το κοιτώ κι εγώ παράξενα.
Στην άσφαλτο, πότε μέση, πότε άκρη.
Και που αλλού, σκέφτομαι.
Ζούγκλα γύρω, κλειστός ο τόπος.
Τσιμπολογά κανένα κλαρί, γέροντας είναι
Πέρασε το σύνορο πριν είκοσι χρόνια
για μια καλύτερη ζωή.
Μόναχο κι έρημο στην άσφαλτο.
Θα αφήσει τα κόκκαλά του στην ξενιτιά.
Δηλαδή στη μοναξιά, την πιο σκληρή ξενιτιά.
Το κυπρί να μη χαθεί, στην άσφαλτο.
Μην το πατήσει κανείς παλιννοστήσας
με μερσεντές γερμανική.
Μη συγκρουστούν οι ξενιτιές…
Και γίνω μάρτυρας αυτόπτης
Ξένος κι εγώ στον τόπο μου.
