Βλέποντας τα έργα του αναγνωρίζεις πως είναι δικά του. Καταιγισμός χρωμάτων, άκρατος λυρισμός στην πραγμάτωση μιας σύλληψης, που πατάει γερά στο ελληνικό νησιωτικό τοπίο, αλλά το μεταμορφώνει σε προσωπική αισθητική κατάθεση.
Γεννημένος το 1937 στη Λέσβο, λείπει για 10 χρόνια σε Ευρώπη και Αμερική, όπου ολοκληρώνει σπουδές στη ζωγραφική στην Ουτρέχτη της Ολλανδίας και στο Μπέρμιγχαμ της Αγγλίας, περνώντας από διάφορα ρεύματα, για να καταλήξει τελικά στην προσωπική του οπτική.
Περνώντας από τον εξπρεσιονισμό σ’ έναν ιδιότυπο ρεαλισμό, όταν επιστρέφει στην Ελλάδα αρνείται τους δρόμους των “ισμών”, όπως λέει, επιλέγοντας αυτόν που χαρακτηρίζει τη δική του καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία.
Το αγαπημένο του μπλε που κυριαρχεί, παντρεμένο συχνά με το βαθύ κίτρινο ή το πορτοκαλί, με κόκκινες πινελιές να ζωντανεύουν συνήθως τοπία, κυρίως νησιωτικά, εντυπώνεται στη μνήμη του αποδέκτη του καλλιτεχνικού του μηνύματος, συνδέοντας το ανώνυμο έργο με τον δημιουργό του.
Τα έργα του αναδίδουν έναν άκρατο λυρισμό, που δεν ενέχει τίποτα το γλυκερό. Αντίθετα η πινελιά του σταθερή και δυναμική δαμάζει το χρώμα και του προσδίδει τη σφραγίδα του.
Όταν το 2015 πεθαίνει από καρκίνο, οι ντόπιοι απλοί άνθρωποι της Αίγινας, όπου εργάστηκε για πολλά χρόνια, ζώντας εκεί, μιλούν για έναν άνθρωπο απλό, λαϊκό, δεμένο με το νησί και τους ανθρώπους του, που το θαλασσινό τοπίο ήταν γι’ αυτόν όχι απλά πηγή έμπνευσης, αλλά οξυγόνο, που έρεε δημιουργικά μέσα στα έργα του, ζωντανεύοντάς τα.
……………………………
