Ένας χρόνος χωρίς τον Γιώργο Κογκέζο, τον παλιό μας συνοδοιπόρο στα βουνά με την Ορειβατική Ομάδα Βέροιας “Τοτός”
Αλέξανδρος Γραμματικόπουλος
Σάββατο 30-12-2023
« Εκεί που παν οι αετοί…
ψηλά και αλητεύουν…
πηγαίνουνε οι σκέψεις μου
συχνά και σε γυρεύουν.
Εκεί στα σύννεφα ψηλά…
και στου Θεού το κάστρο
Άγγελος έγινες και εσύ
και το δικό μας άστρο.»
Φίλε Γιώργο (Γεώργιος Κογκέζος)….
Πόσο γρήγορα, παλιέ μου συνοδοιπόρε στα βουνά, πέρασε ένας χρόνος χωρίς τη φυσική σου παρουσία.
Πόσο γρήγορα κύλησαν οι 365 μέρες χωρίς τη συντροφιά σου, χωρίς το γέλιο σου, τη μιλιά και τα πειράγματά σου.
Όλες αυτές τις μέρες, εσύ «περπατούσες» στα μονοπάτια του ‘‘Οροπέδιου του Παράδεισου’’…στο ‘‘σπίτι των Αγγέλων’’, έτσι όπως αγαπούσες, κάποτε, να περπατάς μαζί μας στο ‘‘Οροπέδιο των Μουσών’’…στο ‘‘σπίτι των θεών’’ του Ολύμπου.
Είχες και έχεις, εκεί ψηλά που βρίσκεσαι, συντροφιά σου τους Αγγέλους που «ακούνε» τις εμπειρίες σου και τα βιώματά σου στα επίγεια βουνά που κάποτε ορειβάτησες.
Υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι, οι δικοί σου, τα αγαπημένα σου πρόσωπα, που όλες αυτές τις μέρες σε «αποζητούσαν» με πόνο στην καρδιά τους στα…μονοπάτια της ανάμνησης… για να απαλύνουν, κάπως, τη θλίψη τους, για να σου «μιλήσουν».
Κι όλο αυτό γιατί ήσουν άνθρωπος με ομορφιά ψυχή που ήξερε να αγαπά και να αγαπιέται.
Εγώ φιλαράκι μου, ο κάπως τυχερός, όλο αυτό το διάστημα σε «συναντούσα», «άκουγα» τη φωνή σου, γελούσα με τα αστεία σου και τα καμώματά σου, σου «μιλούσα» και σε «πείραζα» βλέποντάς σε στις εκατοντάδες φωτογραφίες και τα δεκάδες ολιγόλεπτα βίντεο του «ορειβατικού μου φωτοάλμουμ» που κατά τακτά διαστήματα «ξεφυλλίζω».
Ήσουν και είσαι ο φίλος μου ο ‘‘Γκόγκος’’, όπως σε αποκαλούσα, που εξακολουθεί να «ζει» κοντά μας και ας βρίσκεσαι πολλή μακριά μας, στα Ουράνια.
Έτσι είναι η αληθινή φιλία συνοδοιπόρε μου.
Δεν πέθανε μετά το «ταξίδι» σου στην αιωνιότητα και ούτε θα πεθάνει, γιατί είχαμε ένα όμορφο δέσιμο αληθινής ανθρώπινης αγάπης φίλου προς φίλο.
Αυτό το όμορφο δέσιμο μεταξύ μας θα σε «κρατά» για πάντα στη μνήμη μου.
Θα σε κρατά για πάντα, γιατί ήσουν ένας καλός άνθρωπος και πάνω απ’ όλα ο καλός μου φίλος.
Ήσουν συνοδοιπόρος μου στους ορεινούς όγκους, συμμέτοχος στις σαββατιάτικες τσιπουρομεζεκλικοκαταστάσεις και ήσουν εκείνος που ποτέ δεν αρνήθηκε να με βοηθήσει όταν παρουσιαζόταν κάποια ανάγκη.
Μάς λείπει και θα μας λείψει η φυσική παρουσία σου, αλλά να ξέρεις φιλαράκι μου ότι ποτέ δεν θα σβήσει η ανάμνησή σου.
Εύχομαι υγεία στην αγαπημένη σου Μαρία, τη γυναίκα της ζωής σου, για την οποία μάς μιλούσες κάθε στιγμή και κάθε ώρα.
Να ναι καλά τα παιδιά σου, η νύφη σου και οι γαμπροί σου, τα εγγόνια σου, τα δισέγγονά σου.
Να έχουν υγεία όλοι τους, να ζήσουν και να σε θυμούνται.
Αιωνία σου η μνήμη Γεώργιε φίλε μου και παλιέ συνοδοιπόρε με την Ορειβατική Ομάδα μας Βέροιας ‘‘Τοτός’’.
[Σαν ελάχιστο φόρο τιμής, σου αφιερώνω κάποιες από τις χιλιάδες φωτό, που έχουν αποτυπώσει τις όμορφες στιγμές στις ορειβατικές κοινές μας δραστηριότητες.]
