Βέροια: Μια βραδιά Ποίησης & Μουσικής αφιερωμένη στον Κώστα Μπραβάκη
Ο Κώστας Μπραβάκης έχει καιρό που έφυγε από τη ζωή, μένουν, όμως, πολλά να τον θυμίζουν.
Μένουν τα αγαπημένα του πρόσωπα, το Ωδείο “Φίλιππος”, που εκείνος ξεκίνησε στη Βέροια με την Εύα Ιεροπούλου, τη γυναίκα του. Μένει η ποίησή του και η αγάπη του για τη μουσική. Μένει η γνώση του της μουσικής που τον χαρακτήριζε, που την έκανε σύνθεση, αλλά και τη μετέδωσε σε τόσους μαθητές του.
Απόψε, στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη της Βέροιας, η βραδιά ήταν αφιερωμένη σ’ αυτόν.
Η ποίησή του από τη μια και η μουσική από την άλλη τον θύμισαν έντονα σε όλους εμάς που τον γνωρίζαμε και ξέραμε τις ευαισθησίες του, το δημιουργικό του πνεύμα και την αέναη αναζήτησή του της ομορφιάς, είτε στην Τέχνη είτε στα Γράμματα.
Με την Ευγενία Καβαλλάρη και τον Γιάννη Γεωργουδάκη να διαβάζουν τα ποιήματά του ή καλύτερα να τα ερμηνεύουν με όλες τις συναισθηματικές αποχρώσεις που εκείνος θα ήθελε, με τη Νατέλα Ιτσουαΐντσε στο πιάνο και τον Δημήτρη Ρογάρη στο τσέλο ( καθηγητές του Ωδείου “Φίλιππος”), να δίνουν ένα ρεσιτάλ επιπέδου, η βραδιά ήταν ένας μικρός σταθμός μνήμης σ’ εκείνον που έφυγε.
Τα κομμάτια που επιλέχθηκαν, για να παιχτούν, ( Khachaturian, Saint – Saens, Casals, Massenet, Bloch, Βach, Schubert, Tchaikovsky, Faure, Rachmaninoff), ιδιαίτερα ατμοσφαιρικά, έδεσαν απόλυτα με τα ποιήματα που διαβάστηκαν, αποτελώντας μαζί ένα ενιαίο αρμονικό σύνολο.
Ιδιαίτερα το τελευταίο του ποίημα που διαβάστηκε, “Ζω μέσα στην ποίηση”, με τη σερενάτα του Σούμπερτ που έκλεισε τη βραδιά, ήταν ο ίδιος ο Μπραβάκης. Ήταν παρών και όχι απών, ανάμεσα σε κείνους που τον γνώρισαν και τον αγάπησαν… Ήταν η φωνή του…
Κοιμάμαι αγκαλιά μ’ ένα βαζάκι νότες
τραβώ κάθε μέρα μία
και την πετώ απ’ το παράθυρο
μα αυτές οι άτιμες
δεν τελειώνουν ποτέ
και ο χρόνος κυλάει στα πεδινά του κόσμου
γυρεύοντας ανήφορο
Φωτογραφίες: faretra.info
…………………….
Συνέντευξη του Κώστα Μπραβάκη στη Φαρέτρα, τον Ιούνιο του 2019:
……………………
